Chapter Thirteen

139 10 0
                                    

"Mahal ka ng parents mo, Princess. They just did that for your own goodness, why don't you let go all of your frustrations? Confess everything to them, crying once won't make you weak. It can molds you to be a better person. Iniiwas mo lang sarili mo because you want to keep it to yourself, natatakot kang masaktan kapag hindi ka nila naintindihan. However, they are your parents no matter what happen. They will always accept and love you despite of your flaws and mistakes."

"Bitaw na." Paos na sabi ko, hindi ko alam kung ilang oras na ako umiyak but I feel great after I release all of my frustrations.

"No, cry more. Ilabas mo lahat ng yan." Mas diniin n'ya ko sa dibdib niya at hinalik-halikan ang buhok ko. Pumulupot ang mga braso n'ya sa bewang ko at mas lalo akong hinila palapit sa kanya. I can almost hear his heart beats, even the way he breathes I can feel it too.

I don't know if Jero is just being nice or he's taking advantage of my weakness.

"Okay na ako, please release me now." nahihiyanh tugon ko.

"Minsan ka na nga lang kita mayakap ng ganito, ngayon lang tayo naging ganito kalapit. Kaya please let me kahit 5 minutes lang." My forehead creased. Natural kakakilala lang namin, does he see someone else in my face? May kamukha ba akong mahalaga sa kanya at kung yakapin n'ya ako ay parang miss na miss ko siya.

"Fine but make a timer." Inilabas n'ya ang Theseus phone n'ya. That's our phone unit, I mean my Dad's business. Silvano group of company have their own mobile unit and appliances factory. They name the great phone of all times under the names of the great heroes before the trojan War in Mythology. Theseus is the new release unit. Pang apat na yan naging sikat talaga. I know the next one will be name Atalanta.

"You like that brand than iPhone?" Nakatutok ang mata n'ya sa cellphone.

"Yeah, see the time is running so stop asking question first."

"Heaven" he murmur. Hindi ko maintindihan yun dahil nakasiksik ako sa dibdib niya. Hindi ako makahinga sa paraan ng pagkayakap n'ya. Baka nga may namumukhaan lang s'ya sa akin.

Since he make me feel great earlier, I should return the favor. Niyakap ko siya pabalik, bahala na kung ano isipin n'ya basta pagkatapos nito balik na kami sa dati. Labanos na siya ulit sa paningjn ko pero ngayon I honestly see him a man who misses someone. Because of longing and sadness in his eyes, he looks vulnerable.

"God, have mercy, baka di ko mapigilan ang sarili ko." He murmur again. I feel his smile against my head.

Pagkaangat ko ay ganoon na lang ang gulat ko ng nakayuko pala ang ulo n'ya. Inangat n'ya ang baba ko at hinalikan ako ng mabagal. I feel like I want to cry, there's something in his kiss. I kiss him back. I don't know how, I just copy what he does and follow my instincts.

Mas pinalalim n'ya pa ang halik, nagpapatangay lang ako. Kung saan man kami patungo, I don't care anymore. I just don't want to end this now.

Tumunog ang timer pero hindi pa rin kami tumitigil, We parted our lips when we're out of air. Ngumiti s'ya sa akin, yumuko lang ako. Face the latter of your action Gwen!

"Namumula ka rin pala pagkinikilig." Natatawang sabi n'ya.

"Hindi ako kinikilig!" Tumawa lang siya at niyakap ako ulit. Feeling ko ang landi-landi ko, pero ganito pala kiligin para kang maiihi. It's a new experience for me, ilang taon ako nagmumukmok sa loob ng kwarto ko. I didn't expect that this kind of feeling exist.

"If you say so, kaya mo na ba? We should leave now, baka ano pa magawa ko sayo." Nakapaka talaga nito. Lumabas kami ng kwarto at dumiretso sa elevator. Medyo dumistansya ako kay Jero, bakit parang pakiramdam ko pagkasama ko s'ya bumabalik yung dating ako? Nakakatakot na nakakatuwa at the same time.

The Casanova's Target Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ