Stolen

~Ετοιμασίες~

Ο Ντέιβιντ έκανε να μπει μέσα όμως τον εμποδισα σπρώχνοντας τον
-Ηρέμησε Ντέιβιντ ! Τα γοβάκια μου ηρθα νά φτιάξω για τον αυριανό χορό !
-Εντάξει το καλό που σου θέλω να λες Αλήθεια .... Μιας και λέμε για τον αυριανό χορό αύριο το πρωί θα έρθω να σε πάρω νά διαλέξεις φόρεμα ! είπε
- Εντάξει τα λέμε τότε ! του έδωσα ένα πεταχτο φιλί , αλλά παραδόξως ένιωσα περίεργα . . Το σκέφτηκα πριν το κάνω ...Με αυτά και με αυτά έφτασα στην πόρτα της φυλακής μου ...

Έκανα να ανοίξω την πόρτα όμως μου φάνηκε πως ήταν κλειδωμένη .
Αδύνατο να έλειπαν όλοι.Πήγα στην άλλη πλευρά της αυλής,έβαλα το χέρι μου σε μια γλάστρα με κατακόκκινα γαρύφαλλα και έβγαλα ένα μεγάλο χρυσό κλειδί.

Έτρεξα,άνοιξα την πόρτα και κατευθήνθηκα στο δωμάτιο μου.Ανεβαίνοντας τα σκαλιά είδα πως ο δεύτερος όροφος είχε γεμίσει κόσμο.Ο χορός που διοργάνωνε ο πάτερας μου ήταν Αύριο το βράδυ.Οι υπηρέτριες καθάριζαν,σκούπιζαν και ξεσκόνιζαν.Ήταν ένας άντρας που τοποθετούσε ένα μεγάλο πολυέλαιο στη μέση της αίθουσας.Τους προσπέρασα όλους και κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου.Φαίνεται είχαν περάσει και από εδώ οι υπηρέτριες προηγουμένως γιατι όλος ο χώρος έλαμπε.Άνοιξα τις κουρτίνες και το μεγάλο παράθυρο που είχε θέα το τσαγκαράδικο απέναντι.Ήλπιζα αυτός ο νεος να βγει στο παραθυρο και να τον ξαναδω..είχε τόσο όμορφα μάτια,νομίζω είχα υπνοτιστεί.Ένα δροσερό αεράκι πλυμμήρισε όλο το δωμάτιο...ένιωσα να κρυώνω και έκλεισα τα πάντα.Απόλυτη ησυχία.ξάπλωσα στο κρεβάτι και έφερα στο μυαλό μου την τόσο όμορφη στιγμή που πριν λίγο είχα ζήσει.Ξαφνικά ήρθε στη μνήμη μου ο Ντέιβιντ.Είχα ξεχάσει εντελώς την ύπαρξη του τα τελευταία λεπτα.Δεν ένιωθα πια το ίδιο για αυτόν το ίδιο και εκείνος για μένα.Είχαν αλλάξει τα πάντα.Όμως ο πατέρας μου μας ήθελε μαζί και δεν μπορούσα να φέρω αντίρρηση.

Δεν ξαναβγήκα από την κρεβατοκάμαρα μου εκείνη τη μέρα.Έμεινα στο κρεβάτι να σκέφτομαι όλα όσα μου είχαν συμβεί τον τελευταίο καιρό μέχρι που αποκοιμήθηκα.

"πιο πέρα αυτό ", "δεν το κάνεις σωστά", "εκεί δείχνει καλύτερα",
όλος ο όροφος είχε γεμίσει φωνές.Το τελικό στάδιο της ετοιμασίας για τον αποψινό χορό είχε ήδη αρχίσει.

Έκανα να βγω έξω, δίπλα στην πόρτα αντίκρισα τον εαυτό μου στον μεγάλο καθρέφτη.Ήμουν ξεμαλλιασμένη και εντελώς απεριποίητη.Έβαλα γρήγορα πάνω μου ένα έντονο κίτρινο φόρεμα,χτένισα τα μαλλιά μου και φόρεσα το αγαπημένο μου κολιέ,μου το είχε δώσει η Σάρα οταν πρωτογνωριστήκαμε.Είχε μια γαλάζια αστραφτερή πέτρα δεμένη σε μια λεπτή αλυσίδα.
Κατευθήνθηκα στην τραπεζαρία και κάθισα σε μια καρέκλα.Το πρωινό είχε ήδη σερβιριστεί.Το Τραπέζι είχε γεμίσει χυμούς,γλυκά,σνακ, ότι μπορουσε κανεις να φανταστει.Πολύ βιαστικά πήρα ενα κρουασάν και ενα ποτήρι χυμό και βγήκα στην αυλή.

Τα λουλούδια στον κήπο μύριζαν τόσο όμορφα σήμερα και γενικά η μέρα που είχε ξημερώσει φαινόταν πολύ ιδιαίτερη.Ένα αυτοκίνητο κατευθήνθηκε στην πόρτα του αρχοντικού.Λίγοι στο Λονδίνο είχαν αυτοκίνητο.Ήταν ο Ντέιβιντ!
"Καλημέρα " μου φώναξε από το παράθυρο ,με ένα μεγάλο ψεύτικο χαμόγελο.
"Καλημέρα Ντέιβιντ"απάντησα ψυχρά.
"Είχες πει θα πάμε να πάρεις το φόρεμα για το βράδυ,θυμάσαι?"
Το είχα ξεχάσει εντελώς.Δεν είχα καμία όρεξη να πάω.Μπήκα στη θέση του συνοδηγού και οδήγησε στο κέντρο της πόλης.

Η καλύτερη μοδίστρα όλης της Αγγλίας,Η Κόρτνι Λουί, με καταγωγή από τη Γαλλία μου είχε ετοιμάσει το πιο όμορφο φόρεμα που θα μπορούσα να εχω ζητήσει.Κατέβηκε ο Ντέιβιντ,το πήρε και φύγαμε χωρίς να έχουμε μιλήσει καθόλου σε όλη τη διαδρομή.

Στις 18.00 ακριβώς έτρεξα στο απέναντι τσαγκαράδικο να πάρω τα γοβάκια μου.Η πόρτα ήταν ανοιχτή και πέρασα μέσα...
"Καλησπέρα...ήρθα για τα γοβάκια"είπα κάπως αμήχανα.
ο νεος γύρισε το κεφάλι του να με κοιτάξει και μια λάμψη εμφανίστηκε στα μάτια του.
"Αααα ναι...Ορίστε εδω είναι..."
Μου τα έδωσε στα χέρια,του έδωσα ένα χαρτονόμισμα και έφυγα.
Βγαινοντας από την πόρτα του φώναξα "Ευχαριστώ!'

Μπαίνοντας στο σπίτι ξανά, ο κόσμος είχε εξαφανιστεί και ήταν όλοι ντυμένοι κατάλληλα για τον χορό.Πήγα και γω να ετοιμάστω καθως η ώρα ήτα σχεδόν 19.00.
Έβαλα το ολοκαίνουριο φόρεμα μου.Ήταν Κόκκινο και ταίριαζε με τα γοβάκια μου.Έλαμπε ολόκληρο και τραβούσε την προσοχή.Επιασα τα μαλλιά μου σε ένα κότσο και τον στόλισα με λευκά άνθη...Τέλος φόρεσα τα χρυσά κοσμήματα που κάποτε ήταν της μητέρας μου και βγήκα έξω απο το Δωμάτιο μου.
Η αίθουσα είχε γεμίσει κόσμο από κάθε γωνια της πόλης.
Προχωρόντας αντίκρισα κάτι που δεν περίμενα να δω...