Undefined Fate

Chapter 9

Chapter 9

JAXAN IRENEO

Hindi ako mapakali dahil sa umuusbong na galit na nararamdaman ko. Sinubukan ko ulit siyang hanapin sa loob ng campus dahil baka nagkamali lamang ang guard na si Ely ang kasama nung transferee. Napatiim bagang ako dahil kahit sarili ko'y naniniwala na baka nga siya yun. Damn!

I trust her but not that fucking transferee!

Tinuloy ko ang paghahanap at matamlay na napaupo nalang dahil wala talaga siya kahit saan mang sulok ng school.

Napagdesisyonan ko nalang magpunta sakanila at baka nakauwi na siya. I don't know what to do anymore.

Ramdam ko ang kabog ng dibdib ko dahil nasa tapat na ako mg bahay nila. Hindi ko alam kung kakatok ba ako o papasok nalang. Am i guilty now? Deretso lang naman ang pasok ko lagi dahil kilala na ako nila Tita Kaye. Napabuntong hininga ako at pinihit ang door knob.

Sana lang ay hindi siya galit sakin.

"Jaxan? Why are you here? You don't even know how to knock huh?" bagama't pabiro ay seryoso pa din ang mukha niya.

"Ron," ngumiti ako at lumapit sakanya. Guilt all over my face i know.

"Nice to see you again, Jai," ngumisi na siya at nakipagkamay sakin. Napalapit din kasi ako sakanya ulit nung naging kaibigan ko si Ely.

Napalingon ako sa pinto ni Ely. Nandito na ba siya? Tatanungin ko ba kay Ron o hihintayin ko nalang na lumabas siya? I can't even think straight. Damn!

"Nasa kwarto siya kanina pa, hindi pa nga niya alam na nandito ko," ngumiwi siya tsaka umiling at umupo na. "Akala ko nga ay nag-away kayo."

Nawalan ako ng sasabihin dahil parang nabasa niya agad ang naisip ko.

"I don't know if it's really a fight or what pero madalas naman kaming ganun," paliwanag ko sakanya.

"Really? Ano naman ang madalas ninyong pag awayan kung ganun?" kuryosidad ang nasa mata niya ngayon. Malamang kapatid niya yun.

"Mga simpleng bagay lang, Ron."

"Tapatin mo nga ako, Jiren. Are you inlove with my Princess?" Natutop ko ang labi at hindi makahanap ng tamang sagot para sa napakadaling tanong niya. What the hell? Ngayon pa talaga, Jiren!

"Uh... I just... " What was that for?

"Do you really think that i don't know the answer yet? Because i can state the obvious, Lorton!" Damn! And he's using my surname now.

"I love her, Ron. And i don't know how to explain it dahil hindi naging maganda ang pagpapakilala ko sakanya," i don't think he believe me though. Nakalimutan ko pa talagang ka batch ko siya nung highschool bago siya lumipat sa Bulacan para doon mag college. He knows me very well, because we're in the same circle of friends.

Alam niya kung gaano karami ang babae ko dati. Damn! He smirked at pinagpatuloy ang pagbabasa niya.

"So you really into her huh?! I warning you, Lorton. Once you hurt my sister i can forget that we're friends," tumingala siya sakin habang nakatayo ako. Sa sobrang tense ko hindi na ko nag abalang umupo pa.

"I thought na alam mo na dati pa. It's a brother rule and code, Lorton. You can't date or even have my sister. But since you knew each other or let say na nagkakilala kayo sa school hindi ako makikialam," aniya at seryoso akong tiningnan.

I know that rule.

You can't date or even have the sister of your bro.

Tama din siya dahil nagkakilala lang kami ni Ely hindi sa pamamagitan niya. This is an exception, i think.

Sa tagal naming hindi nagkita parang hindi ko na alam at hindi ko na siya masyadong kilala. Is this because of Aica?

Umiling ako dahil siguradong hindi iyon ang dahilan. May girlfriend na siya ngayon base sa kwento ni Ely sakin.

"What are you doing here?" Napalingon kami sa harap namin dahil sa babaeng nakapamaywang sa harap namin. Eloise! Napatayo ako sa gulat.

Is she pertaining to her brother or me? Ngumuso siya at parang naiirita. Nakita ko din ang mga galos niya sa mukha. Napansin ko din na nakalong sleeve siya samantalang ang init.

"What happened to you, bunso? Ano yang mga sugat mo sa mukha?" Tumayo din si Ron at hinawakan ang braso ng kapatid. Napadaing si Ely sa sakit kaya tinaas ni Ron ang sleeve ng damit niya. Fuck!

I saw a lot of her bruises. Sariwa pa ang mga iyon! She really bullied?!

"What the hell, Trinity!" Dumagundong ang boses ni Ron sa buong kabahayan nila. Pakiramdam ko nga ay narinig kami pati ng kapitbahay.

Napayuko si Ely at humikbi. I can even see the tears flowing in her beautiful eyes. Kung hindi lang sumigaw si Ron ay baka ako ang gumawa nun.

"I'm sorry, Kuya. Kaya hindi kita pinansin kanina because of this. I don't want you to see me like this," i can hear her sobs. Damn girl! You make me lose my self.

Niyakap siya ng Kuya niya and hush her. Gusto kong gawin din yun pero wala ata akong karapatan. Hindi ko nga siya natulungan. And seeing her like this is like stabbing my heart a million times.

"What are you doing here?" Ulit niya sa tanong kanina. Tumahan na siya at kalmado. Si Ron ay nagpaalam na pupunta muna sakanyang kwarto para makapag usap kami. Hindi pa rin kasi nagkwekwento si Ely sakanya. Siguro ay pag-alis ko.

"A—Are you mad at me?" Talagang nautal pa kong tanungin sakanya at halata naman kahit hindi niya sagutin sa paraan ng pagtitig niya ng masama sakin.

"Where have you been? I've been looking for you. Ang sabi ng guard ay umalis ka daw kasama ang transferee."

Nakatitig lang siya habang nagsasalita ako.

"Ano naman sayo? Yes, i am with him."

"What the hell, Eloise?! Paano kung napahamak ka? Hindi mo naman siya kilala!" I know i can't stay mad at her but i can't tolerate it, too. Ngumuso lang siya at umiwas ng tingin.

"Napahamak na ko, hindi mo ba nakikita? Dapat ka pa nga na magpasalamat sakanya dahil siya ang tumulong sakin sa kamay nila Carrie. I almost died, Jai!" Sigaw niya sakin at nagtitimpi lang din ng galit.

Sila Carrie ang may gawa nito sakanya? Pwede ko silang kasuhan sa ginawa nila. Kami ang may pinaka malaking shares sa school. Kung kinakailangan na gamitin ko ang kapangyarihan na iyon ay gagawin ko para mapaalis ang may gawa nito kay Ely.

"Don't do that, Jiren. I know what you thinking," ngumuso siya at umirap. Gawain niya talaga yan dati pa.

"What the?"

"Hayaan mo nalang sila. I can handle myself, alright?"

Really? Handle her self? Mata nalang ang walang latay sakanyang mukha. Paano kung walang tulong na dumating kung ganoon?

Naramdaman ko ang galit sa mga sinasabi niya. Palagi nalang niya pinagbibigyan ang mga nanakit sakanya.

"No, i'll make it right this time. You can't do something about it!" Gigil kong sabi sakanya.

"No! Wag mo na ko pakialaman, Jiren. Kaya ko nga sabi sarili ko! Hayaan mo na ko sa gusto ko! Umalis ka na!" Kita ko din ang galit sa mga mata niya. May ginawa ba kong masama sakanya? Gusto ko lang tulungan siya!

Bakit parang ako pa yung masama? Bakit siya nagagalit sakin? Hindi naman ako ang nananakit sakanya. Napayuko ako dahil sa sakit ng nararamdaman. Nangako nga pala ko na palagi ko siya iingatan at aalagaan.

"I'm sorry. I just want to protect you but i think this is not enough because of what you've been through," Tumitig ako sa mata niya na lagi kong gustong pagmasdan. Ganito na ba ako kabaliw sakanya? Nakita ko ang lungkot sa mata niya pero agad din niyang iniwas ang tingin.

"Just leave... " Hindi niya na dinugtungan pa muli ang sasabihin niya at nagmadaling pumasok sa kwarto ni Ron.

I'm sorry, baby!

Lugmok akong umalis sakanila. I just can't believe it. Pakiramdam ko ay kailangan ko ng palitan ang puso ko dahil sa sakit ng nararamdaman.

I went to Ruselle. Mababaliw ako kapag hindi ko gagawin yun.