A Tito's Pet

Chapter 35 - Make or Break

SOPHIE

Tumatakbo ako ng mabilis sa daan. Blurred ang paningin ko kahit na mataas ang sikat ng araw. Ang sakit ng dibdib ko hindi rin even ang paghinga ko. Pakiramdam may sumusuntok sa dibdib ko ang hirap huminga. Kailangan kong lumayo. Kailangan kong umalis sa lugar na iyon hanggat kaya ko pa. At habang meron pa akong lakas para gawin yun. Kailangan ko. Kailangan ko ito. Yun lang ang paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko hanggang sa bumangga ako sa isang tao o bagay hindi ko na napansin basta dahil dun napahinto ako sa pagtakbong ginagawa ko.

" Hey are you okay?" narinig kong tanong ng taong nabangga ko confirming that its a person I bumped into

" Sorry" I quickly said. I was about to run again when he pulled my arm to stop me from running. Irita akong nag-angat ng mukha para tignan sya, pero blurred ang paningin ko because of my stupid tears na ayaw tumigil sa paglabas isama mo pa ng ilang hibla ng buhok na dumikit na sa mukha ko kaya hindi ko sya masyado makilala " Leave me alone!"

" Sophie. I'm sure you're NOT OK" Sabi nya.  He call my name bakit kilala nya ako? pinahid ko ang luha ko at tinignan ko ulit sya

" Nikos"

+++++++

Hindi ako pumasok dahil gusto ni Granima na samahan ko sya ngayon habang nandito sya and Migs was good enough to agree to her mother kaya nandito kami sa isang fancy restaurant at kumakain ng lunch

" How are you Iha?"

" Okay naman po. I'm enjoying my time here. Migs allow me to go back to school. Nakapasa po ako sa isang magandang medical school dito sa Manila kaya po enrolled na ako. though pangarap ko parin pong mag-aral sa UCLA at I think doon na lang po ako kukuha ng masters kapag naka graduate na po ako. I'm so excited na nga po eh"

" Sophie. I want you to know that I'm so proud of you. at nakikita ko how much you've grown. You look happy and Inspired at natutuwa akong makita na masaya ka"

" Thank you Granima."

" Though I wish I can say that too about your parents" dinig kong sabi nya kaya agad nawala ang mga ngiti sa labi ko

" Bakit po? May masama po bang nangyari sa kanila?"

" Hayaan mo na yun. Ang importante you are good and that you are happy" tinignan ko si Granima at I sense something. Pakiramdam ko may mali"

" Granima may nangyari po ba sa kanila?" Kinakabahan ako kaya pinagsisihan ko na nag tanong pa ako.

" Do you honestly want to know?" Bumuntung hininga sya " Sophie if you're not comfortable about this, please stop asking me question that might change your mind about marrying my son"

Sa sinabi nya lalo akong kinabahan, nakaramdam din ako ng takot. Bakit parang pakiramdam ko hinahamon ako ni Granima na alamin ko ang totoo. Bakit feeling ko alam nya na anytime tatalikuran ko si Migs kung ipu-push kong pumasok sa net na hinanda nya to trap me. I'm not a coward. kaya kong panindigan ang feeling ko kay Migs at handa akong ipaglaban sya. I'm not just a random girl he choose to be with. I'm the one Migs chose to love and to marry. Plus I'm Sofia Merced

" Granima I'm not some girls who changes her mind over some pathetic reason. Mahal ko po si Migs and nothing can stop me from loving him" matapang na sagot ko.

" Good! Sophie I love my son. Hindi man kami matagal na magkasama I will always love him and I don't want him to get hurt"

I was taking a back. well I didn't expected that. Akala ko kontra sya sa relasyon namin. Ibig bang sabihin nun pinapayagan na nya kaming dalawa na magmahalan?