Buldum Seni

2.Sezon-6.Bölüm(Bebeğimiz için)

Sabah uyandığımda neredeyse işe geç kalıyordum. Hızlıca hazırlanırken Medhat'in evde olmadığını fark ettim.Çoktan gitmişti.Mutfağa kahve almaya makineye doğru gittiğimde üzerinde bir not gördüm 'Bebeğimizin kahveye değil vitamine ihtiyacı var.Portakal suyun dolapta.Not:Soğuk içme!' Notu görünce kendi kendime iç geçirdim buzdolabından taze sıkılmış portakal suyunu aldım, tezgaha koyup saçımı yaptım, ılık olduğunu hissedince kafama diktim.

-İdari mahkemeden sonuçlar geldi mi?
+Evet. Islak imza gerekiyor size mail olarak da attım.
-Çok güzel.Peki öğleden sonra gelecek şu adamlar haklarındaki bilgiler?
+İşte bu mavi dosyada şirket anlaşırsa hemen bilgilerin dökümanlarını yedekleyip muhasebeye yollarım.
-Tamamdır. Şimdi şu raporları da yazdığın Zaman bugünlük pek bir iş kalmıyor.Takıldığın yerde gelip sor en son halini birlikte gözden geçirelim.
+Tamamdır efendim.
Hızla kağıtları alıp bana verilmiş küçük masaya geçip işimi yapmaya koyuldum. Bu iş biraz yorucuydu. Bu şirket çok çalışıyordu doğal olarak içindekiler de ama baş edemeyecek kadar değil.
2. Raporun tam ortasında ismimi seslenen birini duydum "Zehra Hanım?" kafamı kaldırdığımda elinde bir paketle duran servis elemanını gördüm. "Evet benim." Adam paketi bana getirdi ve "Siparişiniz." Şaşkınlıkla adama bakarken ona "Ben sipariş vermedim ki." Dedim. "Adres doğru efendim ve sizin adınıza." Dedi. Gözlerimi kıstım "Şipariş veren kişiyi öğrenebilir miyim?" Ada'm pakete baktı "Belirtilmemiş efendim." İç geçirdim "Neyse alayım. Teşekkürler." Dedim ve adam gitti. Kutuyu açtığımda içinde meyve ve kuruyemiş çıktı. Kimin gönderdiğini adım gibi biliyordum. Tam onu arayacaktım ki o beni aradı. Hemen açtım "Ara öğün zamanı Bebek için önemli." Dedi neşeli bir sesle. Bıkkın bir şekilde "Gerek yoktu." Dedim. "Hayır vardı bu saate kadar hiçbir şey yemediğini biliyorum. Artık tek değilsin bebeğimizi de düşünerek hareket etmelisin." Dedi. Kızmıştım fakat tartışmak istemiyordum "Neyse benim işim var. Teşekkür ederim sana iyi günler." Dedim ve cevap bile vermesini beklemeden telefonu kapatıp paketteki atıştırmalıklardan tırtıklayıp işlerimi halletmeye koyuldum.

İşten çıktığımda şirketin önünde arabanın kapısına yaslanmış bir şekilde beni bekleyen Medhat'i gördüm.Beni görünce "Aç mısın bir şeyler yemeğe gidelim." Dedi. Ona "Hayır Medhat eve gitmek istiyorum yorgunum. " dedim. Bana " İşte yoruluyorsun dedim sana bırak Bebek büyüyünce devam edersin." Dedi. Sinirle "Çocuğa bakıp işimi de yapabilirim." Dedim. Kaşını kaldırdı bu hareketi biliyordum bu boklar karıştıracaktı. "Hadi eve bırakayım." Dedi.

Evin önüne geldiğimizde arabadan inerken bana baktı "Of tamam gel hadi." Dedim. Hemen kontağı kapatıp arabadan indi. Ve birlikte evin merdivenlerini çıktık.
Eve girdiğim de üzerimi açıp sıcak bir duş almak için banyoya gittim küveti güzelce doldurup içine girdim.Su normalde olduğundan daha sıcaktı ama bu benim için sorun değildi, sıcak suda iyice mayışmıştım. Yavaşça gözlerimi kapadım tam bu sırada telefonum çalmaya başladı açmamak için kendimi zorladım ama pes edip kalkmaya karar verdim bu sırada kapının dışından Medhat'in sesi geldi " Zehra yardım ister misin?" Ona "Hayır kendi.. Ah.."
"Zehra!"

Burası ne kadar da soğuk böyle diye düşünürken gözlerimi açtım ve ışık gözümü acıttı. "Zehra iyi misin güzelim?" Dedi ve saçlarımı okşadı Medhat. Ona " Ne oldu evdeydik en son..." Bir an tedirgin oldum " Bebek? Bebeğimiz iyi mi?" Yüzümü ellerinin arasına "Bebeğimiz gayet iyi sorun yok banyodan çıkarken düştün sadece." Dedi bu sırada bileğimdeki acıyı hissettim ve ayak bileceğimi tuttum. Bana "Acıyor mu?" Diye sordu. Ona "Evet biraz." dedim ve durdum "Bebeğimiz gerçekten iyi değil mi?" Diye sordum. Gülümsedi " Gayet iyi. Sen de iyiysen eve gidelim artık ha ne dersin?" Diye sordu. Yavaşça ayağa kalktım işlemleri hallettikten sonra arabaya bindik.
Yoldan gözünü ayırmadan bana "Zehra Seattle'a geri dönmemiz lazım." Dedi. Ona "Senin işlerin varsa dönebilirsin ben burdayım."dedim. Arabayı kenara çekti ve sakince "Yapma ama  Taylor'ın evinde sonsuza kadar kalamazsın.Dönelim bebeği birlikte büyütelim. Ben ikinize de daha iyi imkanlar sunabilirim biliyorsun.Benimle yaşamak istemezsen anlarım haklısın da ama en azından yakın olsan?" Dedi. Onunla dönmek istemiyordum ama haklıydı ne kadar Taylor'ın evinde kalabilirdim ki? Kafamı olumlu yönde salladım ve "Pekala gidelim."dedim. Gülümsedi ve duran arabayı çalıştırdı "O Zaman eve gidip eşyalarını toparlayalım." Dedi.
Ben eve gelir gelmez isteksizce eşyalarımı toparladım Medhat de uçağı hazırlatıp bana yardımcı oldu.
Taylor birkaç gündür sevgilisinde kaldığı için onu göremiyordum aradım ve eve gelmesi gerektiğini söyledim.Geldiğinde bavulumu görünce suratı asıldı ve "Gidiyor musun?" Diye sordu. Başımı salladım "Evet sanırım böylesi daha iyi." Dedim. Bana sarıldı ve kulağıma "Zorla götürüyorsa gitmek zorunda değilsin Zehra ben senin yanındayım." Dedi. Ben de aynı şekilde "Hayır bu benim kararım Bebek için en doğrusu." Dedim. Geri çekildi "Peki ya iş ve okul ne olacak?" Diye sordu. Medhat lafa atladı "Onları ben hallettim." Dedi sert bir şekilde. Taylor tekrar bana döndü" Seni özleyeceğim. Ne zaman istersen gel olur mu?" Dedi. Gülümsedim ve ona sarıldım "Ben de seni çok özleyeceğim canım. Kendine iyi bak olur mu?" Dedim sıkıca sarıldı "Sen de öyle Zehra. Sen de..."

Yol boyu Medhat'le nerdeyse hiç konuşmadım.Medhat'in küçük jeti binanın tepesindeki küçük alana indiğinde şaşırdım.Bana "Bu gecelik burda kal yarın seni yerleştiririm." Dedi.O kadar yorgundum ki itiraz edecek gücüm yoktu hemen kendimi yatağa atmak istiyordum saat epey geç olmuştu.
Asansörden inip eve ilk adamımı attığımda kendimi çok tuhaf hissettim. En son ki gidişim de geri döneceğimi hiç düşünmemiştim. Salona girdiğimizde merdivenden gelenim o kulak tırmalayan topuk seslerini duydum. Tabi ya ne olacaktı ki başka. Neden gelmiştim.Lanet olsun. Medhat'e baktım yüzünde şaşkın bir ifade vardı sanki bunun olması mümkün değilmiş gibi. Bizi görür görmez suratı kırmızıya döndü tüm şirretliğiyle Medhat'e "Onun burda ne işi var?" Dedi hayatımda hiç bu kadar aşağılandığımı hatırlamıyorum. Medhat dişlerini sıkarak " Asıl senin ne işin var burda?" Dedi. Medhat'e yaklaştı ve "Nişanlın olarak burda olmak benim en büyük halkım galiba." Dedi. Nişanlım mı? Tekrar onunla nişanlanmış mıydı? Medhat birden sinirle bağırdı ve "Eski nişanlım." Kadın tek kaşını kaldırdı ve ona tehditkar bir şekilde " Ya öyle mi?" Dedi. Buna daha fazla katlanamazdım. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Ben bu olanları hak etmiyordum. Hataydı dönmem gerçekten büyük hataydı. Kafamı çevirip asansöre yönelmişken Medhat bana seslendi " Zehra sen kal. Gidecek biri varsa o da Cassandra." Dedi. Cassandra küplere binmişti " Medhat ne yaptığının farkında mısın sen? Kötü şeyler olacak!" Dedi. Birden bağırdım "Yeter! İkinizden de tiksiniyorum buraya gelmem hataydı. Benden ve bebeğimden uzak durun!" Cassandra çok sinirli ve çok şaşkındı Medhat'e dönüp " Ya demek hamile." Dedi imalı bir şekilde Medhat "Cassandra artık buna bir son ver! Evet Zehra hamile. Şimdi git burdan." Cassandra önüme geçip asansöre yürüdü ikimize birden bakıp " Kötü şeyler olacak! Çok kötü!" Dedi ve gitti.
Şaşkınlıktan ve üzüntüden ne yapacağımı bilmiyordum. Medhat yanıma geldi ve "Zehra bak açıklayabilirim." O an hayatımda hiç yapmadığım bir şey yaptım ve Medhat'e tokat attım.Durdu elini yanağına koydu ve alttan baktı. Bir iki saniye ona bakıp asansöre bindim ve aşağı indim.
Asansörde birden ağlamaya başladım. O kadar ağlıyordum ki kendime engel olamıyordum hıçkırıklarım birbirini kovalıyordu. Yanlışlıkla otopark inmiştim. Yukarı çıkmak için asansöre doğru hamle yaptğımda kafamda aniden gelen acıyla çığlık attım...

==============
Merhaba :) Biraz geç geldi farkındayım Zaman buldukça telefondan yazabilidim bu yüzden yazım imla hataları için üzgünüm. Bölüm kısa oldu ama siz de biliyorsunuz ben uzun yazamıyorum mazur görün. Yeni bölüm ne Zaman gelir belli değil Bayram'dan sonraya kalabilir çünkü memlekete bu sabah geldim ve eşyalarımı toplanıp taşınacağım. Anlayışınız için teşekkür ederim. Okuyan, yorum yapan, beğenen herkese teşekkürler. (:

Sevgiler Sakine_