De buurtpolitie: Let's begin from the start.

Deel 25

Eric pov:
'Kom op brigitte wakker worden!!' Ween ik terwijl ik lichtjes in haar gezicht klap. 'Eric!!' Hoor ik koen roepen die komt aangerent, ik pak onmiddelijk brigitte op en zeg aan koen dat hij me moet helpen wat hij dan geschrokken doet, we leggen brigitte op de achterbank met haar hoofd op mijn benen en onze jassen over haar. 'Eric wat is er gebeurt?' Vraagt koen terwijl hij gehaast de auto start, ik krijg er geen woord uit. 'Eric het komt goed!' Moedigt koen me aan als hij ziet dat ik niet kan antwoorde. Ik knik en probeer me sterk te maken, ik veeg mijn tranen af en geef brigitte een kus op haar voorhoofd, 'het komt goed schat' fluister ik nog en hou haar dan stevig vast. Na nog geen 5 minuten rijden komen we aan in het ziekenhuis. Koen springt in de auto en gaat naar binnen voor verpleegster te halen die dan al snel met een ziekenhuisbed op ons afkwamen. Met 2 leggen ze brigitte erop en rennen terug naar binnen, ik ren achter hun aan terwijl de tranen weer over mijn wangen stromen 'meneer u moet hier blijven!' Roept een verpleegster die me tegenhoud, ik duw haar brut aan de kant en wil dan door de deur gaan waar ze brigitte in hebben meegenomen maar word dan weer tegengehouden, deze keer door koen. 'Het komt goed man!' Zegt hij weer terwijl hij me een mannelijke knuffel geeft.

Na 3 uur in de inkomhal te wachten en een hele boel papieren in te vullen over brigitte komt er een verpleegster naar ons toe 'Zijn jullie hier met mevrouw Brigitte Broeckx?' Ik spring recht en knik 'hoe is het met haar? En met de baby? Is ze wakker? Kan ik haar zien?' Overval ik haar, koen pakt mijn hand vast en schud lichtjes zijn hoofd. Ik kijk terug naar de verpleegster en verondschuldig me, ze lacht lichtjes en begint aan haar uitleg 'Mevrouw Broeckx is er erg aantoe, ze heeft een ferme bloeding gehad waardoor ze de kracht niet heeft om wakker te worden. We weten niet waar de bloeding vandaan komt dus word er nu een kijk operatie uitgevoert, dat wil zeggen dat ze met een camera aan een slang door haar mond haar lichaam ingaan om de oorzaak te zoeken.' Met de krop in mijn keel kijk ik naar de grond en sluit mijn ogen 'en ons kind?' Vraag ik en kijk haar terug aan. Ze schud rustig haar hoofd en zegt stil 'ze heeft het niet gehaalt' ik barst in tranen uit en draai me om waar ik heel het korps zie staan, de chef stond achter mij waardoor ik direct in zijn armen viel 'het was een meisje' snik ik nog en pits dan weer mijn ogen toe.

'Meneer?' Hoor ik wanneer ik met mijn handen op mijn knieën zit te denken aan brigitte. Ik trek voorzichtig mijn hoofd recht en kijk de man in de doktersjas aan, ik spring recht met een bang hartje. 'De kijkoperatie is vlot verlopen. Het blijkt dat haar blinde darm gesprongen was, daardoor kreeg ze een miskraam, het heeft haar leven gered. Als ze niet zwanger was had mevrouw het waarschijnlijk niet gehaalt...Mevrouw ligt ook al in haar kamer J367, ze is niet meer in levensgevaar dus jullie kunnen haar gaan bezoeken. Heel veel sterkte' zegt hij vriendelijk en wandelt dan weg. Zonder aan de rest de denken ren ik de gangen door zoekend naar j367. Zodra ik de kamer zie storm ik naar binnen, ik open de deur en zie brigitte liggen. Mijn benen verstijven en ik kom geen stap vooruit, ik zie haar zo wit als haar laken op haar bed liggen. Haar ogen gesloten en duizend aparaten rond haar, tranen stroomde over mijn wangen terwijl ik haar aanstaarde nog steeds zonder te bewegen. Ik voel ineens een hand op mijn schouder, ik weet niet wie het is maar ik negeer het. Ik kan me niet bewegen. Hoegraag ik ook alles kapot wil slaan, en alles bijeen wil schreeuwen, hoegraag ik ook wenend door mijn knieen wil zakken en te wenen, ik kan niks doen. Ik sluit mijn ogen en bid tot god dat dit allemaal een droom is.