Nagtinginan ang mag babarkada. Sumugod silang lahat! Lumayo kaming mga babae baka masama pa kami jan eh. Tawa lang kami ng tawa dahil sa mga itsura nila.
Tumigil na sila sa gulpihan.
"Huhu! Ginulpi nila ako."-Kurt said while pouting. Hahaha! Cute talaga ng baby ko.
"Haha! Okay enough! Moment of truth na!"
Sumeryoso naman ang lahat.
"Okay Kurtney! Speech part tayo. Kurt, paano kung malapit ka ng mamatay or paano kung nagka-amnesia or alzhiemers ka. Ano ang speech mo kay Anica?"
Tinignan ako ni Kurt.
"If I am going to die I don't want Anica to suffer I want her to be happy. I want her to find someone, someone who will not hurt her, someone who can make her smile, and someone who will love her. If I will have an amnesia or alzheimers I want her to remind me. I want her to tell me our story. Gusto kong ipaalala niya sa akin ang past ko na hindi ko maalala. Gusto kong tulungan mo akong maalala ang 'tayo' kasi gusto kong makasama kita habang buhay. Because I love you so much that I want you to be the one who will tell me how good our story is."-Kurt.
Lahat ay napa-aww. Ang iba naman ay patalon-talon pa.
"Anica. Ano din ang speech mo? Sagutin mo yung mga sinabi niya."
"Kung mangyayari yun I promise. I promise that, ipapaalala ko sayo lahat. Pero Kurt. I-promise mo naman sa akin na hindi mo hahayaang mangyari yun kasi hindi ko makakaya yun eh! At kahit ano ang mang-yari, I will always stay by your side I will always hold your hand. No matter what happened I won't give up because I love you."-I said.
" I won't give up on us, even if the sky gets rough."-Kanta nilang lahat. At sinigaw ang '12 na'.
Niyakap ko si Kurt.
"The speech ends na. Happy 1st anniversary Anica I love you so much."-Kurt.
"I'am very happy that I met you. Happy 1st anniversary Kurt. I love you too."-I said.
We kissed for 5 mins.
*End of Flashback*
I turned off the alarm.
Bumangon na ako but I seated for a while. Those two dreams. It was a good dream. Nangyari nga ang mgakaroon siya ng amnesia, at ang mga pangakong sinabi ko ay hindi ko pa nagagawa.
I will do my part to help him remember everything. Kinalimutan ko na lahat ng nangyari sa amin. Pero binabalikan naman ako ng nakaraan ko, pinapaalala niya lahat. Pero may tanong naman ako. Kaya ko ba napapaniginipan yung nangyari para ibangon yung promise ko?Tutulungan ko ba siyang maalala lahat? Pero paano kung tulungan ko siya, tapos sa katutulong ko magalit siya? Binabagabag talaga ako ng panginip ko. Kaya napag-pasyahan ko na lang na, ipapaalala ko sakanya kahit magalit pa siya.
Naku! Nakuuuu! Binabagabag padin ako =____=
Inayos ko na lang muna ang sarili ko dahil papasok na ako.
Bumaba na ako. At wala na si Kurt. Pumunta ako sa mesa and there is a note saying
'Hey! Kain ka na!'
-Kurt.
Bahagya akong napa-ngiti na parang isang loko at binuksan ang takip.
Bacon, egg, hotdog with fried rice. <3 I started to eat with a big smile forming on my lips.
YOU ARE READING
Will Kurt Winchester Stay? ✓ (EDITING)
RomanceWARNING Jejemon alert! I wrote this way back 2015; many typos. Ang mapaglarong tadhana ay pina-tagpo ang dalawang taong magkaiba. Pero sila'y pinag-hiwalay, parehas silang nasktan pero muli silang pinag-tagpo ng tadhana sa kakaiba at hindi mo inaasa...
Chapter 30
Start from the beginning
