Stolen

~Η Λαίδη~

Γύρισα και είδα ένα ζευγάρι πράσινα μάτια....
Χαμογέλασα ασυναίσθητα
...Ήταν ο Χάρρυ ...

-Γεια σου ... Μου είπε ντροπαλά τρίβοντας τον λαιμό του.
-Τι σέ φέρνει εδώ Χάρρυ ?
-Ο πατέρας σου κάλεσε όλη την πολη σε αυτόν τον χορό και είπα να μην χάσω την ευκαιρία δεν γίνονται κάθε μέρα τέτοιοι χοροί.. είπε κοιτάζοντας τον πολυέλαιο.
-Λοιπόν Χάρρυ θα τα ξαναπούμε σε λίγο με φωνάζει ο Ντέιβιντ..
-Ο Ντέιβιντ ?
-Εμ...Το αγόρι μου ..
-Α εντάξει ... ! Θα τα ξαναπούμε σε λίγο ...
Κοίταξε το πάτωμα και χαμογέλασε ψεύτικα.

Προχώρησα προς ΤΟ μέρος του Ντέιβιντ. Με άρπαξε από το χέρι και όταν απομακρύνθηκαμε από τον πολύ κόσμο με κόλλησε σε έναν τοίχο και προσπάθησε να με φιλήσει.

-Ντέιβιντ ΤΙ στο καλό κάνεις ? Υπάρχει κόσμος κάτω ! Σου απαγορεύω!
-Μου απαγορευεις?Πας καλά κοπελιτσα μου?μπορώ νά σου κάνω ότι θέλω οπότε το θέλω οπότε τώρα σκάσε!
-Σωστά Ντέιβιντ αυτό πάντα ήμουν για σένα έτσι ? Οπότε με θυμάσαι έτσι ? Ε όχι λοιπόν αυτό δεν είναι αγάπη ! Και απαιτώ να μιλάς καλύτερα εμείς σε μαζεψαμε μετα τον θάνατο του πατέρα σου !

Τον είδα να με κοιτάει σαστισμένος. Δεν έδωσα σημασία γύρισα το κεφάλι μου και κατευθύνθηκα προς τον κήπο.

Ο κήπος ήταν ένα από ΤΑ πιο αγαπημένα μου μέρη. Ήταν τεράστιος και πάντα με ηρεμουσε. Ήταν γεμάτος από δέντρα , φυτά και πολύχρωμα λουλούδια. Προχώρησα λίγο προς το συντριβάνι με το αστραφτερό νερό έριξα λίγο νερό πάνω μου και στην συνέχεια έφτασα στο αγαπημένο μου σημείο. Στο πέτρινο μπαλκονακι. Κοίταξα το φεγγάρι που καλυπτόταν απο ένα λεπτό στρώμα νέφους. Παντού ησυχία. Μονο οι σταγόνες του νερού από το συντριβάνι ακούγονταν. Και έμεινα εκεί για αρκετή ώρα. Αυτό γαλυνευε την ψυχή μου. Στην συνέχεια άκουσα βήματα και γύρισα πίσω μου. Μια μαύρη φιγούρα έκοψε ένα λευκο τριαντάφυλλο και ερχόταν προς το μέρος μου. Ηταν ο Χάρρυ

-Σάρλοτ τι συνέβη ?

Δεν μίλησα μόνο τον αγκάλιασα. Και άρχισα να κλαίω στην αγκαλιά του.

Μόλις συνήλθα τον κοίταξα. Τα μάτια του στο φεγγάρι ήταν τόσο όμορφα. Δεν άντεχα ήθελα να ουρλιάξω ήταν ο πιο όμορφος άντρας που είχα δει ποτέ στην ζωή μου.

-Χάρρυ δεν αντέχω άλλο όλοι εδώ πέρα μου συμπεριφέρονται σαν μια άχρηστη κούκλα. Αυτό ΤΟ σπίτι είναι μια φυλακή για μένα. Χρειάζομαι να φύγω από εδώ !

-Σάρλοτ... Ξέρεις ο πατέρας σου και αυτός ο Ντέιβιντ μπορεί και μην σου συμπεριφέρονται με τον καλύτερο τρόπο αλλα σε αγαπούν. Δεν θα τους αφήνεις όμως νά σου συμπεριφέρονται έτσι ! Είσαι ένα ξεχωριστό άτομο που αξίζεις ότι μπορείς να φανταστείς ! Σταματά λοιπόν να κλαις δεν θέλω να σε βλέπω να στεναχωριέσαι. Μου είπε και μου πέρασε το άσπρο τριαντάφυλλο στα μαλλιά.