SON İnsan 1 : İntikam Ateşi! (Düzenleniyor!)

Bölüm 3 : Neden Olmasın?

"Artık acımıyor anne." dedi küçük kız.

Küçük kızın sözü karşısında annesinin içine su serpilmişti. Ama bu içeride bir doğaüstü varlığın olduğunu değiştirmiyordu. Kendisine ne olursa olsun yeminini tutacak ve bu masum küçük kızı koruyacaktı. Ne pahasına olursa olsun..

***

Eliza'nın hayal kırıklığına uğraması beni üzmüştü. İnsan tarafım merhametli olduğu için sadece 'arkadaş' olacağımızı söylüyordu. Arkadaş olmaktan ne zarar gelebilirdi ki?

Bu kadar saf olma Ariel! O bir kurt! Katliam'ın yapıldığı gün oda hiç acımadan küçük çocukların önünde ailelerini öldürüyordu. Oda insanlığın sonunu amaçlıyordu! Hani intikamına ne oldu? Kendini acındırmaya çalışan bir kurt'un yemi mi olmak istiyorsun seni aptal?! Burada ne amaç uğruna olduğunu unutma. Sadece anne ve babanı düşün, dökülen kanları düşün. İntikamını düşün! İntikam ateşi içinde yanıp tutuştuğunu düşün!

Yine mantığım haklıydı. İnsanları, dökülen kanları unutmamalıydım. Onların hiç tatmadığı acıyı küçük yaşta tatmıştım. İnsan tarafım da ki merhametim ona el uzatmamı söylerken intikamı mı bu kadar çabuk nasıl kenara itebilirdim? Belki de bana oyun oynuyordu nereden bile bilirdim ki? En iyisi sadece yalnız olmaya devam etmekti. Hedeflediğim yoldan sapmamak. Sadece tek istediğim şeyi düşünmeliydi. İntikamımı...

Eliza2nın arkasından bir süre baktım. Her şeyi kendime tekrar tekrar ve tekrar hatırlattım ve sonunda sınıfa çıkmaya karar verdim. Merdivenlerden çıkarken aklım hala Elizada idi. Belki de gerçekten arkadaş olmak istiyordu? Ah! Ne saçmalıyorum ben onun gibi milyonlarca kişi varken neden ben? O kız göründüğü gibi kadar masum değildi. Eminim. Sadece bana acımıştı ve yardım etmişti bunun altında hiçbir iyilik aramamalıydım. Hiçbir şekilde!

Sınıfa çıktığımda ne kadar çok susadığımı fark ettim. En iyisi ikinci ders derse girmemeli ve Kurtların bölümünden hem yemek hem de içecek bir şeyler almalıydım. Sadece biraz dayanamam gerekiyordu.,

Sınıf'ın çoğu yerine oturmuş arkadaşlarıyla sohbet ediyordu. Bende vam kenarında olan eski ve tek başıma oturduğum masama doğru yürüdüm. Sandalyemi geri çekerken çantamı masanın üzerine koydum ve kendimde sandalyeye oturdum. Ders birazdan başlayacağı için çantam dan not defterimi ve kalem kutumu çıkardım.

Sınıfın kapısı açıldığın da hiç tanımadığım bir adam içeri girdi. Daha önce böyle bir öğretmen olduğunu sanmıyorum.

"Merhaba çocuklar! Ben Dean Whoclas yeni Tarih öğretmenizim. Bayan Fulayn Marint bu gün görevine son verilmiştir onun yerine geçmeyi ben kabul ettim. Sizlerle fazlasıyla vakit geçireceğiz ve geçmişi öğreneceğiz." dedi yeni Tarih öğretmenimiz Dean Whoclas.

Bu okulda tabi ki normal hayat'ta öğrendiğimiz dersler yok. Tarih var çünkü Vampirlerin, Kurtların, Cadıların geçmişini, nasıl dünya üzerinde oldukları ile ilgili bir çok şey öğretiliyor.

Biri tarafından izlendiğimi hissettiğim de kafamı tekrar tahtaya çevirdim. Yeni Tarih öğretmenimiz Dean'ın bana baktığını görünce yerimden huzursuzca kıpırdandım. Acaba bir sapık olabilir miydi? Üstüme daha fazla ilgilisini çekmemek için gözlerimi gözlerine kaçırmadım. Bu sırada fazlasıyla genç, olgun ve yakışıklı olduğunu fark ettim. Bir süre sonra gözlerini üstümden çekti ve o sırada derin bir nefes aldım. Sanki Dean hoca'nın gözleri üzerimdeyken nefes almam yasakmış gibi hissettim.

Eline aldığı kalemle tahtaya bir şeyler yazmaya başlayan Dean'ı dikkatlice izlemeye başladım. Kenara çekildiğin de tahtaya bütün doğaüstü varlıkların yazılı olduğunu gördüm.