Strings Attached

Chapter 18: Sorry and Confusion

“Marco, are you ok?” mukha ba akong ok? Hindi ako sumagot pero ngumiti ako ng bahagya sa mama ko.

“Hahayaan kitang magtanong ngayon sa akin,marco. Anything.”

“Naging mabait na tao ba si papa nung nabubuhay pa siya?” ang galing ng tanong ko noh? Gusto ko lang malaman kasi kung naging mabait siya, sana nandito siya sa bahay at nasubaybayan ang paglaki ko.

“OO marco, sobrang bait... pero nilamon siya ng bisyong kakambal ng mga pangarap niya, Magaling na Rockstar ang dad mo nung unang panahon pero magaling din siya mag bisyo nun. Alak dito, Alak dun, Sigarilyo, drugs. Kaya matagal siyang nakaratay sa ospital Marco. He choses not to be recognized by you kasi nahihiya daw siya sa iyo. He doesnt want you to hold a guitar but the first time you strum your guitar, he already know, he cannot stop you from that. Music Lover ang family natin.” Nangiti si mama bigla.

Sapat na sa akin yung narinig ko. Nagets ko nang lahat. Kaya tumango ako.

“Is there anything marco?” ngumiti ako at umiling.

“Sure? Ok lapitan mo lang ako ah. By the way your club will have a music service sa funeral ng dad mo, ok? Accomodate them tska I want you to sing for your dad sa funeral niya, yun ang sinabi nia sa akin before siya mamatay, goodnight honey,” sinabi ni mama yun sabay kiniss niya ako sa ulo.

Napangiti ako. Lumabas na si mama at bigla ko namang naalala si Genie.

*DUG.DUG.DUG*

Ayan na naman yung tibok. Mukhang hindi na anamn ako makakatulog nito.

Tnry kong itext si Genie para malaman kung ok man siya sa kabila ng mga nangyari.

To: NR

Genie... Lets talk please...

Tinext ko na naman siya.

To: NR

Genie...

Fnlood ko yung inbox niya pero wala paring reply.

Tinawagan ko siya at nagulat akong sinagot niya yung tawag ko.

“Hik... Hik..”

“Genie? Can we talk please?”

“....”

“Are you crying?”

Genie’s POV

“Are you crying?”

Demmet. Obvious ba na umiiyak ako ngayon? At grabe kung makapagtanong, napaka obvious yung sagot niya.

“Hindi ba halata Marco, gusto mo bang ilakas ko pa? O baka gusto mo ring tanungin kung ok ako?”

“Genie please... I know a lot of thgings happened to us that really affect us, sorry talaga sa nasabi ko, kung may ansabi akong mali ah...I wanna make peace Genie... I want us to be friends, I want to protect you, if you let me to,” wow instant hero?

Actually hindi ko alam kung paano ako magrereact sa mga sunod sunod na nangyayari ngayong araw na toh.

Si Jicks ay si Ex. Si Marco ay hindi si Ex.

Alam niyu kung gaano ako umasa na si Marco ay si Ex.

Matagal ko nang inantay si Ex ngunit matagal ko na rin pala siyang dumating.

Saklap noh?

“Genie? Are you still there?”

“And I'd give up forever to touch you

'Cause I know that you feel me somehow

You're the closest to heaven that I'll ever be

And I don't want to go home right now

And all I can taste is this moment

And all I can breathe is your life

And sooner or later it's over

I just don't wanna miss you tonight”

“…..”

“Genie?”

“Marco, pede naba akong magpahinga ngayon?”

Lalo kasi akong naiiyak kapag naririnig ko yung mga lyrics na yun.

It was meant for Ex. But he was not Ex.

But why do I feel this.

*DUG.DUD.DUG*

Shet ang lakas. Si jicks si Ex pero wala ako masyadong nararamdamang ganito kay Jicks ngayon.

Mababaliw na talaga ako ngayon.

“Ok bye, sleep tight ok, nga pala, meron daw tayong practice para sa Batlle of the Bands tska susukatan na tayo para sa costume naten sa cosplay, sleeptyt Genie!”

Kung hindi lang talaga ako mabagal mag isip, iisipin kong may gusto sa akin si Marco. But I know right now, he’s just depressed because of the event this day plus the death of his father, yun ang mas nakakaiyak.

Busted na at nawalan pa ng dad. :’(

And how can I even forget Jicks, the legendary Ex. Haay. Ansama niya noh? Pero kitang kita ko naman na hindi ako mahal ni Ex.

Nung nalaman kong si Jicks, malabo na... as in malabo mapa sa akin si Ex ulit.

Meron na siyang ibang mahal at yung mahal ni Jicks eh Meron pang Marco na aalalay sa kanya lagi. Kakainggit.

Nung pagkatapos ng tawag ni Marco sa akin ay delete all kaagad ang inbox ko kasi makapag flood sa cellphone ko si Marco, wagas na wagas.

Habang ginagawa ko yun eh nakahiga na ako at hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

-----------------------------------------

Mejo maaga akong nakapasok ngayon kasi nga umabsent na ako kahapon. Naglalakad ako sa school grounds namin at napansin ko si Marco na nakaupo sa isa sa mga bench namin dun.

Ngumiti siya ng nakakaloko at nako naman, himala at naging pala bati siya, anu kaya sakit nun? Curiousity na naman. Jan tayo napapahamak eh.

Haay hinayaan ko na siya at maya maya’y may agtext sa akin,.

From: Marco Montser

Please be at auditorium at 5pm slave, dont be late or else lagot ka sa akin, slave.

Tch!! Akala ko tapos na kasadistahan ni Marco...

kinakabahan tuloy ako.

A/N: Here’s the chapter 18. Watch out for another chappie,  :’) Enjoy Reading!