8.

12.1K 494 71
                                    



⚫️⚫️⚫️

Eve doğru tam harekete geçiyordum ki o bir dediğim arabanın arkasından iki tane daha araba girmesiyle olduğum yerde kaldım. Hepside arka arkaya dizilmiş tamda önünde durduğum garaja doğru geliyorlardı. Hareket edecek zamanım bile kalmamıştı. Ne yapacaktım şimdi.

☆☆☆☆☆☆☆☆

Ah cidden çıldıracaktım. Ne olurdu sanki bahçeye biraz daha erken inseydim. Bu arabalarla karşılaşmak zorunda kalmazdım. Şu dandik oyuncak için inmeme bile gerek yoktu aslında. Nerden aklıma geldiyse bu oyuncak gece vakti. Huyum kurusun aklıma geleni aynı dakika yapmasam içime kurt düşüyordu. Aklım yapmadıgım işte kalıyordu ve gözüme uyku girmiyordu.Gerçekten bende bi ugursuzluk falan mı vardı acaba.Asıl mesele bu kadar arabanın bu villada ne işi vardı. Tamam villa büyüktü ama yani bizede biraz yer bıraksalarmış bari garajda bunların arabasından bize yer kalmayacaktı.

Arabaların hepside birbirinden farklı modellerdi. Arabalar ben zenginim diye bağırıyordu resmen ciddn zengin olup patavatsız olmakta demekki böyle birşeydi.

Elimde şirine oyuncağı ile kalakalmıştım öylece. Arabalar iyice bahçeye giriş yapmışlardı. Evin kapısı hala açıktı ama buradan oraya gidene kadar beni farkederlerdi ki ben eve girmeden yarı yolda denk gelirdik. kim oldukları neci oldukları önemli değildi ama şimdi ters laf ederler Bende çenemi tutamaz bir laf söylerdim sonra bütün gece uğraş dur. Kavga çıkartırsamda babamla aram bu kez ciddi anlamda bozulurdu. Yosun abla bile düzeltemezdi bu sefer aramızı.

Hem Burada daha ilk günlerimdi ve gece gece kavga çıkarttıktan sonra karşılaşacağım tepkiyi gerçekten bilmiyordum. Sonuçta artık kendimiz yaşamıyorduk. Sorumlu olduğumuz 2 villa daha vardı ve bahcelerimiz ortaktı. Şiddetli bir seste hepsinin dışarıda olan biteni merak edeceğini az çok biliyordum. Yan villamızda daha küçücük çocuk vardı.Sesden rahatsız olabilirdi. kimin nesi olduklarını bilmedigim kimseye bulaşmak istemiyordum.

Zaten yeterince derdim sorunum vardı bunlara bir yenisini de eklemek istemiyordum. Bu yaşımda baba azarı yemekten gerçekten sıkılmıştım artık. Adenede eğlence malzemesi olmak hiç iç acıcı gelmiyordu gözüme.

Daha fazla onlara bakıp dikkat çekmemek için adımlarımı arabamdan uzaklaştırıp evin kapısına yönlendirdim. Tam o sırada kulağıma tanıdık bir ses gelmesi ile olduğum yerde kalakaldım. Sesler tam net gelmediği için yanılmış olabilirdim ama aynı sesi ikinci defa duymamla yanılmadığımı anlamıştım. arkamı yavaşça dönmemle onu karşımda görmeyi beklemiyordum.

Eğer bu bir kamera şakası falansa gerçekten gülecek bi hali kalmamıştı çünkü olayın boku çıkmıştı artık kamera nerdeyse çıkarsınlarda el sallasaydım. Anca bu kadar kötü şaka olurdu.

Kendimi şok olmuş bir şekilde ona bakarken bulmuştum. Rüya falan görüyor olabilirdim. Yada ortalık karanlıktı belkide ona benzetmiştim. Evet evet ksinlikle ona benzetmiştim sonuçta insanlar çift yaratılır derlerdi değil mi. Bugün hep ondan bahsettiğim için beynim bana oyun oynuyordu. Kolumu çimciklememle yüzümü buruşturdum. Ama yok hayal falan görmüyordum gerçekti karşımda o vardı.

Yok yok gözlerimde bile problem olabilirdi. Gözlerimi ellerimle ovuşturdum. Yok gitmemişti hala karşımda arabasına yaslanmış bir şekilde ondan biraz uzağındaki erkeklere hoş bir sohbet içinde şakalaşıyorlardı. beni daha görmemişlerdi.

SADECE BİZWhere stories live. Discover now