ဘယ္ကိုေရာက္သြားတာလဲ ျမန္လိုက္တာ...။
"အာ.. ဒီေျခေထာက္ကလဲ..."
ေျခေခါက္လဲသြားတာရုတ္တရတ္ျပန္မထႏုိင္တာေျကာင့္ ေလွကားအတတ္အဆင္းနားမွာ ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္...။ဒါကလဲ အမိခံလိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္...။
"ခေလး...."
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ထြက္သြားဖို႔ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ရင္ထဲမွာေပါက္ကြဲထြက္လာေတာ့မတတ္ ႁပြတ္သိပ္ေနေသာစကားေတြကို ေျပာခြင့္ေပးလိုက္ပါသည္....။
"ဒါ့အျပင္ဘာေတြမ်ားဖံုးကြယ္ထားေသးလဲ Papa..."
"Chanyeol... Papaက....
မင္းေနရခက္မွာဆိုးလို႔ မေျပာခဲ့တာ...""အင္းေပါ့ေလ က်ေနာ့္ဘဝတစ္ခုလံုးကိုေတာင္ Papaက ဖံုးကြယ္ထားခဲ့ေသးတာပဲ...."
"Chan..yeol..ee...."
တစ္လံုးခ်င္းဆီပီပီသသေျပာလိုက္ေသာစကားသံရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာရွိေနေသာ ေဒါသတစ္ခ်ိဳ႕ကို သိေနေပမယ့္ ေနာက္တြန္႕မသြားမိပါ...။
"ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ပီ...."
"..."
"Papaဖံုးကြယ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝကို ကိုယ့္ဘာသာသိရေအာင္လုပ္မယ္...."
"Chanyeol..."
ေခၚသံကိုဂ႐ုမစိုက္စြာ ေလွကားကေန ေျပးဆင္းသြားခဲ့သည္က တ ဒုံး ဒံုး
အသံသာ ခ်န္ခဲ့ေလသည္......။********¿¿??*********¿¿??***********
"အဲ့တာက ဘယ္လဲ "
ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာ ကားျပင္ထိထြက္ရပ္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကို Chanyeol
မျမင္တာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္...။"Bus နဲ႔ ျပန္မလို႔...."
"ဘာ... စိတ္ေကာက္ေနတာလား....Chanyeol.... ငါစိတ္သိပ္မ႐ွည္ဘူးေနာ္..."
ေမာ့ျကည့္လာေသာမ်က္၀န္းေတြမွာ ေျကာက္လန္႔မွဳတစ္စံုတရာမရွိသည့္အျပင္ စူးရွကာအေရာင္တျဖတ္ျဖတ္လက္ျဖာေနသည့္ မာနအရိပ္အေယာင္...၊ တဇြတ္ထိုးညာဥ္ဆိုးမ်ားကိုသာ ျမင္ေနရသည္...။
"က်ေနာ္လဲ သိပ္စိတ္မ႐ွည္ဘူး.....ဖယ္ေပး...."
"ဘာ..... ေတာတ္.... ဘယ္လိုေျပာတာလဲ....."
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕.....❤သူ❤ --ကျွန်တော့်ရဲ့.....သူ
FanfictionKrisyeol Papa && Babe @HtetWai6100
Part 7
Start from the beginning