Hij liet me gebroken achter.. (voltooid)

104.

Na een tijdje besloot lhanane om weer eens te gaan, ik nam dikke afscheidd van haar. " Lieverd je moet snel weeer langs komen" zei ik tegen haa. " Jaa tuurlijk, en jy oook bij mij" zei ze terug. Ik gaf haaaarr nog een kus op der wang, daarna liep ze naar buiten richting haar auto. Ze stapte in en ze reed weg, ze toeterde nog snel naar me. Ik zwaaide snel en vervolgens slooot ik de deurr achter me dicht. " Pff wat heb ik haaar tog gemist" fluisterde ik zacht. Ik liep naaar mijn slaapkamer toe, en ik ging me vervolgens om kleden. Ik trok me nachtjurkje aaan en ik doook in bed. Ik was echt moee, en ik had zin om een klein middagdutje te doen. Ik legde me hoofd op de kussen en ik sloot vervolgens langzaam me ogen. 1 uuur later schrik ik wakker dooor me tel. Ik zag dat ik werd gebeld door me broer samir. Ik schrok want hij beld mij noooit zomaar. Ik pakte me blackberry en ik nam geschrokken op. So; " alo " Sa; " alo soum" So; " samir yek labass?" Sa; " soum je moet naar huis komen, papa is ziek" So; " watt, wat heeft hij, gaaat alles goed ?" Sa; " soum rustig, kom maaar naar huis " So; " samir je maakt me ongerust, het is tog niet erg?" Sa; " kom nou maar soum " So; " safi ik kom er nu aan" Sa; " jallah schiet op" En hij hangde op. Met een geschrokken gezicht keeek ik naar me tel. " Ya rabbi laat er niks ergs zijn" fluisterde ik zacht. Ik stond op en ik pakte snel me zwarte 3ibaya, ik trok die aan. Daarna pakte ik me zwarte hoofddoek, die deed ik snel op. Ik pakte snel me autosleutels en ik rende naar de auto. Ik starte de auto en ik reeeed meteen richting me oudelijke huis. Aangekomen zag ik een paar autos voor ons huis. Ik schrok toen ik het zag, want nu wist ik het zeker het is iets ergs. " Oef ya rabbi laaat me vaderr niks hebben ya rabbi" fluisterde ik zacht. ik parkeerde me auto voor het huis, en ik bleef nog naar de voordeuur kijken. Ik voelde me hart bonse, ik was bang. Bang vooor wat er zou komen, ik wist niet wat ik moest vewachten. Maar ik wist wel dat ik iets errgs moest verwachten. Nadat ik soerat fatiha had gelezen, stapte ik me auto uit. Ik liep richting de deur en ik belde aan. De secondes dat ik voor de deur moest wachten leken wel jaren. Saloua deed de deur open. Ik keeek naar haar rode tranige ogen. Toen ik haar zag wist ik gelijk dat er wat mis is. " Saloua waarom huil je?" Vroeg ik geschrokken. Saloua keeek me aan en ze omhelsde me strak. " Papa, ya rabbi papa" zei ze terwijl ze zat te huilen. Ik begon zelf ook mee te huilen, en ik wist niet eens wat er aan de hand is. Ik trok me eigen weg bij haar, en ik veegde me tranen weg. " Saloua kan je me vertellen wat er aan de hand is?" Vroeg ik haar. Ze keeek me aan en zei niks. "Saloua aub wat is er aaan de hand?" Vroeg ik haar. Weer keek ze me aaan. Ik zag aan haaar dat ze er moeite mee had, dus ik zei verder niks. Ik liep langs haar naar binnen toe. Geschrokken keek ik naar me ooms en tantes. Ik groette ze met een salam 3likoum, daarna liep ik de wooonkamer verrderr naar binnen. Daar zag ik me moederr huilen, maar mijn vader zag ik niet. Toen ik hem niet zag kreeg ik allemaal rare beeelden in gedachten. " Ya rabbi waar is me vader". Ik liep naar me moeder toe en ik omhelsde haar strak. " Mama waar is papa?" Vroeg ik haar geschrokken. Me moeder keeek me aan terwijl ze tranen kreeg in haar ogen. " Ya benti jou vader miskien ligt in het ziekenhuis, hij heeft " zei ze. " Wattt heeeft die mama vertel het me" zei ik geschrokken. " Hij he e e ft k a n keer" zei ze stotterend. " Watttttt neeee ya rabbi, dit kan niet waar zijn! Mama laaat dit niet waaar zijn" zei ik huilend. Mijn vader heeft kanker, dit kon niet waaar zijn. Ik voelde me duizelig worden. Ik stond snel op, ik probeeerde naar de keuken te lopen voor een glas water. Maar dat lukte net niet, want vooor ik het wist zag ik zwart voor me ogen en viel ik hard neer op de grond.