Our Love (girlxgirl)

~Chapter 3~

Cora's POV

Είμαι τόσο ηλίθια. Φυσικά και δεν της αρέσουν τα κορίτσια. Τι νόμιζα;

Φεύγω όσο πιο γρήγορα μπορώ μακριά της και παίρνω τον μπαμπά μου να έρθει να με πάρει. Όλα ήταν τόσα ωραία σήμερα και πραγματικά νόμιζα πως και αυτή με ήθελε με τον τρόπο που κοιταζόμασταν. Αλλά όλα ήταν ένα ψέμα που μόνο έγω έβλεπα σαν αλήθεια. Μόνο άλλη μια σχέση είχα στη ζωή μου, με την Jenna που μετά από καιρό έμαθα ότι απλά είναι μαζί μου για την δημοσιότητα και λεφτά μου, που για να είμαι ειλικρινής δεν με νοιάζουν και πολύ. Πληγώθηκα πραγματικά που η πρώτη σχέση μου καταστράφηκε έτσι. Όλος ο κόσμος μας υποστήριζε και έβγαζε φωτογραφίες μας και όλα αυτά και με έκαναν να νιώθω πως ήμασταν ξεχωριστές.

Είχα πολύ καιρό να νιώσω έτσι για κάποιο άλλο άτομο και η Zoey μου το ξυπνούσε αυτό το συναίσθημα. Μα φαίνεται πως δεν έχω και πολύ τύχη σε αυτόν τον τομέα. Δεν μπορώ να πω υπήρχαν πολλά κορίτσια που ήθελαν να παν μαζί μου, είμαι σίγουρη ότι απλά για τα λεφτά μου με θέλουν και επίσης δεν είμαι άνθρωπος που απολαμβάνει τόσο πολύ τα one night stands.

Μετά από λίγο έρχεται ο μπαμπάς μου και με βγάζει ευτυχώς από τις σκέψεις μου. Παρκάρει το αμάξι μπροστά από την παραλία που ήμουν με την Ζoey και μου κάνει νόημα να μπω στο αυτοκίνητο. Προχαράω προς το μέρος του και κάθομαι στην θέση του συνοδηγού. Γυρνάω να τον κοιτάξω και με κοιτάει με ένα πλατύ χαμόγελο.

"Λοιπόν ;Πως τα πήγατε; Να φανταστώ ήσασταν καταπληκτικοί όπως πάντα." λέει γεμάτος ενθουσιασμό.

"Ναι μπαμπά. Ήταν πολύ καλά." λέω και ένα χαμόγελο καταφέρνει να απλωθεί στο πρόσωπό μου. Όλο αυτό με την Zoey μου χάλασε πραγματικά την ψυχολογία.

Η υπόλοιπη διαδρομή ήταν ήσυχη. Ο μπαμπάς μου φαίνεται να κατάλαβε την ανησυχία μου, αλλά δεν με ρώτησε. Θα το θεώρησε φυσιολογικό, το άγχος μετά τη συναυλία και τέτοια. Μόνο που εγώ ανησυχούσα για την σχέση μου την Zoey. Πως πρέπει να φαίρομαι πλέον γύρω της; Σαν να είμαστε φίλες; Δεν θα πρέπει να μην κάνω κάμια κίνηση όπως πριν; Καθέ φορά που την κοιτάζα στα μάτια και το ίδιο και αυτή το ορκίζομαι πως το συναίσθημα δεν ήταν φιλικό για καμιά από τις δυό μας.

Ο μπαμπάς μου παρκάρει το αυτοκίνητο έξω από την μονοκατοικία που μένω. Αναστενάζω από την κούραση και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Οι δύο μπράβοι μπροστά από την αυλή μας κάνουν νόημα να περάσουμε στο σπίτι. Ο μπαμπάς μου ανοίγει την πόρτα και πριν προλάβει να μου πει κάτι αφήνω την τσάντα μου στο τραπέζι της κουζίνας και πάω βιαστικά στο δωμάτιο μου κλείνοντας την πόρτα πίσω μου. Κάθομαι στην καρέκλα και κοιτάζω τον εαυτό μου στον μεγάλο καθρέφτη πάνω στο γραφείο μου. Ξεβάφω το έντονο μακιγιάζ που μου έβαλαν πριν την συναυλία, βάζω πιτζάμες και πέφτω στο κρεβάτι και κοιτάω το ταβάνι.