De buurtpolitie: Let's begin from the start.

Deel 7

Eric:
- sorry schat maar er is echt geen plaats.
~mama alsjeblieft dat kunt ge ons niet aandoen!
-ja sorry...
~mama!!
-eric genoeg nu, nee is nee!
En ze legde af. Met tranen in de ogen keek brigitte me aan. Ik schudde lichtjes mijn hoofd. Ze barstte in tranen uit en knuffelde me. 'Ik wil u echt niet kwijt!' Zei ze wenend. Ik kreeg ook de krop in de keel 'ge raakt me ook nooit kwijt! Ik hou teveel van u!' Antwoorrde ik haar. De politievrouw kwam naar ons toe en zei tegen brigitte 'dat is dan geregeld je gaat naar een pleeggezin, pak je koffers je hebt 20 minuten de tijd. Ik zal belle,pn met het gezin voor u kamer!' En liep met de man naar buitte. Brigitte keek mij met natte ogen aan 'ik ga dan maar eens beginnen zeker' zei ze, ze gaf me een kus en wandelde naar boven. Ik zette me neer op de zetel. Er moest toch een oplossing zijn? Ik kan brigitte niet zolang missen! Dacht ik bij mezelf. Na een kwartiertje nadenken hoor ik brigitte van de trap wandelen. Ik liep ernaartoe en hielp haar met haar koffers. Ze deed wenend al de lichte uit en wandelde met mij mee naar de politiemensen die buiten tegen hun combi stonden te wachten. De politieman pakte brigitte haar koffers terwijl de vrouw door een walkie talkie was aan het praten 'we brengen haar nu naar Antwerpen' zei ze. Brigitte keek de hele tijd naar de grond. Ik pakte haar vast en zei 'hey, het duurt maar 5 maandjes en dan mag je terug komen! En we gaan elke dag bellen en skype, en we spreken zo snel mogelijk af! We moeten trouwens morgen naar tineke he!' ze keek me aan en veegde haar tranen weg, ze knikte en kuste me. Ik omhelsde haar en fluisterde 'ik ga u missen' 'ik u ook'  zei ze. de politieman kwam zeggen 'ja zijn we klaar om te gaan?' Brigitte knikte wenend nee, ik pakte haar nog steviger vast. Ze keek me aan en kuste me nog eens. 'Ik hou van u' zei ze. De man pakte brigitte bij de arm en zette haar in de combi. Met tranen in mijn ogen wenkte ik haar uit. De combi vertrok en mijn hart brak. Ik zakte door mijn knien en begon te wenen als een klein kind. Ineens voelde ik mijn gsm trillen in mijn zak. Ik haalde hem uit ej zag dat ik een bericht had van brigitte. 'Schat, ik weet dat ik juist uit de straat ben maar ik mis u al!' Ik keek naar mijn gsm en zag dat de druppels van mijn tranen het scherm nat maakte, ik veegde het snel af met mijn mouw en antwoorde dan 'ik u ook, ik kan dit echt geen 5 maanden aan :'('