"Καλωσήρθες σπίτι, γλυκιά μου."
Μπαίνοντας μέσα, η Kelsey κοίταξε δειλά μέσα από τις βλεφαρίδες της το οικείο σπίτι των γονιών της, όλα ίδια όπως τα θυμόταν.
Τίποτα δεν είχε πειραχτεί, οι άσπροι δερμάτινοι καναπέδες ακόμα τοποθετημένοι στο σχήμα L απέναντι από την τηλεόραση που ήταν τοποθετημένη στο λευκό βαμμένο τζάκι για να ταιριάζει με τους μπεζ τοίχους. Το ίδιο τραπεζάκι του καφέ από παλίσανδρο που ήταν στολισμένο με την καθημερινή εφημερίδα και το τηλεκοντρόλ πάνω της.
Ήταν σχεδόν σουρεαλιστικό για αυτή σαν να είχε μπει σε μηχανή χρόνου και ήταν ξανά δεκάξι. Τα ίδια καφέ μάτια κοιτούσαν αθώα μέσα από τις βλεφαρίδες της που στόλιζαν το μάγουλό της κάθε φορά που ανοιγόκλεινε τα μάτια της, τα μαλλιά της απλωμένα στους ώμους της σε κύματα, αθλητικά στα πόδια της, και μια μπλούζα να αγκαλιάζει το σώμα της - αν και το μυαλό της ήταν μπερδεμένο, το στήθος της εσωτερικά κατακρημνισμένο και συνέθλιβε την καρδιά της μέχρι να βγαίνουν τα συναισθήματά της.
***"Kelsey Anne!" Η μαμά μου φώναξε από πίσω αλλά δεν με ένοιαζε τώρα. Θα μπορούσε να σαπίσει στην κόλαση απ'όσο με νοιάζει. Γλιστρώντας το κλειδί που είχα πάντα μαζί μου σε περίπτωση ανάγκης στην πόρτα, το γύρισα, ανοίγοντας την πόρτα πριν μπω μέσα.
"Μην τολμήσεις να ξαναχτυπήσεις έτσι την πόρτα νεαρά μου!" Ο μπαμπάς μου φώναξε καθώς μπήκε μέσα μετά από μένα.
Στριφογύρισα τα μάτια μου, σκουπίζοντας μανιωδώς το πρόσωπό μου για να απομακρύνω τα δάκρυα. "Δεν με νοιάζει!"
"Μην μιλάς έτσι στον πατέρα σου Kelsey!" Η μαμά μου φώναξε με το πρόσωπό της κόκκινο από το θυμό. "Δεν έχεις το δικαίωμα!"
"Έχω κάθε δικαίωμα!" Φώναξα, αφήνοντας τα νεύρα μου να με καταλάβουν. "Εξαιτίας σας έχασα το άτομο που σήμαινε τα πάντα για μένα!"
"Είναι ένας εγκληματίας για όνομα του Θεού Kelsey!" Ο μπαμπάς μου φώναξε, τα μάτια του γουρλωμένα σε τρόμο. "Πώς μπορείς να στέκεσαι εκεί και να κάνεις χαμό για αυτό το αγόρι? Δεν έκανε τίποτα παρά μόνο να φέρει κίνδυνο στη ζωή σου!"
"Kelsey--" Ο James έκανε ένα βήμα μπροστά όταν συνειδητοποίησε πως η Kelsey είχε παγώσει, τα μάτια της γυάλιζαν καθώς κοιτούσε το κενό.
"Δεν τον ξέρεις όπως εγώ!" Φώναξα σκληρά. "Δεν ξέρεις τίποτα για αυτόν!"
"Του έδωσα την ευκαιρία να τον γνωρίσω απόψε και το μόνο που έκανε ήταν να μου δείξει πως περνάει τον ελεύθερο χρόνο του--περιφέροντας το όπλο λες και έχει εξουσία σε αυτό!"
