" Park Chanyeol...မင္းကအဲ့လို အျမဲတမ္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ပဲလား "
" Nae? "
ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံခိ်ဳခိ်ဳေလးေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေခါင္မိုးထပ္ ကို ေရာက္လာမွန္း ခုမွသတိထားမိတယ္။
Hyung*** ေက်ာင္းေခါင္မိုးထပ္ကေန အေဝးကို လွမ္းၾကည့္ေနရင္း စီးကရက္တလိပ္ကို ဖြာေနတဲ့ပံုက အရမ္းလွတယ္..
" လာေလ! ငါ မင္းကို ကိုက္မစားပါဘူး "
မ်က္ႏွာေလးကို က်ေနာ့္ဘက္လွည့္ေျပာလိုက္ေတာ့ ႏုနယ္လြန္းတဲ့မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးက ဆရာတေယာက္လို႔ ထင္ရက္စရာကို မ႐ွိဘူး...
hyung အနားကိုေရာက္ေတာ့ ပ်ံ့လြင့္လာတဲ့ ကိုယ္သင္းနံ႔ပ်ံ့ပ်ံ့ေလးက အနားက မခြာခ်င္ေအာင္ ညိဳ႕ယူထားသလိုပဲ...
" အာာ...မင္း စီးကရက္ အနံ႔ ခံႏိုင္ရဲ႕လား! ေဆာရီး...ပါးစပ္ခ်ဥ္လာတာနဲ႔ တေယာက္တည္း႐ွိတုန္းေလး ေသာက္ေနတာ.."
ေျပာေျပာဆိုဆို လက္ၾကားထဲက တဝက္ေတာင္မကုန္ေသးတဲ့ စီးကရက္ေလးကို ဝရံတာေဘာင္နဲ႔ ထိုးေခ်ေတာ့မယ္လုပ္ေတာ့ က်ေနာ္ ကပ်ာကယာ လက္ကာပီး တားမိတယ္
" မလုပ္ပါနဲ႔..hyung! ေသာက္လို႔ရပါတယ္...ပီးေတာ့ အနံ႔ေလးေမႊးတယ္..hyung ပါးစပ္က ၾကာညိဳ႕နံ႔ေလးရတယ္ "
" hyung? "
မ်က္ခံုးေလးပင့္ပီး ေရရြတ္လိုက္သလို ေမးလိုက္တဲ့ hyung အသံအဆံုး က်ေနာ္ အမွားႀကီးလုပ္မိမွန္းသတိထားမိသြားတယ္။ သြားပီ...Park Chanyeol! မင္းေတာ့သြားပီ..
" ေတာင္းပန္ပါတယ္..Sam! တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး Sam ရဲ႕ အသက္က ငယ္ေသးေတာ့ က်ေနာ္က hyung ဆိုပီး ေခၚလိုက္မိတာပါ...ေတာင္းပန္ပါတယ္.."
" အာ..ေတာ္ပီ! မင္းအရမ္းစကားမ်ားတာပဲ! ဒါမယ့္ ေနာက္တခါ ဘယ္ေတာ့မွ အဲ့လိုမေခၚမိေစနဲ႔! ပီးေတာ့ ေဆးလိပ္ကို အနံ႔မေမႊးနဲ႔..အနံ႔ေမႊးတယ္ဆိုပီး စမ္းေသာက္ရမွာမဟုတ္ဘူး..ၾကားလား! ခု ေခၚတယ္ဆိုတာ ဟိုေန႔က ငါ့ကိုလိုက္ပို႔တယ္ဆိုလို႔ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာဖို႔! "
