Strings Attached

Chapter 14: Tears

Nakaupo si Jicks sa katabing swing na kinauupuan ko.

“Alam ko ang nasa isip mo...”

“...” hindi ko talaga alam ang sasabihin. Alam niyo ang gusto kong gawin ngayon? Yakapin siya hanggang lumambot na ulit yung puso niya at matutunan niya ulit akong mahalin. :’(

“Ang bilis natupad ng binulong mo sa langit...”

“woah?”

“Happy B-day Lienne... and i wanna invite you to my heart again. Are you ready to fall in love with Julius Ace again, ang walang kwentang Julius Ace na ang tanging alam lang eh mahalin si Mhailienne Gerika Celestino?”

Hindi ko na talaga napigilan yung sarili ko kundi lumapit sa kanya at yumakap sa kanya nanag parang wala nang bukas.

“Oh no Babe, walang iyakan. You know how I hate crying girls, nagguilty ako pag may umiiyak... I love you Lienne, hindi nawala yun, Its just that Hindi ko kayang harapin ka nun dahil sa galit na naramdaman ko dati. But today, I realized that pag nagpadala ako sa galit at inis ko, I’ll surely lose you. Ngayon palang. I should not waste our time. Mahal mo pa ba ako?”

“Jicks, bakit mo tinatanong yan, You know ikaw lang ang mahal ko, nagpadala man ako sa kaduwagan ko noon, hindi na mauulit ito.”

“Lienne, can we please start again? Babe?” hndi ako sumagot.

Pero Hinalikan ko siya ng matagal sa lips.

Namiss ko siya, Namiss ko toh. Namiss ko kaming dalawa.

Ngayon, masasabi ko nang Happy B-day sa akin. Kumpleto na ang araw ko.

Marco’s POV

Hindi ko alam kung anu ang meron ngayong araw na ito. Kung eto ang sinasabi nilang not so lucky day eh eto na nga yon.

Pagkatapos akong bustedin ni Mhai eh nakatanggap ako ng Tawag mula sa mama ko na yung guitar tutor ko, na tatay kop ala eh patay na. :’(

Totoo pala ang sabi nila. “When it Rains, It pours.”

Tatay ko na hindi ko man lamang narecognized na tatal ko siya. Haay.

Namatay siya na hindi ko nasasabing tatay ko siya.

Ni wala akong naipakilala sa mga kalaro ko dati na tatay ko.

Saklap no?

Papunta kame ni mama sa chapel kung saan nakaburol yung tatay ko. Nasa kotse kame nun nung ipinagtapat na talaga sa akin ni mama na siya ang tunay kong ama.

Hindi nagkamali ang lukso ng dugo ko. Anlaki siguro ng dahilan kung bakit hindi nia nagawang ipakilala sa akin ng maayos ang tatay ko.

Iniwan ba niya kame?

May iba ba siyang pamilya?

Haay hindi ko alam. Ayoko muna mag isip.

 Pagdating namin dun sa chapel, tiningnan ko siya sa kabaong nia. Grabe bumata yung mukha ng tatay ko.

Kamukha ko cia, Napangiti ako.

Naalala ko na siya.

Siya yung kilalang rockstar nung unang panahon. Zacko Del Rio, siya nga yung legend na yun.

Ang tatay ko pala ay rockstar. (>.<)

Habang tinitingnan ko ang tatay ko, may kumalabit sa akin, parang kasing tanda siya ng mommy ko. may hawak hawak siyang gitara.

“Marco? Kunin mo na ito. Ito ang ipinagbilin ng tatay mo sa akin. Nung nabubuhay pa siya, he always says that Music is the most powerful thing in the world, use it to move every person you meet.”

Gusto ko nang maiyak nun.

Si Mhai. Nawala sa kamay ko.

Yun din ang sinasabi sa akin ni Teacher Zacko, ng tatay ko. Kaya everytime na kakanta ako, I always get the most feeling I hve for her.

But she was never moved. Bullshit lang.

Mas mabuti pa nung dating mga bata pa kame. Lahat ng mga kanta ko, gusto niya. Napapangiti ko siya.

Ngayon, hindi ko na magawa.

At hindi ko na ata magagawa kahit kailan.

Kinuha ko yung gitara ng tatay ko at umalis na.

“Tara ma, I need to go home now.”

Actually tutulo na talaga ang luha ko. Hindi ko maintindihan kung para kanino tong mga luha ko.

Halo-halo na eh.

Ang alam ko lang, eto ang pinaka malungkot kong araw sa buong existence ko dito sa mundo.

A/N: Sorry kung mejo malungkot yung update ngaun. Dudugtungan ko sana kaso mejo busy ang neneng eh. Enjoy reading guys! Labs ko kayung lahat! Mag comment kayu ah? At vote pag nagustuhan niu.. :’)