LOVING SEBASTIAN GREENE (Published under Sizzle)

Chapter 15.1.2

"Let him in," malamig namang sagot ko nang hindi siya tinatapunan nang tingin.

Hindi naman nga din nagtagal ay pumasok na si Spencer. Inutusan ko kasi siyang alamin ang kalagayan ni Adison.

"Sir, eto po ang mga pictures." Ibinaba niya ang brown envelope sa table at wala naman ako sa sariling napatitig lang doon. "Sa tingin ko po ay nahihirapan din siya katulad ninyo."

"What?" Kumunot ako at alsa boses na nagsalita. "Am I asking your fucking opinion?" nagtatangis ko pang sabi na nakapagpadiretso nang tayo niya.

"S-sorry po..." Agad naman siyang yumuko at napakamot ng ulo.

"Get out!" galit pang taboy ko at agad naman din siyang sumunod.

I am in hell and they were too, because of me.

Nang tuluyan nang makaalis si Spencer ay tsaka ko binuklat ang mga pictures ni Adison. Agad ko na namang naramdaman ang tila bigat sa dibdib ko pagkakita pa lang sa mga pictures niya.

Fuck.

I missed her so much...

And no matter how much I wanted to deny it to myself, I am so inlove with her.

I love Adison...

I love her...

Isa-isa kong tiningnan ang pictures at hindi ko naiwasang manlumo. She loose a lot of weight. My poor Baby. But even if she looked so pathetic, she's still very beautiful.

"What the hell..." Agad akong natigilan sa pagtitig sa picture ni Adison na kayakap ang Matt na 'yun!

What the hell is he doing?! Sinasamantala ba niya ang kalungkutan ni Adison?! Damn it!

Mariin din akong napapikit at hinilot ang aking sentido.

Oh come on, Sebastian! What do you expect?! You let her leave without a fucking word and you did not even call or text her! What do you expect, asshole?! Ugh! This is too much!

I kept the pictures on my table and immediately grabbed my coat. I needed to see her! I want her back!

I will get her back!

It's seven o'clock in the evening, pero ang dilim pa rin sa kanyang apartment. I thought hanggang six lang siya?Where the hell did she go?!

"Sir, nandiyan na po si Ma'am Adison." Si Spencer na sumulyap pa sa akin. Nasa loob kami ng sasakyan at kanina pa naghihintay.

Agad akong sumilip sa bintana and positive,she's finally home. Pababa na sana ako ng sasakyan nangbiglang sumulpot si Matt out of nowhere.

Aish! 'Wag ko lang makikitang hahawakan niya ulit si Adison ay gugulpihin ko talaga siya!

Pero mas lalo pang nadagdagan ang inis ko nang papasukin pa niya sa loob ng apartment ang lalaking 'yon!

Nag-iisip ba siya?! Gaano ba niya kakilala ang gagong'yun para papasukin niya sa apartment?! For fuck sakes, she's alone! She could really be so frustrating at times!

"Sir! Sir!" Si Spencer na nag-alala pang sumunod sa akin.

Nakababa ako ng sasakyan nang hindi ko rin namamalayan! Nanggigigil ako sa inis!

"Sir, cool lang kayo! Baka mas lalong magalit si Ma'am Adison kapag nagpabigla-bigla kayo!" awat pa ni Spencer at nag-aalalang sumulyap sa pinto ng apartment ni Adison.

Tiim bagang akong napakuyom ng palad at sumuntok sa hangin.

"Fuck!"

Mabilis naman ding dumistansya si Spencer at nag-aalala pa ring sumulyap sa apartment ni Adison.

"Maghintay lang tayo nang kaunti, Sir," kalmadong pakiusap pa niya.

He was trying to calm me down. At alam naming parehas na siya lang din sa lahat ng mga naging bodyguards ko ang may kakayahang gumawa noon.

Humugot ako nang isang malalim na buntong-hininga.

Hmm... Fine. I'll wait.

Tiim bagang akong bumalik sa loob ng sasakyan at nakasunod pa rin si Spencer.

Napilitan akong maghintay kahit pa sobrang nakakainip. Ang daming imahe ang naglalaro sa utak ko at doon ako naiinis. Pagbaling ko sa gawi ni Spencer ay nahuli ko siyang ngingiti-ngiti.

What the hell is so funny?

"What are you smiling at?" puna ko pa na agad naman ding nakapag-paalarma sa kanya.

"Po? A-ko po?"

Is he stupid?! Kami lang ang nasa sasakyan alangan namang kinakausap ko ang sarili ko?!

"We're the only one here, right?" sarkastiko ko pang sabi na agad naman ding nakapagpangiwi sa kanya.

"Ay, oo nga po," agaran din naman niyang pag-amin. Napakamot siya ng ulo. "Sorry po."

"So, what are you smiling at?"

"Baka po kasi magalit kayo," alanganin pang sabi niya at muling napangiwi.

"I am way beyond mad the past few days and you handled me good enough. So, tell me now or I'll fucking fire your ass," pagbabanta ko pa na nakapagpalunok sa kanya.

"Mahal n'yo po kasi si Ma'am Adison. Natutuwa lang po ako para sa inyo, Sir."

Panandali akong natigilan sa kanyang sinabi. Buti pa ang ibang tao, alam nila ang nararamdaman ko. Samantalang ako...

"Paano mo naman nasabi 'yan?"

"Matagal na po akong nagsisilbi sa inyo, Sir. Kahit papaano kilala ko na rin po kayo. At sa nakikita ko po-" Saglit siyang tumigil na para bang pinag-aaralan ang mga isusunod na sasabihin.

"Continue please..." Tumango ako at nanatiling seryoso.

"... sa nakikita ko po, iba ang trato ninyo kay Ma'am Adison umpisa pa lang."

"Really?" Nagtaas ako ng kilay bago malalim na humugot nang buntong-hininga.

Hmm... I didn't know na inoobserbahan niya ako.

"At sa mahabang panahon, sa kanya ko lang po kayo nakitang ngumiti nang maluwag at hindi na rin po kayo masyadong masungit. Maliban lang nitong mga nakakaraang a-araw..." nakangiwi pang dugtong niya habang nagkakamot ng ulo.

"Are you watching me all the time?"

"N-no, Sir, nagkakataon lang po." Takot pa siyang umiling-iling.

"I am an asshole, right?"

"Medyo po..." diretso rin naman niyang sagot na nakapagpatawa sa akin.

Kahit pa alam kong natatakot siya sa magiging reaksyon ko ay itinuloy pa rin niya ang pagsasabi. Kaya siguro malapit rin ang loob ko sa kanila ni Norma aydahil matapang nilang nasasabi sa akin ang mga pangit na ugali ko.

"Bigyan n'yo po nang chance ang sarili ninyong magmahal ulit. Hindi naman po lahat nang babae katulad ng ex ninyo."

Natahimik na lang ulit ako sa huli niyang mga sinabi. Mas marami pa nga yata siyang alam kaysa sa tunay kong pamilya.

"He's taking too long. Baka may ginagawa kay Adison 'yun, ah!" inis pang sabi ko.

"Kung magiging kalma lang kayo, Sir, hahayaan ko po kayong pumunta roon. Ayoko lang din po makapanakit kayo," sagot naman din ni Spencer.

"I can't wait anymore, Spencer."

"Basta kalma lang po, Sir."

"Don't worry, I'll be fine."

Alam ko naman kung saan nanggagaling si Spencer. Nangyari na noon na nakapanakit ako ng tao dahil nagpadala akong masyado sa emosyon. At kahit pa ipinagtanggol ko lang ang babaeng binastos ay halos makapatay pa rin ako ng tao sa sobrang galit ko.

Tumango si Spencer at nanatiling nakaupo sa driver's seat. Lumabas ako ng sasakyan at malalim na humugot nang buntong-hininga.

I can do this. . .

I can do everything for Adison.

Tensyonado akong naglakad palapit sa pinto ng apartment. Kulang na lang ay lumabas ang puso ko sa sobrang kaba. Kailan pa ba ako kinabahan sa babae? Ngayon lang!