When A Sadist Meets A Gay (BoyXBoy) #COMPLETED BK. II

WASMAG 10: Arise

"Okay, condolence nga pala. Nakakalungkot naman at namatay pa si Brett." Sabi ko dito.

"Nahh, its okay. Okay na rin naman kami ni Renz eh atsaka alam kong nasa mabuting kalagayan naman na si Brett ngayon. At alam kong masaya sya para sa amin ngayon." Ngumiti na lang ako sa kanya at ngumiti rin ito pabalik.

"So, kamusta naman ang life ng isang Nike Lester Montemayor? Wala pa bang pumapalit sa akin? To tell you this, wala na akong nararamdaman sayo Nike. Friends na lang talaga. Sinasabi ko para hindi ka magassume sa akin noh!" Ganyan talaga yan. Madaldal at Prangka.

Natawa na lang ako sa tanong nya. "Well, okay naman ako. Eto Executive Manager na sa company ni dad. At sa lovelife? Wala PA akong lovelife ngayon." Binigyan ko talaga ng emphasis ang salitang 'PA' eh.

"Wala PA! So ibig sabihin, pending? Ganern?"

"Ah hindi kasi hindi ko pa sya makausap ngayon. His in a bad condition kasi sa hospital." Malungkot kong sabi sa kanya.

"Huh? Ano bang nangyari?" Maintrigang tanong nito sa akin.

"Kasi ganito yun..." Ayung nga kinuwento ko sa kanya lahat lahat ng pangyayari sa buhay namin ni Konan. Simula ng nagkakilala kami and then dun sa hinalikan ko sya and then sa linigtas ko sya sa mga rapist and then hanggang sa nadevelop yung feelings ko hanggang sa nagdate kami and then the accident. Walang labis walang kulang.

Sinabi ko rin sa kanya na hindi babae si Konan, rather a gay. I know Irene. She's not the judgemental type of person. She's open to all genders and to the LGBT community kasi meron rin syang relative na same sex relationship. At isa pa, fan yan ng yaoi anime kaya kilig na kilig kapag may nakikitang bxb. Hay naku!

"Awww, tawawa naman pu si Nike!! Tawawang bata!" Asar nya sa akin.

"Stop Irene! That look is disgusting, you know?" Saka kusilap sa kanya. Ganito talaga kami. Close kami sa isa't isa kahit magex nga kami. Tutal sinabi na rin namin na wala na kaming nararamdaman sa isa't-isa.

"Makadisgusting naman to! So what now?" Tanong nito. Sabay ngitkng malademonyo pa. Alam ko kung ano nanamang naiisip nitong babaeng ito. May ikinukubli nanaman itong kilig or masamang plano.

"What's with that look?" Ako

"Wala lang. So tell me, anong plano mo?" Tanong nya ulit. Hay naku! Ang kulit ng babaeng to!

"Edi sasabihin ko nang mahal ko sya pagkagising nya." Wala na. No choice eh. Pipilitin pa rin naman ako ng babeng ito kahit anong mangyari.

And then ang pinakatatakutan ko.

"AHHHHHHHHHHHHH!!!!!!" Tili nya na para bang wala ng bukas. Nagtakip pa sya ng unan sa bibig. Para namang wala ng makakalabas na ingay kung gagawin nya yun.

Nagsalita naman ang anak nitong si Renz.

"Mommy!! You're too noisy! Im playing here! Your craziness strikes you again!" Nakakatuwa lang na alam na alam pala ng anak nito na may tinatago ang nanay nitong kabaliwan. Pag titingnan mo kasi sya eh aakalain mong masungit sya. Pero pagnakilala mo, kalog pala.

"Im sorry baby. Nadala lang ng emosyon si mommy. Kasi itong si tito Nike mo eh! Nakakakilig Maghaddd!!!" Irene, baliw na nanaman.

"Oh bakit ako?" Natatawang tanong ko dito.

"Eh basta!! Gusto ko sanang makita yung taong nagpapatibok na sa puso ng isang sadist na Nike kaso aalis rin kami ni Renz eh." Sabi naman nito na kumalma na.

"Huh? Saan kayo pupunta?" Takang tanong ko dito.

"Lilipad kasi kami papuntang Davao para naman mabisita rin namin yung lolo at lola nitong si Renz. Nagtatampo na kasi sila mama eh. Hehehe" naalala kong taga Davao nga pala talaga itong si Irene.

"Ah okay" patango tango kong reaksiyon sa sinabi nya.

"So were leaving now. I wish we could spend a little more with you kaso aayusin pa namin yung dadalhin bukas." Tumayo na ito at tinawag na ang anak nito.

"Renz, baby let's go!"

"Okay mommy!" Sagot naman ng anak nito. Ang cute nya talaga! Sarap panggigilan!!

"Sige alis na kami Nike! Salamat sa pagpapatuloy!" Sabi nito at tinahak na nga ang pintuan.

"No problem!"

Bago sila makalabas pa ng pintuan ay may sinabi pa ito.

"Nga pala! Ireto mo na sa akin ying mga kakilala mong single na gwapo ah!" Dagdag pa nito.

Natawa na lang ako dito. Hindi pa rin sya nagbabago, patawa pa rin.

****

Andito na ako ngayon sa office habang nagpipirma ng mga paper works.

Kaya ayokong ng mataas na posisyon eh. Andami kayang pinipirmahan na mga dokumento. Parang hindi nauubusan eh.

Buti na lang at kasama ko si Thaddeus dito at natapos na rin nya ang ibang dapat gawin. Napaka maasahan talaga.

Tiningnan ko ang oras at nakita kong malapit nang mag 10. Kailangan ko na rin palang umalis at nasabihan ko na sila Blaze at Ice na ako na muna magbabantay kay Konan ngayong araw.

Tinapos ko na muna lahat ng pipirmahang dokumento bago nagpaalam kay Thaddeus.

"O Thad, alis na ako. May babantayan pa kasi ako eh. Hehehe" aabi ko sa kanya bago lumabas ng pintuan. Nginitian lang naman nya ako.

Alam rin naman nya kung sino ang dapat kong bantayan. Nakwento ko sa kanya dahil na rin sa boredom sa loob ng opisina.

Agad naman akong sumakay sa sasakyan ko at nagtungo na sa hospital kung nasaan nakaconfine si Konan.

Medyo natraffic ako pero hindi naman ganun katagal.

Pinark ko muna ang sasakyan ko sa parking lot ng hospital.

Pumasok na ako sa kwarto ni Konan ngunit may isa pa palang lalaki ang nandun.

"Ford, kamusta na daw sya?" Tanong ko sa lalaking nakaupo sa tabi ni Konan ngayon.

"Ganun pa rin. Okay naman daw ang kalagayan nya pero hindi pa rin daw nila alam kung kailan ito magigising." Sagot naman nito na nakahawak sa kamay ni Konan.

"Hayy, okay lang yan. Alam kong kaya nya yan. Si Konan pa, palaban kaya yun!" Sabi ko.

Napatawa na lang sya ng mahina.

Pero pagtingin ko ulit sa kanya ay parang nagulat ito. Linapitan ko naman ito atsaka tinanong.

"Uy bro okay ka lang?" Tanong ko.

Sumagot naman sya. "S-si Konan, g-gumalaw!"

Nagulat ako sa sinabi nya. Baka...baka magising na si Konan!

Parehas kaming nagulat ng may nagsalita.

"F-ford?"

Napatingin naman sa akin si Ford. Tuwang tiwa rin sya sa nangyayari.

Ako naman ay parang magigiba na ang ribcage ko dahil sa lakas ng kabog ng dibdib ko.

Sa wakas gising na sya!! Nagbunga ang mga dasal ko na sana magising na sya.

Linapitan ko ito at kinamusta.

"K-konan! Ka-kamusta ka na?" Gusto ko nang maluha sa sobrang kaligayahan.

Pero napalitan ang kasiyahan ko nang magsalita sya ulit na halos magpabingi sa akin.

.

.

.

.

.

"S-sino ka?"

===============

Omagashh!!! Bakit? Anong nangyayari kay Konan?

Hmmm...abangan sa next update.