'pretty when you cry'

Κεφ.32

-Ο Τζέικ τι κάνει δεν ξέρω που έχει χαθεί,ούτε τηλέφωνα απαντά,του χω κάνει μυριάδες κλήσεις.

Και έτσι αναγκάστικα να πω και σε εκείνους την αλήθεια για τον φίλο τους. Μέχρι τώρα δεν ήξεραν τίποτα.

Τα έμαθαν λοιπόν και αυτοί και ένα βάρος από μέσα μου έφυγε.

Εγκατέλειψα τα παιδιά και για την συνέχεια προορισμός μου ήταν το σπίτι της γιαγιάς.

Κατά το βραδάκι έπιασα να φτιάξω την μικρή αποθήκη .Εβγαλα όλη την σαβούρα που είχε απομείνει στον χώρο. Τέλος συγυριστηκε κατάλληλα και άφησα ένα μικρό σημείωμα για τον Τζέικ .

Ξάπλωσα στο κρεβάτι μού ο ύπνος ούτε να έρθει. Το μυαλό μου πήγαινε στο αύριο που θα επέστρεφε ο Τζέικ.

Η ημέρα πέρασε και η ανατολή του ηλίου με βρήκε ξαπλωμένη δίχως ύπνο.

Αφησα το στρώμα μου.
Οδηγηθήκα στο κέντρο.

Τα μάτια μου έλαψαν όταν κοίταξα τον Τζεικ σαν να τα η πρώτη φορά που τον αντίκριζα..

Τον αγκάλιασα με όλο μου το είναι..
Σαν να μην το πίστευα ότι βγήκε σαν να μην πίστευα οτι στεκόταν ακριβώς δίπλα μου.

Του έδειξα το δωματιό στο οποίο θα έμενε μέχρι να θεραπευτεί.
Εκείνος απλά έγνευσε απελπισμένος το κεφάλι του.

Μέρα με την ημέρα άρχισε να γινέται καλύτερα , πόσο να αντέξεις κλειδωμένος μέσα σε ένα δωμάτιο που το μόνο που έχει είναι ένα ράντζο;

Ενα βράδυ που ήταν τελείως διαφορετικό από τα άλλα, Ο Τζέικ δεν άντεχε και όσο και αν κρατούσα την πόρτα αυτός όλο έσπρωχνε να την ανοίξει..

<<Ανοιξέ μου .
Σε παρακαλώ.
Θα είναι η τελευταία δόση.
Υπόσχομαι.
Πονάω. >> Κραυγάζε μέσα στον λυγμό του.

-όχι, δεν θα το κανώ. Θα μείνεις εκεί μέσα όπως άντεξες τόσο καιρό.. Θα το παλέψεις. Κλείδωσα την πόρτα του και έφυγα σιωπηλά. Σαν να μην άκουγα πως πονάει.

Οι σκέψεις μου μπλεχτήκαν.
Η κραυγή του Τζέικ από το διπλανό δωμάτιο μου έγδερνε την ψυχή.

Ηταν η μόνη λύση , η μόνη λύση να μείνει εκεί για όσο χρειαστεί.

Τον άκουγα να κλαίει το βράδυ στο δίπλα δωμάτιο.
Δεν άντεξα έτρεξα προς τα εκείνον τα μάτια μου γεμάτα πόνο ξεκλείδωσα την πόρτα και αγκάλιασα την πληγωμένη του ψυχή.
-Σε παρακαλώ ,όλα θα περάσουν. Είπα και έκανα να φύγω.
-Μείνε μαζί μου απόψε, σε χρειάζομαι. έπιασε τον ώμο μου και
Με κοίταξε με το πιο όμορφο βλέμμα ,δεν με έχει κοιτάξει ,ποτέ κανείς έτσι.
Ακούμπησα τον σβέρκο του και τον φίλησα.
Τα φιλιά του γλυκά.
Το βλέμμα του πιό καυτό από ποτέ άλλοτε ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αυτό.

Εγλυψε τον λαιμό μου .

Μην σταματήσεις παρακάλεσα.
Εβγαλε γρήγορα τα ρούχα μου

-Είσαι υπέροχη γυμνή . Το ξέρεις;
Πέρασε τα δάχτυλα του πάνω στο σώμα μου

Και η νύχτα πήρε άλλη μορφή...

Ηδονή και το άρωμα σου.

**μετά από πολύ καιρό το αποφάσισα να ανεβάσω αυτό το κεφάλαιο, δεν είχα λόγο να μην το κάνω απλά δεν είμαι σίγουρη πως θέλω να τελειώσει αυτή η ιστορία και απομένουν ένα με δύο κεφάλαια δυστυχώς. Εύχομαι να μην χάσατε το ενδιαφέρον σας για αυτή την ιστορία 💗