TFMO 2: Crossroads

A Ray of Hope

*note: amsarrrrrrrreyyyyy!!! soorryy kung mabagal ang updates madrama pa? pshhh ewan ko din kung ano'ng monster tipaklong ang sumapi sa akin, kung ano man siya wag na siyang bumalik =___= please lang ayokong nalulungkot ang readers ko, pakiremind po ako na pag emo-mode ako eh wag akong magsulat? ang magreremind sa akin makakatanggap ng soft copy pagkatapos ng The Famous Meets the Ordinary,, (pero teka pagiisipan ko muna, mabait naman kayo di'ba? hahaha)

COMMENT po muna bago VOTE, mas gusto ko yun! Salamat! muah muah!

_______________________________________________________________________

Lena's POV

Nagising ako ng may mabining kamay ang humahaplos sa buhok ko.

"Hmmm..." sabi ko kasi talagang inaantok pa ako!

"Ano ba yan amasona, laway mo tumutulo ako, punasan mo naman" sabi ng isang boses

"Eh bakit ba? inaantok ako eh" sabi ko, kahit kelan talaga panggulo itong Aston na ito.

teka...

=___=

-_-

o_O

ASTON???

O_O

"ASTON???!!!" sigaw ko at biglang balikwas ng bangon at nauntog pa ako sa oxygen tank.

"Shh...ang ingay neto, madaling araw na po Lena ko" sabi nito, namamangha pa din akong tignan siya, it has been 2 day since his operation pero hindi pa din siya nagigising, at hindi pa din natututnton ng mga tauhan ni Titania si Drei.

"A-Aston? K-Kelan ka nagising?" nauutal na tanong ko, anak naman ng ginahasang butiki oh! bakit ba ako nauutal eh si Aston unggoy lang naman ito? tapos ang walanjong mata bakit ba naluluha nanaman? kutsarahin ko paalis ito eh! 

"Oh? bakit umiiyak ka nanaman? Amasonang iyakin, hindi pa ako mamamatay ano? masyado akong gwapo para sa kabaong" sabi nito as he grinned, kainis....I missed him. I missed him so much.