impossible

22. the crystal ball

*nog niet herschreven *

het laatste examen van Harry, Ron en ik was waarzeggerij. we liepen naar boven, helemaal tot de zevende verdieping, en ik zag dat bijna onze hele klas al op de wenteltrap zat dat leidde naar het lokaal van professor zwamdrift.

"ze laat ons een voor een naar boven komen." zei Marcel toen we bij hem kwamen zitten.

hij had zijn exemplaar van ontwasem de toekomst  op zijn schoot en bladerde er door heen, om nog even wat dingetjes te leren. hij had nu het hoofdstuk over kristallen bollen voor zich liggen. 

"hebben jullie ooit iets gezien in die kristallen bol?" vroeg hij. 

"geen bal!" zei Ron, terwijl hij op zijn horloge keek. ik wist dat hij de minuten aftelde tot aan het hoger beroep van scheurbek, dat vanmiddag zou plaatsvinden. 

"ik zag alleen dikke mist." zei ik tegen Marcel. " het werd toevallig wel mistig die dag, dus wie weet heb ik wel een heel goed 'innerlijk oog'" 

"ha. ha. heel grappig Bella." zei Ron geïrriteerd. 

ik ging naast hem zitten." hoelang nog?" fluisterde ik. 

"twee uur ofzo." zei hij. 

ik zuchtte, ik had er niet veel vertrouwen in, de vader van Malfidus had veel invloed, en bovendien mocht hij Hagrid ook niet. 

ondertussen werd de rij wachtende leerlingen steeds korter. telkens als iemand terug naar beneden kwam vroegen we of het moeilijk was, en wat voor vragen ze stelde, maar niemand durfde iets tegen ons te zeggen. 

"ze zei dat ze in haar kristallen bol had gezien dat ik een vreselijk ongeluk zou krijgen als ik iets zou zeggen." zei Marcel gepikeerd.

nadat Parvati weer beneden was, was Ron aan de beurt. "Ronald Wemel!" riep de gebruikelijke dromerige stem van Professor Zwamdrift. Harren en ik waren nu de laatsten. 

"hoe denk je dat het gaat vanmiddag?" vroeg Harry, toen Ron het lokaal binnen was en we alleen waren. 

"ik heb er niet echt vertrouwen in." zuchtte ik. 

"waarom niet?" 

"ze hebben al een beul meegebracht." zei ik verslagen. "dat betekent toch dat het al voorbij is."

"ja, ik denk dat je gelijk hebt." zei Harry. 

"en bovendien gaat het om Hagrid, de vader van Malfidus heeft veel invloed op Droebel, en hij mag Hagrid niet." 

nadat ik dat gezegd had, ging het luik open en kwam Ron naar beneden. 

"hoe ging het?" vroeg Harry.

Ron maakte een zuur gezicht. "Rampzalig, ik zag geen ene moer en daarom heb ik maar wat verzonnen, maar ik denk niet dat ze me geloofde." 

"we zien je dadelijk wel in de leerlingenkamer." zei Harry tegen hem. 

Ron knikte en op dat moment riep Zwamdrift: "Harry Potter!"

"succes Harry." zei ik. 

"dank je." 

ik keek hem na terwijl hij de ladder beklom en het lokaal binnen liep. 

" nou veel succes straks." zei Ron tegen me. "ik zie jullie zo in de leerlingen kamer."

ik knikte." tot zo."

ongeveer 10 minuten later kwam Harry de ladder af, en liep hij naar me toe. een bezorgde uitdrukking trok over zijn gezicht heen. 

"Harry wat is er?" 

"professor zwamdrift." begon hij. "ze raakte in een soort trans en-en ze begon- "

"Isabella McAllen!" de stem van professor zwamdrift onderbrak Harry's verhaal. 

"ik wacht hier wel op je." zei hij

"maar wat wou je nou zeggen?" 

"dat vertel ik je zo wel, succes." ik knikte, en liep de trap op.

toen ik binnenkwam begroette professor zwamdrift vriendelijk. "goedemiddag liefje."

"goedemiddag Professor." zei ik terug. 

"neem plaats, en kijk maar in de bol, vertel me wat je ziet." 

ik ging zitten en legde mijn tas op de grond, daarna keek ik in de dikke witte mist van de bol. 

 "vertel me wat je ziet." 

ik concentreerde me op de witte mist, en zag langzaam iets in de bol verschijnen. 

"ik zie een zwarte gedaante." zei ik verbaasd, normaal zag ik nooit wat in die stomme bol. 

"aha, concentreer je, waar lijkt het op?" vroeg zwamdrift. 

"het lijkt op een hond." zei ik. 

ik keek aandachtig naar de hond in de bol, en zag dat de hond langzaam begon te veranderen. 

"hij veranderd." zei ik verrast. 

"en waarin veranderd het?" 

ik keek goed naar de hond, en zag dat het een mens werd..  wat raar, dacht ik.

"het word een mens." zei ik. daarna was er alleen nog maar witte mist in de bol. 

"hij is weg." ik keek op, en zag dat professor zwamdrift in een soort trans was. haar ogen waren glazig, en ze staarde dromerig voor zich uit. 

"vanavond.." fluisterde ze. "vanavond gaat het gebeuren." 

"gaat wat gebeuren?" vroeg ik. 

"vanavond zal de dienaar... zich weer bij zijn meester voegen!" 

was dit dezelfde trans als die waar Harry het zo straks over had? welke dienaar bedoelde ze? en wie was zijn meester? 

"wie is zijn meester?" professor zwamdrift deed haar ogen dicht en zei niks meer. 

"professor?" ze schrok op en deed haar ogen weer open. 

"och jee, ik denk dat ik alweer ingedommeld ben."zei ze met haar gewone dromerige stem. 

ze keek bestuderend naar me, en daarna gleed haar blik naar de kristallen bol op de tafel. 

"nou, je mag nu wel gaan hoor." zei ze vrolijk. 

ik pakte mijn tas, stond op en liep naar luik toe. daarna klom ik de ladder af, en liep naar Harry die nog steeds op me stond te wachten. 

"Bella-"

"Harry" ik onderbrak hem voordat hij zijn zin kon afmaken. 

"zei ze toevallig iets tegen je over een dienaar?" vroeg ik. 

"ja, maar hoe weet jij-" 

" ze raakte opnieuw in trans." zei ik tegen hem. " vanavond keert die dienaar terug naar zijn meester... maar wie is zijn meester?" 

"de heer van het duister." antwoordde Harry.

"voldemort..." fluisterde ik. 

Harry knikte." we moeten dit aan Ron en Hermelien vertellen, Nu!" 

ik knikte, en Harry twijfelde geen moment. hij pakte mijn hand vast en we begonnen zo snel mogelijk te rennen in de richting van de leerlingen kamer. 

we zagen Ron en Hermelien daar zitten, en gingen naar ze toe. "Ron!" riep ik. 

"we moeten jullie iets vertellen-" zei Harry, maar hij stopte abrupt toen hij hun gezichten zag. 

"scheurbek heeft verloren." zei Ron.