Stolen

~Αναμνήσεις~

Χτύπησα την μεγάλη ξύλινη πόρτα και παρατήρησα την ξεθωριασμένη ταμπέλα , που έγραφε "Τσαγκαράδικο Στάιλς και Σια"
Τα αγαπημένα μου γοβάκια ήταν σε άσχημη κατάσταση και θέλανε επιγόντως φτιάξιμο... Ξαναχτύπησα άλλη μια φορά και μου άνοιξε μια ηλικιωμένη κυρία χαμογελώντας .
-Πέρασε κορίτσι μου , πέρασε.
Χαμογέλασα και εγώ αυτόματα , τόσο καιρό έχει να με υποδεχτεί κάποιος έτσι ... Προχώρησα μέσα και είδα την πλάτη ενός αγοριού που δούλευε τραγουδώντας..
"Καλησπέρα" είπα
Γύρισε και είδα το πρόσωπο του...Τα μάτια του ήταν πανέμορφα ,είχαν πράσινο χρώμα και μια παράξενη λάμψη που με έκαναν να θέλω να τα εξερευνήσω...Οι μπουκλες του έπεφταν ιδρωμένες πάνω στο υπέροχο άσπρο δέρμα του και στα κόκκινα χείλια του είχε σχηματιστεί ένα τόσο όμορφο χαμόγελο που θα μπορούσα να το κοιτάω για μέρες...
"Γεια σου", ψιθύρισε.
Είχα μαγευτεί από την ομορφιά του... Είχα βεβαίως ένα αγόρι μα παρόλο που ήταν όμορφος η βιαιότητα και η κακία του αλλοίωναν το όμορφο πρόσωπο του .. Αυτό εδώ το αγόρι εκρυβε τόση καλοσύνη....
"Γεια ... Είμαι η Σάρλοτ,μένω στο απέναντι αρχοντικο" είπα.
"Χάρηκα Σάρλοτ,Εγώ είμαι ο Χαρρυ" είπε "χαίρομαι που σε γνωρίζω".
Κοιταζόμασταν για λιγο μεχρι που κατάλαβα πως περνούσε η ώρα και θα με ψάχνανε
"Λοιπόν μπορείς νά μου φτιάξεις αυτά τα γοβάκια μέχρι αύριο ? Ειναι σημαντικό..."
"Οτι θέλει η όμορφη Σάρλοτ" είπε και κοκκίνησα "Έλα αύριο στις 18:00" είπε, και με χαιρέτησε γνεύοντας .
Βγήκα χαρούμενη έξω μα τότε είδα τον Ντέιβιντ...Τα θυμωμένα μάτια του μου θύμισαν το παρελθόν μου...

Πριν 18 χρονια .

Έχασα την μητέρα και τον αδερφό μου όταν ειμουν 3. Ρωτούσα επίμονα τον μπαμπά μου αλλά ποτέ δεν μου απάντησε...Μου είχε πει πως τον στεναχωρεί και ότι ακόμα και αν μου πει τι συνέβη δεν επρόκειτο να αλλάξει κάτι .. Για αυτό δεν ξαναρωτησα.. Ήμουν αποφασισμένη να μάθω όμως και ας στεναχωρουσε τον πατέρα μου.... Ο ίδιος με αγαπούσε πολύ .... Μετά τον θάνατο της οικογενειας μου ο πατέρας μου ασχολήθηκε με κάτι που τον πλούτησε. Με έκλεισε σε μια επιβλητική έπαυλη που είχα ότι ήθελα ... Ρούχα, κοσμήματα, παπούτσια... Όλες οι φίλες μου με ζήλευαν... Όλες ζήλευαν την Σάρλοτ Μίτσελ... Ίσως για αυτό έχασα όλες τις φίλες μου εκτός από μια . Την Σάρα. Η μόνη που μου στάθηκε όταν το χρειάστηκα και το είχα ανάγκη... Από τον μπαμπά μου δεν μου έλειψε τίποτα ... Μονο Ένα του ζήτησα αλλά αυτό δεν κατόρθωσε να το πραγματοποιήσει ... Του ζήτησα να σταματήσει να κάνει παρέα με τον Έντουαρντ Κρίστιαν... Του έκανε κακό το καταλάβαινα.
Αυτός είχε έναν γιό, τον Ντέιβιντ Κρίστιαν .Ο Ντέιβιντ...με ανάγκασαν να τον ερωτευτώ.. Και τα κατάφεραν....Με αγάπησε δεν μπορώ να πω ... Αλλά με κατέστρεψε.Με έκλεισαν σε μια φυλακή και με ανάγκασαν να μείνω εκεί ... Με προστατεύαν ? Δεν ξέρω .... όμως με κατέστρεψαν. Μου φερόταν βίαια με ανάγκαζε να κάνω ότι θέλει εκείνος... Και αυτό με άλλαξε.Έγινα δική του , αντικείμενο του ,δεν επιτρεπόταν να κοιτάω άλλον....Ο μπαμπάς μου δεν ενδιαφερόταν πια για εμενα. Έκανε δουλειές για να πλουτίσει περισσότερο. Μέχρι που πέθανε ο Έντουαρντ . Ο Ντέιβιντ και ο μπαμπάς μου ψυχοπλακώθηκαν .
Κάθε μέρα ο μπαμπάς μου έβγαινε έξω μετα τον θάνατο του κολλητού του.. Ο Ντέιβιντ έγινε ακόμη πιο υπερπροστατευτικος αλλα τουλάχιστον με άφηναν να βγαίνω έξω ..

Μετά από ένα τηλεφώνημα μιας Λαίδης Άνναμπελ ο μπαμπάς μου ήταν σαν να πέθανε....Και ακόμα δεν ξέρω το γιατί.

ΤΏΡΑ

Ένα δάκρυ κύλησε στα καστανά άτια μου και ο Ντέιβιντ με ταρακούνησε για να συνέλθω...

"Σε έψαχνα παντού ηλίθια ! Μην το ξανακάνεις θα σε σκοτώσω ! "

"Τι έκανες τόση ώρα ? " είπε άγρια.
Φοβήθηκα και έπιασε με έπιασε αναγούλα.Προχώρησε να μπει μέσα στο τσαγκαράδικο.

Γεια σας κορίτσια μου ❤ Καμία από τις 2 μας δεν περίμενε ότι θα δημοσιευφθει σημερα κατι αλλα φτάσαμε 58 Προβολές και έχουμε μόνο προλογο και εισαγωγικό ! ελπίζουμε να σας αρέσει ! κάναμε ότι μπορούσαμε !

- e and v