Mój Własny Książę z Bajki

Rozdział 3 - Starając się przetrwać

My friends, my lovers and everyone I cared for are dead
They said
"You'll die soon enough anyway"
Shut up, I can't
Mainly becouse I never could and how could I start now?
("For The Kill" Biting Elbows)

Wracałam właśnie autobusem z kawiarenki do domu. Ze słuchawkami w uszach i nikłą nadzieją w sercu, po raz pierwszy od długiego czasu.

Tak z innej beczki, muzyka zawsze działała na mnie pobudzająco. Nie dawałam rady wstać rano do szkoły - zakładałam słuchawki. Nie lubiłam też bycia w towarzystwie wielu nieznajomych ludzi, dlatego stanowiło to świetną barierę między mną a nimi. W dodatku dzwięk silnika autobusów wywoływał u mnie zawroty głowy.

-I wiesz co ona zrobiła?

-Nie, dawaj.

-Podeszła do niego, jakby nigdy nic!

-Nie gadaj! Co za szmata!

Kabel w słuchawkach mi się przełamał, kiedy nieuważna kobieta z małym dzieckiem na rękach zaczepiła o nie torebką. Teraz było mi niedobrze, a na dodatek musiałam wysłuchiwać gadaniny dwóch dziewczyn w moim wieku. Jakby nie mogły porozmawiać na temat ostatniej części X-men'a, o przystojnych wokalistach, albo chociaż że paski są w modzie! (Nawet nie wiem, czy są.)

-I on jeszcze się do niej uśmiechnął! Czy nie widzi, że ona tylko udaje takie niewiniątko? Co za szmata!

-Jeju, ale naiwniak! A widziałaś jej ostatnie zdjęcie?

-Jakby tapeta odwracała uwagę od jej osiemdziesięciu kilogamów... Haha!

-Z taką nadwagą nigdy nikogo sobie nie znajdzie!

Jakby nie miały nic innego do roboty w swoim życiu, tylko takie plotkowanie, żeby się dowartościować.

-A kojarzysz Magdę? Tą wiesz...

-No, wiem, co z nią?

-Chodzi z Robertem!

-Nie gadaj, z tym Robertem? Haha, nikogo lepszego i tak by sobie nie znalazła!

-Haha, prawda?

W końcu, mój przystanek. Pożegnałam się w myślach z moimi współtowarzyszkami, życząc im lepszej przyszłości, bo z tego, co słyszałam, miały ciężkie życie pełne cierpienia. Ojej, jednak nie.

Pognałam do domu i przed komputer, żeby przejrzeć oferty internetowe na nowe słuchawki.