Lost Memories TEEN WOLF Dutch

hoofdstuk 3

na 10 minuten komt pap terug de gang op. 'ze wil niet praten. ze denkt alleen dat we haar gaan vermoorden.' ik ben verbaast. ze sprak toch tegen mij? ik deel mijn gedachten met de rest. 'misschien moet jij het dan proberen?'oppert Lydia. ik knik en loop de kamer binnen. 'hey Isabella', probeer ik voorzichtig. de angst op haar gezicht maakt plaats voor opluchting. ze steekt haar hand naar me uit en ik neem hem voorzichtig aan. zachtjes ga ik op de rand van het bed zitten. 'waarom vertel je niet wat over jezelf?' Isabella kijkt eerst wat onzeker, maar begint dan zachtjes haar verhaal: 'Mijn naam is Isabella Catharina Sophia Dio Angelo. ik heb 4 broers en 4 zussen. mijn ouders zijn vermoord 3 jaar geleden en sindsdien zijn we alle 8 opgesplitst behalve ik en mijn oudste zus is ieder alleen zijn weg gegaan. zo zijn we moeilijker te vangen.' 'en hoe oud was je toen je moest vluchten?' 'twaalf.' waaw dat betekent dat ze nu 15 jaar moet zijn. veel te jong om zo'n dingen meegemaakt te hebben. 'waarom willen ze jullie vermoorden?' Isabella haalt alleen verdrietig haar schouders op. 'Roos zou het me vertellen wanneer ik er klaar voor was, maar toen moesten we opsplitsen...' 'Roos?' 'mijn zus, Rosalinda Maria Marabella Di Angelo.' Wat een namen allemaal. lijkt wel koninklijk. ik vraag haar hoe het zit met al die lange namen. 'we hebben er officieel maar 2. onze eerste namen hebben we zelf gekozen.' ik glimlach naar haar. praten over haar zus lucht haar duidelijk op. 'Dus  Isabella Catharina Sophia Dio Angelo, ben je klaar om het ziekenhuis te verlaten? ik praat even met pap en dan kunnen we gaan.' ze knikt zachtjes. ik loop de gang op en sluit zachtjes de deur achter me. 'en?' vraagt pap. ik vertel alles wat Isabella me vertelt heeft. 'Pap, ik vroeg me af of ze met ons mee naar huis kon? dan komt ze misschien los?'. pap knikt. 'je hebt waarschijnlijk gelijk.' 'ik kan wel wat kleren brengen.', stelt Lydia voor. 'super', antwoord ik. 'of je kan met ons meegaan en later met haar gaan shoppen?' Lydia glimlacht. 'dat is pas een superplan. niets beter om iemand op te vrolijken dan shoppen!!!' Isabella's gezicht komt voorzichtig vanachter de deur gepiept. ik glimlach en steek mijn hand uit. 'kom, ik stel je voor aan de anderen. ik ben Stiles, dit zijn Lydia, Scott en sheriff stilinksi, mijn vader. tot mijn grote verbazing schud ze iedereen de hand en buigt ze zachtjes. alsof dit de middeleeuwen zijn. ach, het past bij haar naam. 'kom, dan breng ik je naar je nieuwe thuis.' Isabella licht op bij het woord thuis. ze springt bijna in mijn jeep. en al snel zit ze naast Lydia op de achterbank. Lydia lacht naar haar. 'wat dacht je van shoppen later, je kan niet in die ziekenhuis kleren blijven lopen.' Isabella lijkt haar twijfels te hebben, maar stemt toch in met het idee. 'mooi, ik heb mam gesmst en ze brengt even wat kleren langs zodat je toonbaar in het openbaar kan verschijnen.' Lydia knipoogt. en op weg naar huis voel ik dat dit het begin is van een nieuw avontuur.