Dans der Schaduwen

De eerste stap

Lux keek op zijn horloge, nog dertig minuten en dan zou zijn volgende les weer beginnen.
Hij had niks meer te doen, voor de komende dagen had hij al zijn huiswerk af en leren zou hij thuis wel doen. Dus begon hij maar na te denken, eerst over zijn naam, hij vond het wel toepasselijk. Zijn haar leek in de zon wel een te worden met het licht dat het uitstraalt. Ook is hij altijd vrolijk ondanks de kleine pesterijen. Maar de hele tijd bleven zijn gedachtes afdwalen naar het meisje.



Naar haar gezicht. De grijze ogen die twinkelde , haar van zichzelf al lange wimpers, haar wipneusje, de lichte sproeten rondom haar neus, haar slanke gezicht, haar volle lippen en haar golvende zwarte haren.
Maar ook aan kleding. Een zwarte skinny jeans met een zwart wit gestreept shirt en daarover een zwart leren jack daaronder had ze een paar afgetrapte grijze Allstars. Ze had om haar rechter arm een zwart leren armbandje maar voor de rest geen andere accessoires.
Of ze make-up op had weet hij niet, de enige make-up soorten die hij kent zijn mascara en lippenstift.

Maar haar lichaam straalde iets uit, wat weet Lux niet. Maar het trekt hem aan. Iets aan haar trekt hem aan, zo erg dat hij haar wilt vast houden, knuffelen en misschien wel zoenen. Waarom weet hij niet, dit gevoel heeft hij nog nooit gehad. Hij had dit gevoel nog nooit gevoelt. Het is een drang naar het meisje. Hij vroeg zich af of zij dit ook voelt. Ergens hoopt hij het ook. Dat dit niet weer een gevoel is dat maar van een kant komt. Lux weet niet eens of dit gevoel verliefdheid is.
Wat hij wel weet is dat hij bewondering heeft voor haar. Ze praat niet. Zou ze wel kunnen praten vraagt Lux zich af.

De bel haalt Lux uit zijn gedachtegang. Wiskunde heeft hij. Ze hebben het over formules. iets waar hij goed in is. Beter dan de andere onderwerpen. Maar wiskunde is sowieso een van zijn beste vakken aangezien hij wiskunde a doet. Het enige vak waar hij beter in is , is Engels. Daar staat hij momenteel een negen gemiddeld voor. Later wilt hij in Groot-Brittannië studeren, sterrenkunde. Sterren hebben hem altijd gefascineerd. Net zoals het heelal, met alle planeten , zwarte gaten en sterrenstelsel. En het donker dat over al is. Lux is helemaal niet van donkere dingen. Hij is altijd positief en denkt niet na over alles wat fout kan gaan. Dat maakt hem Lux vindt hij zelf.
'Meneer Lux, zou je bij de les kunnen blijven. 'Oh ja sorry mevrouw Mellis,' De docent knikt en gaat weer verder met haar uitleg over lineaire formules. Lux kan zijn gedachtes er niet bijhouden, gelukkig merkt zijn docent het niet meer op.

Na de les wiskunde loopt Lux alleen naar zijn volgende les, Duits. Voor Duits had hij wat leerwerk en opgaven op gekregen om te maken en leren. Iets waar hij al klaar mee was in de les en qua leerwerk dat heeft hij alles al geleerd, want hij had tijd over in het weekend dus is hij alvast gaan leren voor de proefwerken die hij deze week heeft. En dat was er maar een en die heeft hij het eerste uur gehad. Een Frans proefwerk. Maar aangezien mevrouw Van Damen, zijn Duits docente, graag onverwachtse so's doet, heeft hij voor de zekerheid zijn leerstof extra goed doorgenomen.
In tegenstelling tot Michelle en James. De twee bitches van de school, zoals hij ze noemt. Hij snapt af en toe niet hoe die kinderen op het VWO kunnen zitten. Misschien komt het doordat hun ouders rijk zijn. Michelle's ouders hebben haar en James geadopteerd omdat ze zelf geen kinderen kunnen krijgen. Helaas voor veel kinderen zijn James en Michelle geen echte broer en zus want het enige wat ze doen is ruzie maken en hard. Hoe het thuis er aan toe gaat weet Lux niet, hij hoopt in ieder geval beter. Maar gelukkig is Michelle niet een barbiepop, ze draagt wel meer make-up dan de meeste meiden in deze school maar het foundation loopt niet over haar gezicht. Gelukkig. Er zijn in deze school niet echt barbiepoppen. Helaas wel players, waarvan James er een van is. Lux vraagt zich af hoeveel meisjes al zijn lippen hebben gekust en hoeveel meisjes hem al gesmeekt hebben om samen met hem het bed te delen. Hoe wanhopig kun je zijn.

Ondertussen zit Lux al op zijn vaste plek achter in de klas naast Maria. Een stil meisje met rood haar en een bril. Ze is super slim maar doet af en toe dom voor, waarom is voor iedereen een raadsel.
'Jongens,' begint mevrouw Van Damen. 'Hé, er zijn hier ook meisjes,' mompelt Sietske. Een paar mensen om haar heen grinniken, gelukkig voor haar hoort de docent het niet.
De docent kijkt vinnig naar het groepje grinnikende mensen, maar gaat al gauw door met haar verhaal.
'Zoals ik al zei jongens vandaag hebben jullie een onverwachts proefwerk.' Veel kinderen zuchten of kreunen lichtjes.
'Ik heb al voor de blaadjes gezorgd want vele van jullie vergeten dat nogal,' en ze geeft Lux een verwijtende blik. Hij mag dan wel slim en braaf zijn maar hij vergeet veel dingen. Hij vergeet vaak zijn boeken, schriften, sleutels en andere kleine dingen. Ook komt hij vaak te laat op afspraken, vandaar dat veel mensen voor hem de tijd om af te spreken tien minuten eerder tegen hem zeggen dan tegen anderen. Niet dat hij het heel erg vind als zulke dingen gebeuren, voor hem is het nog een teken dat mensen weten dat hij bestaat.