Secrets

Chapter 7 - Lasagna (Bekimon Go)

Chapter 7.

Anastasia's POV

"Wake up, wake up." narinig ko ang matinis na tunog ng alarm clock ko.

I tried to turned it off but since it's made by my Uncle - the school Dean, He recorded something.

"Don't you dare to turn this off, Riss." He said strictly.

Ugh. It's still 3 o'clock in the morning.
Nag-alarm talaga ako dahil may Bekimon Stop party mamayang 4.
Isa itong malaking opportunity para makakuha na ako ng isang legendary Bekimon. Pléthore baby, wait for me.

Napatingin ako sa may sofa.

'Wow, Di man lang nagising ng alarm clock ko.' Manghang sabi ko sa isipan.

Lumapit ako at umupo sa may carpet.

I stared at her face. She's damn beautiful. May pagka manly yung some features niya kaya kung naka boyish outfit to, (di siya sumusuot ng ganoon) talagang mapapagkalaman siyang lalake. Nakaka attract din to'ng Eva's (Adam's. Wala po talagang Eva's) Apple niya.

Para kasing may Adam's Apple siya eh.

I noticed something at her hand that made me stare shockingly at her.

"What the hell? Bakit nasa kanya yung phone ko?" Naguguluhang tanong ko sa sarili.

Agad ko itong hinablot at mabilis na chineck.

"Hell?" Bakit iba na itong wallpaper ko?
Paano niya nalaman yong password ko?

I che-check ko muna ang Bekimon Go ko para makasigurado na hindi niya ito na reset. Just in case.

"Arghh." She groaned.

Mas Mabilis pa kay Usain Bolt. Ganyan ka bilis ang paghiga ko uli sa kama para magkunwaring natutulog. Pagkatapos, sumilip ako ng konti. Nakita ko siyang bumangon at lumapit papunta sa kama KO.

'My god? Anong gagawin niya saakin?' kinakabahang tanong ko sa sarili.

Di ko inasahan ang sumusunod na pangyayari. Humiga siya mismo sa tabi ko, naki-share pa siya sa kumot ko at higit sa lahat, gulat na gulat talaga ako ng yinakap niya ako habang nakatalikod ako sa kanya. Ano to, Back-Hug 101? Galawang Hokagirl?

'Erase. Erase.' naisip ko.

Napansin ko kanina na para siyang nagsleep walk. Oo, sleep walk lang. Walang malis. K?

Dahan dahan kong tinanggal yung braso niyang naka yakap saakin pero ugh. FAIL. Mas lalong humigpit yung yakap niya saakin dahilan upang naramdaman ko ang mainit niyang hininga sa batok ko. Shit. Nag-iinit na ako. I need to get out in this place as soon as possible.

"No.. Don't leave me... please." narinig kong sabi niya.

Wut?? Is she crying?

"H-hey..." sabi ko.

I shifted para makaharap siya.

"Mom...wake up.." She buried her face in my chest.

I sighed. She needs comfort. Base sa hinala ko, I think patay na yung Mom niya.

"Shhh...." I hugged her habang pinalalandas ko yung kamay ko sa buhok niya.

Makalipas nang ilang sandali natahimik siya muli. I stared again at her face. Pinunasan ko ang mga luha niya.

"Oh shit." bigla kong naalala ang party.

Paano ako makakaalis dito?

--------------------------
Althea's POV