Hij liet me gebroken achter.. (voltooid)

84.

ik kon de hele dag maar niet rustig aan doen, vanwege youssra. Ik besloot toen om naar haar huis toe te gaan en het uitpraten. Yassine zou toch pas om 6uur klaar zijn met werken en rond kwart voor 7 zal hij thuis zijn. Ik had me rijbewijs vorige maand al gehaald, maar in die tussen tijd heb ik nooit gereden. Ik besloot daarom om met de auto te gaan zodat ik weer kon wennen. Ik pakte me autosleutels en ik stapte me auto in, die yassine voor me had gekocht. Ik beslooot om eerst even snel me oude huis te gaan, zodat ik me lieve gezin kon groette en zien. Aangekomen bij me straaat parkeeerde ik voor me ouders ze huis. Ik stapte uit en ik belde aan. Me moeder deeed meteeen de deur open, ze was blij om me te zien. Ze knuffelde me alsof ze me jaren niet had gezien. Ik liep naar binnen toe en daar zag ik mijn vader zitten, hij zag er anders uit dan normaal, hij zag er ziekjes eruit. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. " Yek labas 3lik papa?" ( Gaat alles wel goed papa?" " Het gaat goedd a benti, en met jouu?" Zei me vader terug. " Jaa met mij gaat het goed" beantwoorde ik terug. Ik liep naar de box die in de woonkamer zit en ik tilde me lieve broertje en zusje op. Ik knuffelde hun en ik kusde hun zo erg. " Haalloo Marouane en Marouae" zei ik tegen hun. Ik ging vervolgens zitten op de bank, en ik kletsde wat met me ouders terwijl ik de kleintjes op me schoot had. na 1uurtje beslootte ik om weer weg te gaan, ik nam afscheid van ze en ik liep de deur uit. Bij de voordeur kwam ik Samir tegen, ik begroette hem ook snel en ik nam afscheid van hem, ik liep naar me auto en ik reed meteen richting de huis van Youssra. Ik was heeel zenuwachtig want ik weet niet wat ik zo moet verwachten, gaat ze me wegsturen of gaan we het uitpraten? Alles kan. Aangekomen bij haaar straat, kwam de zenuwen in een keer omhoog. Ik twijfelde nog of het wel een goed idee was. Na een paar keer te hebben gepiekerd besloot ik maar uiteindelijk te gaan. Ik liep naar haar huis en ik belde aan. Na wat te hebben gewacht deed haar moeder de deur open. Ze keeek me geschrokken aan, net dat ik beleeefd haar vooorhoofd wou kussen, deed ze haar hoofd weg. " Wat doeee jij hier, vieze straaatmeisje"( ze zei het in het marokkaans) riep ze booos uit. Ik keeek haar geschrokken aan en ik wist niet wat ik moest zeggen. " Ga weg, hoe durf je nog jou gezicht te laten, nadat je me dochter de verkeerde pad heb laten leiden, door jou is ze zwanger!" Rieep ze nog harder. Ik schrok ervan en hoe durft ze mij te beschuldigen? Ik heb hier niks mee te maken, ik keek haar aan en zei " je moet mij niet beschuldige met haar slechte daden, wat zij heeft gedaan heb ik niks mee te maken" net dat ik me om wou draaaien en naar de auto wou lopen hoorde ik haar nog zeggen. " Ik wil jou en mijn dochter nooit meer zien hier begrepen!! Jullie zijn een schande voor onze samenleving!!" Ik negeerde haar en ik stapte de auto in. Ik was zo boos, hoe durven ze mij de schuld te geven van iets waar ik helemaal niks mee te maken heb?? Waarom moet ik altijd de gene zijn die gehaat word, met een chagerijnig gezicht rij ik weer terug naar huis toe. Aangekomen thuis plof ik meteen op de bank, ik was zo booos maar aan de andere kant was ik verdrietig. Dit was nooit de leven die ik altijd wou leiden, ik wilde heeel graag gelukkig worden met me man en kinderen. Maar zo te zien is me geluk ver verzonken. Ik probeeerde er niet veel aan te denken, ik liep naar boven toe en ik deed me pyama, een hemd en een broekje die net boven me knieen was. Ik liep weer naar beneden toe en ik maakte snel wat eten, want yassine zou over 1uuurtje weer thuis zijn. Ik besloot om bami te maken. Ik pakte alles wat ik nodig had, en ik begon het daarna te maken. Toen ik klaar was dekte ik de tafel. En ik nam de eten mee. Toen alles op de tafel lag, ging ik even op de bank liggen, ik voelde me niet goed en ik had enorme steken in me buik. Eerst deed het pijn maaar daarna was de pijn heftiger. Ik deed me handen op me buik, en ik huilde van de pijn. " Aahhh, ya rabbii help me" kreeunde ik. Ik kon de pijn niet meer aan, en ik wilde yassine zo graag bij me hebben, net dat ik hem snel wou bellen hoorde ik de voordeur al open en dicht gaan. Ik probeeerde op te staan, maar dat lukte voor even want voor ik het wist viel ik op de grond. " Souumiaaa wat is er??" Hoorde ik yassine paniekerig zeggen. " Ziekenhuiss" was de enigste woord wat ik kon zeggen. Yassine tilde me op en bracht me naar de auto, hij legde me achterin zodat ik kon liggen. Hij stapte de auto en en reed zo snel die kon naar de ziekenhuis toe. Ik voelde dat me broek opeens nat was geworden, ik tilde me hoofd op en met een schrik zag ik dat me broekje rood was geworden. " Ik bloedd " zei ik tegen yassine. Hij keek via de spiegel naar mij, en ik zag dat hij schrok. " Het komt goeed schattt, we zijn er" zei yassine. Hij parkeerde zijn auto snel ergens, en stapte uit en hij deed mij deur open en hij tilde me op. Hij liep naar de ingang en hij zag meteeen een rolstoel staan, hij legde me erin. Samen met mij reed hij met de rolstoel naar de balie. Terwijl ik verga van de pijn, vroeg hij aan een dokter waar we naar toe moesten gaan, en dat dit ernstig was. De dokter nam mij over van yassine en hij reed meteen met mij naar de eerste hulp. Aangekomen bij de eerste hulp moest Yassine in de wachtkamer wachten, terwijl ik werd gebracht naar een kamertje vol met verschillende materialen. Ik moest meteeen denken aan de dagen dat Yassine in coma lag. " Mevrouw kunt u ons even uitleggen waar u pijn heeft" zei de dokter. Ik vertelde hem dat ik kramp had bij me onderbuik en dat ik ook heftig heb gebloed. De dokter leek het begrepen te hebben. Hij vroeg of ik me hemd omhoog kon doen, en dat deed ik ook terwijl ik me schaamde, hij deed een soort scan ding op me buik en hij masseerde het ook, hij onderzoekte me vanaf me buik tot mijn geslachtdeel, terwijl ik me schaamde. " Mevrouw ik heb slecht nieuws voor je" waren de woorden van de dokter. Terwijl ik met een schrik naaar hem keeek, vertelde hij mij het slechte nieuws, " mevrouw u heeft namelijk net een miskraam gehad" ik keeek hem nog geschrokken aan. " Watttttt maaar was ik zwanger?" Vroeg ik hem verbaasd. " Ja dat was u, maar u hebt uw kind verloren" zei ie terug. Ik begon opeeens te huilen " neeee mijn kindd, ya rabbi hoe kon ik me kinddd verliezen, kan me dag nog erger" zei ik schreeuwend en huilend tegelijk. Ik kon me tranen niet in bedwang houden, en ik liet ze maar gaaaan. "Ik heb me kind noooit gekend, ik ben eeeen mooordenaaar, ik heb me eigen kind vermoord!!" Schreeeuwde ik. Yassine hooorde me waarschijnlijk al, en hij liep zonder te vragen naar binnen, hij keeek me geschrokken aan en hij liep mijn richting op. Hij omhelsde me strak en vroeg wat er aan de hand was. " We hebben ons kind verloren " zei ik. Hij keeek me aan en zei " watt, was je zwanger?" Ik knikte ja, hij omhelsde me nog strakker en ik hoorde hem ook huilen. Samen bleven we huilen tot we niet meer konden!! ik kon het me eigen niet vergeven, dat ik ons kind heb laten vallen, dit zal me altijd blijven achtervolgen!!!