Hulyo Setyembre (The Rascals 1)

5

Kumunot na ang noo ko sa sinagot niya. Who the fuck wants the thing that's bad for them? Aubrey is wacko.

"Baliw ka na, Aubrey. Alam mo, go have dinner with him or something. Think it through, I'm sure you're gonna regret saying that." I patted her head and took her towel before walking towards her girly bathroom.

"Paano kung mahal pala kita?" mahinang tanong niya mula sa likuran ko. Napatigil ako sa paglalakad, unti-unti akong humarap. Matiim siyang nakatingin sa akin habang naghihintay ng sagot.

I laughed, I laughed so hard my jaw hurt. "Good one, sweetheart."

***

I walked inside the house expecting to find the living room empty but to my surprise, a familiar figure was lying peacefully on my couch.

"Yuna..." I called gently, in a tone I don't let her hear me using on her anymore.

She was covered in a thin pastel sweater and was hugging a throw pillow. Bumuntong-hininga na naman ako. Bakit kaya dito natulog ang bruhang buntis? Maingat ko siyang inangat sa sofa at dinala sa kuwartong hinayaan kong ukupahin niya. She snored and drooled on my arm. This woman, she manages to be an annoyance even in her sleep. I smiled before setting her down on the bed.

"I haven't forgotten, you know?" bulong ko sa tainga niya pero hilik lang ang ganti niya sa akin. "I haven't forgotten, lady."

Isinara ko ang pinto pagtalikod ko. Tumingin ako sa orasan sa pader at nakitang kong mag-a-alas diyes na. Masamang gutumin ang buntis, lalo na kapag maldita ang buntis na nakatira sa bahay mo.

Bumaba ako para magsangag ng kanin. Sinamahan ko ng kangkong at mixed vegetables para healthy. Ipinagtimpla ko na rin siya ng gatas niya. Pasalamat si Yuna at ginto ang kaluluwa ko kung hindi ay hinayaan ko na lang siyang magising at magutom. Like I said, kagwapuhan with a purpose.

Inabot ako ng kalahating oras bago ko natapos ang almusal, inayos ko na ang hapag-kainan bago ako umakyat muli para gisingin siya. I was about to knock on her door when I heard her inside, possibly vomiting.

Kinakabahang binuksan ko ang pinto at hinanap siya agad ng mga mata ko. I saw her on the mini bathroom bent over the toilet bowl. She was puking her intestines out for God's sake! Wala naman yatang lumalabas sa bibig niya pero para siyang nagsusuka.

I couldn't fucking watch. I don't know what to fucking do! It's not like she's been here for too long! Mahigit isang linggo pa lang siya rito at hindi ko pa siya naabutang nasa ganitong sitwasyon. I felt like I was punched in the gut while watching witchy.

"Y-yuna, mamamatay ka na ba?" kinakabahang tanong ko bago hinimas ang likod niya sa pinakanakakahiyang paraan.

She puked some more and I quickly handed her a mini towel to wipe her face with. "Gago ka ba? Hindi pa ako mamamatay, ulol ka!" galit na asik niya sa akin.

Napaatras naman ako agad. Woah there. Ako na ang concerned, siya pa ang galit?

"Sorry naman! Kasalanan ko bang wala akong uterus at wala akong alam sa mga ganyan!" pakli ko. It's not my fault I have a dick and not a fucking vagina! It's not my fault I'm ignorant about stuff like that!

"Gwapo ka nga, mangmang ka naman!" she hissed. Nag-init ang ulo ko. She is amazing that way. Wala pa kaming limang oras na nag-uusap ay galit na agad ako.

"Ikaw naman, matalino ka nga hindi mo naman ginagamit! Nakipag-sex ka sa hindi marunong mag-pull out!"

"Ano bang paki mo! Pangit!"