Nocny Strażnik | Tłumaczenie

Rozdział 18 - Prawda cię wyzwoli

Dotrzymując słowa, profesor Lupin zatrzymał dla siebie małą wycieczkę Harry’ego. Harry wyjawił, że Parszywek nie ma palca i całą resztę, którą wiedział o szczurze. Powiedział też Lupinowi, że Hermiona wie o jego podejrzeniach, ale nie o Pettigrew i Blacku. Lupin odprężył się, słysząc to. Naprawdę nie mogli sobie pozwolić, by ktoś jeszcze wiedział, że osoba, która powinna być martwa, wałęsa się po terenie Hogwartu.

Harry powiedział Hermionie, że profesor Lupin zajmuje się tą sprawą, robiąc Harry’emu przysługę. To wydawało się stłumić podejrzenia Hermiony, ponieważ nie wiedziała nic o Mapie Huncwotów, która była teraz w posiadaniu profesora Lupina. Oddał ją z niechęcią, ale Lupin obiecał, że ją odda.

Wielkanoc nadeszła i odeszła bez śladów Blacka czy Parszywka, nie żeby Harry miał czas, by o tym myśleć przy wszystkich zadaniach domowych. Wszyscy już wiedzieli, żeby trzymać się z dala od Hermiony, ponieważ wyglądała na bliską załamania nerwowego. Harry i Ron bardzo się starali robić zadania domowe i pomagać Neville’owi, który również wyglądał na bardzo zestresowanego. Myśl o końcowych egzaminach sprawiała, że Harry się wzdrygał.

Oprócz nadmiaru pracy domowej, Harry miał również codzienne treningi Quidditcha wraz z posiedzeniami nad strategią. Mecz Gryffindor-Hufflepuff był w przyszłą sobotę i wszyscy w wieży Gryfonów czuli podniecenie. Nie wygrali Pucharu od czasu, gdy brat Rona, Charlie, był dawno temu Szukającym. Wygrana przeciw Hufflepuff rozstrzygała Puchar, co oznaczało, że większość ciężaru spadała na Harry’ego i złapanie znicza, ponieważ był wart aż tyle punktów.

Atmosfera tego meczu była zdecydowanie inna niż Harry kiedykolwiek doświadczył. Było pewne napięcie między domami Gryffindor i Hufflepuff, ale nie aż tak dotkliwe jak zwykle między Gryfonami i Ślizgonami. Ravenclaw zdawał się rozdarty między wybraniem strony. Krukoni i Puchoni zwykle byli blisko, a wygrana przeciwko Gryfonom (bardziej Harry’emu Potterowi i jego Błyskawicy) byłaby wielkim impulsem dla moralności Puchonów, ale wygrana Hufflepuff oznaczała stratę Gryfonów, co skutkowałoby możliwością przejścia Pucharu Quidditcha do Ślizgonów. To było coś, co nie mogło się stać.

Rankiem w dniu meczu, Harry obudził się okropnie wcześnie. Słońce ledwie wyłamywało się zza horyzontu, ale Harry wiedział, że nie byłby w stanie wrócić do łóżka. Jego żołądek już był zaciśnięty w supeł. Wyglądając na błonia, Harry zauważył, że wietrzyk nie poruszał drzewami czy Bijącą Wierzbą. Brak wiatru był dobry.

Kontynuując rozglądanie się po błoniach, Harry dostrzegł małe, rude zwierzę, grasujące na trawie. Harry rozpoznał ten ogon i wiedział, że to może być tylko Krzywołap. Patrzył, jak kot zbliża się do lasu i coś wychodzi mu na spotkanie. Oczy Harry’ego rozszerzyły się na widok dużego, kudłatego, czarnego psa, który był mu tak dobrze znany. To był Midnight.

Midnight zna Krzywołapa?

Harry patrzył dalej, jak idą obok siebie, jakby byli starymi przyjaciółmi, rozmawiającymi o wszystkim i o niczym. Wtedy to uderzyło w Harry’ego. A jeśli obsesja Krzywołapa na punkcie Parszywka była z powodu Blacka? Hermiona dawała Krzywołapowi dużo swobody, więc nikt by nie zauważył, gdyby zniknął na kilka godzin, by spotkać się z ukrywającym się Blackiem. A to oznaczało, że Black wiedział, że Parszywek zniknął. Harry mógł mieć tylko nadzieję, że to nie pchnie Blacka do zrobienia czegoś głupiego.

Kiedy w końcu nadszedł czas meczu, wszyscy z zespole byli tak stremowani, że nie mogli myśleć. Przebrali się w stroje do Quidditcha w milczeniu. Oliver miał trudności ze znalezieniem słów do zespołu i dał radę powiedzieć tylko „wiecie, co robić, więc chodźmy wygrać Puchar.”

Gdy weszli na boisko prawie zostali przewróceni przez hałas. Wydawało się, że wszyscy po stronie Gryffindoru jakoś znaleźli sposób, by zwiększyć głośność ich głosu. Drużyna Puchonów wyszła z szatni i zbliżyła się, sprawiając, że Ścigające, Angelina, Alicja i Kate, zaczęły chichotać. Harry spojrzał na nie z zakłopotaniem, a Fred poklepał go po ramieniu.