Strings Attached

Chapter 17: Vulnerable

Bumalik ako sa park kung saan ko siya hinanap nung una.

Nakita ko siyang nakaupo sa bench kung saan una kameng tumambay nun. Basang basa siya at feeling ko umiiyak siya dahil nakatingala iya habang nakapikit.

Lalapit na sana ako upang payungan siya ngunit...

Ngunit...

Ngunit si ate Lienne. (>.<)

Nakita ko siyang tumatakbo at mas malapit na kay Marco.

Malapit rin naman ang pwesto ko kay Marco, pero mas malapit si ate Lienne.

“Marco, what do you think you’re doing??!” tapos nakiupo si ate Lienne sa tabi ni Marco.

Nasa may gilid lang nila ako kaya siguro hindi nila ako naramdaman.

“Mhai, why can’t you love me katulad nung mga bata pa tayo? I cant even make you smile just like before,”

MHAI???!!

BATA PA SILA??

Ang gulo sobra!!!

“Marco, don’t think that I don’t cherish our relationship when I was staying on the hospital before because I do. That is one of my greatest moments in Life. It teaches me how to face the world and smile in every challenge that comes into my life,”

Napalingon si Marco kay ate Lienne.

“But that was a FRIENDSHIP. Kaya kita iniiwasan kasi nga ayokong isipin mo na gusto kita. I should have told you that I was Mhai, the border in Room 206 when we was still younger, but I’m afraid you’ll misunderstood, because I already found the one,”

“Diba nangako akong ako ang magpprotekta sayo!??!” this time, tumaas na ang boses ni Marco.

Ate Lienne...

MHAIlienne... 2 kameng Mhai ni Ex?

...

.....

..........

“Hindi maaaring dalawa kame ni ate Lienne...”

Oh shocks, napalingon si Ate Lienne at Marco. Sobrang nagulat ako sa mga narinig ko kaya hindi ko namalayan na nakapag salita na pala ako.

At narinig nila yung sinabi ko.

“Geni---“ ate Lienne.

“Anung ginagawa mo dito?!?!” Marco.

Ang sama ng tingin ni Marco sa akin. Hindi ko namamalayang umiiyak na pala ako at mga ilang segundo ko na ring nabitawan yung payong na hawak ko.