Unutamıyorum.
Ayrılamıyorum.
Çünkü belki yeniden beni çağırabilirsin.
Bana birlikte nefes aldığımızı söyle.
Sıcaklığın, kokun...
Hâlâ hissedebiliyorum.
Cesaretim de elimde ufalanıp fırtınaya karışıyor sen olmayınca.
Korkularım beni köşeye sıkıştırıyor.
Kurtulmak için gidiyorum tekrar taş duvarlarına anılarımızı, zeminine acılarımızı hapsettiğimiz sokağa.
Dayanamıyorum.
Dünyadaki kötü şeylere,
dayanamıyorum.
Kötü şeylerin içindeki senin varlığının güzelliğini özlüyorum,
özleme dayanamıyorum Jungkook.
Tek seferde bağımlı olduğum sesinin, varlığının eriyip gidişine ve benim öylece oturup izlemekten başka bir şey yapamama dayanamıyorum,
dayanamıyorum.
Verdiğim sözleri yerine getiremeyecek gibiyim.
Kalbim seni ararken, cesaretimi göz ardı ediyor.
İçimde süzülen sisli bulut gözlerimi karartıyor.
Başıma aniden giren ağrıyı yatıştırmak için elimde erimeye başlayan beyaz hapları yutuyorum.
Suyu içmek istemediğimden boğazımı yırtarak geçiyor, ağzımda acı bir tat bırakan ilaçlar.
Sen karamelli şekerdin.
Şimdi ise bu ilaçlar gibisin, Jeon Jung Kook.
Seni düşünüyorum; kalbimde acı bir tat bırakıyorsun.
Aklımdan seni çıkarmaya çalışırken; zihnimi yırtıyorsun, acı çekmeye devam ediyorum.
Ama sonra...
Seni öylece unutmayı başaramıyorum ama sonra... bana iyi geliyorsun.
Beni iyileştiriyorsun.
Tedavi acı verici olsada,
sonuç; ferahlatıcı.
Hâlâ adının kalbime değdiği yerlerde yeni çiçekler açıyor, ruhum kiraz çiçeğinin yaprakları gibi uçuşuyor sıcacık havada.
Tedaviden önce soğuk zincirler kupkuru kalbimi sıkıştırıyor.
Deli biri gibi hissetmeye başlıyorum.
Belki de hiç olmamalıydın.
Belki de... hiç yoktun,Jung Kook.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
chaconne 🎻 》j.jung kook
Fanfiction" ' Kalbimin içindesin, seni kolayca unutabileceğimi sanmıyorum. Öylece, gözlerimi boş boş sana dikiyorum; belki beni yeniden çağırabilirsin... " Jeon Jung Kook beni yeniden çağırdığında Johannes'in Clara'ya yazdığı mektup 21. yüzyılda tekrar canlan...
