Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 46

El: Καλή φαίνεται. Την περίμενα πιο...ξανθιά.

Η Έλενα άνοιξε το στόμα της αλλά το έκλεισε ξανά. Ειχε έρθει σε δύσκολη θέση,η κοπέλα είχε ακούσει για αυτήν. Από την δύσκολη θέση την έβγαλε ο Στέφανος.

Στ: Έλμα, νομίζω πως πρέπει να πηγαίνεις.

Κοίταξε πάνω από τον ώμο της Έλενας τους μαυροφορεμενους άντρες του πατέρα της και ξεφυσηξε αγανακτησμενα.

El: Δεν καταλαβαινουν όταν τους λες να σε περιμένουν. Τέλος πάντων, σε αφήνω, θα έχεις νέα μου.

Του έκλεισε το μάτι και εξαφανίστηκε όπως είχε εμφανιστεί.Ο Στέφανος αδιαφορησε αλλά η Έλενα την κοιτούσε έντονα ακόμα και όταν απομακρυνθηκε. Δεν μπορούσε να αποφασίσει τι την ενόχλησε περισσότερο, το θράσος της ή το γεγονός ότι υποκρινοταν το "καλο" κορίτσι.

Στ: Στο θέμα μας.
Η φωνή του την έκανε να τραβήξει τα μάτια της από την ενοχλητική κοκκινομάλλα. Καθάρισε τη φωνή της και συνέχισε να μαζεύει τα πράγματα της.

Ελ: Δεν υπάρχει θέμα για συζήτηση κύριε Αλεξίου.

Γέλασε πνιχτα και πέρασε τη γλώσσα πάνω από το χείλος του.
Στ: Σοβαρά τώρα?

Ελ: Δεν αστειεύομαι.
Πέταξε και άρχισε να απομακρυνεται με γρήγορα αλλά σταθερά βήματα.

Στ: Δεν πιστεύω ότι το κάνεις αυτό.
Άκουσε λίγο πριν βγει από την δικαστική αίθουσα.

Πλέον ήταν σίγουρη ότι θα την ξαναπλησιαζε. Δεν ήταν συνηθισμενος στην απόρριψη και ίσως η επιμονή του να τον έκανε τόσο γοητευτικό. Χαμογέλασε στη σκέψη ότι δεν θα την άφηνε να φύγει εύκολα αλλά αυτό ήταν που την πιεζε κιόλας. Τον ήθελε το ίδιο, ένιωθε ακριβώς τα ίδια και ίσως και περισσότερα αλλά δεν έπρεπε να του δώσει ότι ήθελε εύκολα και το να του αντισταθεί είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα. Εξάλλου ποτέ δεν θα παραδεχοταν σε αυτόν ότι θέλει όσο τίποτα άλλο να μάθει την πραγματική σχέση με αυτήν την κοπέλα, γιατί προφανώς όλα όσα είχε πει ήταν η δραματοποιημενη φαντασία της.

Λίγο πριν μπει στο αυτοκίνητο έριξε μια βιαστική ματιά στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Ο εισαγγελέας στεκόταν προβληματισμενος. Όταν την είδε την πλησίασε με επιτακτικά βήματα.

Εισ: Με συγχωρείς. Μπορείς να μου δώσεις το κινητό σου να κάνω ένα τηλέφωνο.

Ελ: Εε ναι, φυσικά.

Το έβγαλε απο τη τσάντα της και είδε την ανακούφιση στο πρόσωπο του.

Εισ: Δεν έχεις έρθει ακόμα και πρέπει να ξέρω, να πάρω ταξι?