Hij liet me gebroken achter.. (voltooid)

91.

"Yassine stil, ik wil niks meer van je horen, wat ik moest zien heb ik gezieen!". " Neee soumia wat je moest zien heb je juist niet gezien, aubb laaat me het je uitleggen" smeeekte hij me. " Neee yassine ik hoef geen uitleg ik weet genoeeg" zei ik terug. " Soumia verdomme luister nouu gewoooon naar mij" zei Yassine wat harder. " Neee, alsjeblieft laat me met rustt je hebt me al genoeg pijn gedaan" zei ik met moeite. Ik slikte me brok in me keel weg, en ik wilde net terug gaan naar de woonkamer, maar Yassine hield me hand vast en trok me naar zich toe, ik voelde hoe zijn borstkast op en neer ging. " Soum kijk naar me alsjeblieft" zei die. Ik keek naar beneden, terwijl Yassine me kin omhoog deed, nu keeeek ik naar zijn betraande ogen, ik kon gewoon de verdriet in zijn ogen zien aflezen maaar waarom? Ik ben de gene die verdriet moet hebben en niet hij. Yassine kwam wat dichterbij met zijn gezicht, onze lippen waren paar centimeter verwijderd van elkaaar, ik voelde de adem van Yassine, " geef me 1kans alsjeblieft, ik wil het je uitleggen" fluisterde yassine. Ik liet me tranen gaan, ik kon er niet tegen om hem zo te zien! Hij meeende dit allemaal, maar toch ik had er moeite mee om hem te geloven. Net dat ik me eigen los wou maken, pakte Yassine me gezicht en kuste me vollop me mond. Ik genoooot ervan, en ik deeed gewooon met hem mee, nadat ons lippen verwijderd waren van elkaaar, zag ik de tranen van Yassine. Ik veeegde ze af met me duimen, en ik gaf hem nog een kus op zijn wang. " Yassine het is over, laat dit zo" zei ik moeizaaam. " Neee soumia het is niet over, ik houuu van je!!" Zei die huilend. Ik negeerde hem en ik liep naar de woonkamer toe. Ik zag dat Hanane mee zat te luisteren. Ik liep op haar af en ik omhelsde haar strak terwijl ik in tranen uitbarsste. Dit was vooor ons allemaal een emotionele moment. Ik kon er niet tegen, ik zag aaan Yassine ze ogen dat die van me hield, maar toch ik kon het niet geloven. 1ding wist ik zekker " ik hou van Yassine & dat zou IK altijd Toegeven". Ik voelde me weeer duizelig en misselijk worden en dit keeer is het erger dan normaaal, dit keer zag ik alles zwart voor me, en dit keer hield ik het niet meeer vol, enkele seconden later viel ik op de grond. Het enigste wat ik toen nog hooordde was het geschreeuw van Hanane!!