Our Love (girlxgirl)

~Chapter 1~

Zoey's POV

Βγαίνω από το σπίτι βιαστικά και περιμένω στο αυτοκίνητο μέχρι να έρθει η μαμά μου για να φύγω επιτέλους. Είμαι πολύ θυμωμένη μαζί της. Χωρίζει με τον πατέρα μου, και όλα αυτά γιατί; Για μια κοπέλα. Δηλαδή τι άλλο πια;

Μετά από μερικά λεπτά εμφανίζεται επιτέλους η μαμά μου με τα πράγματα μου. Την βοηθάω εννοείται,στο κάτω κάτω παραμένει να είναι μαμά μου δεν αλλάζει αυτό. Αφού έχουμε βάλει όλες τις αποσκευές στο αυτοκίνητο πάω να μπω μέσα για να φύγουμε αλλά η μαμά μου με σταματάει.

"Λυπάμαι που το βλέπεις έτσι Zoey. Να θύμασαι ότι όπως και να βλέπεις τις αποφάσεις μου δεν θα σταματήσω να σε αγάπω. Πέρνα για καμία επίσκεψη να σε βλέπω που και που." λέει και με κοιτάει στα μάτια.

"Εννοείται πως θα έρχομαι μαμά." της λέω ειλικρινά. Μπορεί να αηδιάζω με τις αποφάσεις της αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κόψω κάθε επαφή μαζί της.

Μπαίνω στο αυτοκίνητο πριν προλάβει να πει κάτι και κλείνω την πόρτα. Η διαδρομή μέχρι το σπίτι του μπαμπά μου ήταν ήσυχη. Ούτε εγώ ούτε η μητέρα μου είχαμε να πούμε κάτι άλλο.

Μετά από περίπου δέκα λεπτά βρίσκομαστε στην αυλή από το σπίτι του μπαμπά μου. Η μαμά μου βγαίνει από το αυτοκίνητο για να με βοηθήσει με τα πράγματα και έπειτα σταματάει διπλά στην πόρτα γυρνώντας πάλι προς το μέρος μου.

"Μπορείς ακόμα να αλλάξεις γνώμη αν θέλεις." λέει, το πρόσωπο της γεμάτο ελπίδα μα έχω ήδη πάρει την απόφασή μου.

"Λυπάμαι μαμά αλλά είναι καλύτερα έτσι." λέω και της δίνω μια γρήγορη αγκαλιά και χτυπάω το κουδούνι του σπιτιού.

Η μαμά μου τρέχει βιαστικά προς το αυτοκίνητο, προφανώς για να μην χρειαστεί να αντικρίσει το πατέρα μου. Έπειτα από λίγα μόνο δευτερόλεπτα η πόρτα ανοίγει αποκαλύπτοντας τον έκπληκτο πατέρα μου.

"Zoey ήρθες!" λέει χαρούμενος.

Του δίνω μια σφιχτή αγκαλιά και απομακρύνομαι αργά. Μου είχε λείψει και είχε αλλάξει πολύ από την τελευταία φορά που τον είδα,περίπου δυο χρόνια πριν όταν χώρισε με την μαμά μου.

"Τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει από την τελευταία φορά που ήμουν εδώ"παρατήρω.

"Τίποτα, εκτός απ'το δωμάτιό σου. Πήγαινε και θα κανονίσω εγώ τα πράγματα." λέει γνώριζοντας πόσο πολύ θέλω να δω το καινούριο μου δωμάτιο.