Το Μυστικο Της Σοφιας #BBC17

Κεφάλαιο 40

Μεριά Σοφίας
Δεν τελείωσαν όμως εκεί οι εκπλήξεις γτ είπε να μας κάνει μία και ο Άρης. Τελικά κατάφερε να μας φέρει την κοπέλα του. Αν και δεν γνωρίζω πως λέγεται ακόμα αλλά είναι αρκετά όμορφη. Μπορώ να πω έκανε καλή επιλογή. Ξανθιά με κάστανα μάτια. Αρκετά ψιλή γύρω στο 1.70. Αλλά ας μην ξεφεύγουμε και πολύ. Πραγματικά την ζήλεψα. Πήγα μαζί με τον Αχιλλέα κοντά στον Άρη και τον ρώτησα.

Σ"ώστε αυτή είναι η περιβόητη κοπέλα σου?" Αν και ακούστηκε λίγο ειρωνικό πιστεύω να μην το παρεξήγησε. Εκείνη χαμογέλασε γτ μάλλον κατάλαβε ότι δεν το εννοούσα ειρωνικά. Ευτυχώς.
Αρ"ναι αυτή είναι. Λοιπόν Σοφία από εδώ η κοπέλα μου η Βίκυ"
Β"χάρηκα πολύ. Και για πριν δεν παρεξηγήθηκα κατάλαβα πως δεν το είπες ειρωνικά"
Σ"ουφ πάλι καλά. Και εγώ χάρηκα"
Β"ωραία πάμε μέσα να παραγγείλουμε κανένα ποτό. Μην καθόμαστε στην πόρτα"
Σ"εννοείται" είπα και προχωρήσαμε μέσα. Εγώ αγκαζέ με τον Αχιλλέα και η Βίκυ με τον Άρη. Ταιριάζουν πολύ. Από την άλλη ο Άλεξ με την Βιολέτα δεν βρίσκονταν στο οπτικό μας πεδίο άρα μάλλον θα κάνουν τα δικά τους.

Β"που καθόμαστε?"
Σ"σε εκείνο το τραπέζι" είπα και της έδειξα αυτό κοντά στο μπαρ.
Β"πάμε λίγο πιο πέρα να σου πω κάτι?"
Σ"ναι πάμε" είπα και αφήσαμε τα αγόρια στο τραπέζι μας. "Πες μου τώρα"
Β"ξέρω ότι αυτό που θα σου πω θα σου φανεί περίεργο αλλά θέλω να με πιστέψεις οκ?"
Σ"με τόσα που έχω δει λογικά θα σε πιστέψω"
Β"είμαι βρικόλακας" είπε αρχικά. Πήρε μία ανάσα και συνέχισε. "Και ξέρω ποια είσαι στ'αλήθεια. Περίμενα πολύ καιρό για να σε συναντήσω και το πιο περίεργο από όλα είναι ότι είμαστε ετεροθαλείς αδερφές" είπε και εγώ σκάλωσα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω.
Σ"πόσο καιρό το ξέρεις?"
Β"περίπου 2 χρόνια" και τότε ένιωσα σαν να μου ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι. Δεν μπορούσα να αντιδράσω κάπως. Για αυτό έκανα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Την αγκάλιασα. Πάντα ήθελα μία αδερφή μεγαλύτερη. Να με προσέχει, να με συμβουλεύει, να νιώθω ασφάλεια και την βρήκα. Γυρίσαμε στο τραπέζι και αποφασίσαμε να μην πούμε τπτ μέχρι στιγμής σε κανέναν. Θα τα λέγαμε αύριο. Ένα πράγμα την ρώτησα πριν φτάσουμε εκεί.

Σ"θα μου γνωρίσεις τους γονείς μας?"
Β"βέβαια οπότε θες"
Σ"σε ευχαριστώ" της είπα και την αγκάλιασα ξανά.
Β"ήρθαμε και εμείς"
Αρ"τι συζητούσατε καλέ εσείς τόση ώρα?"
Σ"κάτι γυναικεία θέματα" είπα και πήγα και κάθισα στα πόδια του Αχιλλέα. Μετά από κάτι λεπτά ένιωσα κάτι σκληρό από κάτω μου. Γύρισα, είδα την στύση του Αχιλλέα και κοκκίνισα. Αυτός άρχισε να γελάει με την φάτσα μου και εγώ για να τον κάνω να ντραπεί και αυτός λίγο άρχισα να του τρίβομαι και σηκώθηκε κατευθείαν και μπήκε στην τουαλέτα. Ακολούθησα και εγώ λέγοντας συγνώμη στα παιδιά και μπήκα μέσα. Η Βίκυ χαμογέλασε και μου έκλεισε το μάτι πονηρά. Μπήκα μέσα και τον είδα να προσπαθεί να κάνει κάτι για το φούσκωμα στο παντελόνι του αλλά δεν μπορούσε. Έτσι πήγα κοντά και εκείνος χαμογέλασε.

Α"κοίτα λοιπόν τι μου έκανες"
Σ"μμ ωραία χαίρομαι. Για να μάθεις να γελάς με την αντίδραση μου"
Α"αα έτσι είσαι τώρα θα δεις" είπε και με έσπρωξε δυνατά στον τοίχο και με φίλησε. Το λάτρεψα αυτό. Ήταν υπέροχο φιλί. Ένιωθα λες και με φιλούσε όπως την πρώτη φορά. Εκεί στο πάρκο. Ήταν τέλεια. Πως το λέμε. Ένιωθα πεταλούδες στο στομάχι. Μα δεν ήξερα τι ακριβώς ένιωθε ο Αχιλλέας. Αγάπη, έρωτα? Δεν ξέρω. Αλλά θα μάθαινα σύντομα.

Σ"μωρό μου" είπα ναζιάρικα χαϊδεύοντας την στύση του για να μάθω την αλήθεια. Τι να κάνω είμαι κακιά το ξέρω.
Α"μμμ" είπε χαλαρώνοντας τελείως.
Σ"με αγαπάς?"
Α"μμμ" είπε και τον άφησα εκεί και τον ξαναρωτάω το ίδιο. "Ναι μωρό μου" είπε ειλικρινά.

~...~
Και εδώ το σταματάω. Είμαι κακιά το ξέρω. Αλλά αύριο θα βάλω συνέχεια. Αυτό το κεφάλαιο το αφιερώνω στην κολλητή μου VickyDoulougeri. Στη φώτο η Βίκυ ❤ Μέχρι το επόμενο.
Kisses Elena 😇💞💘💙💋