'pretty when you cry'

Κεφ.32

Ήπια έναν ελληνικό, φόρεσα μια μαύρη μπλούζα με ένα τζίν κάπρι.
Φίλησα την γιαγιά μου και ξεκίνησα της καθημερινές δουλειές μου.

Το μεσημέρι πήρα ένα σάκο και πήγα στον Τζέικ καθαρά ρούχα.
Δεν έκατσα μέχρι την ώρα του επισκεπτηρίου τα έδωσα και έφυγα. Είχα άλλες δουλειές. Και ακόμα δεν θα άντεχα να δω τον Τζέικ για άλλη μια φορά χωρίς να μπορέσω να τον βγάλω. Ξέρω πως το φταίξιμο δεν είναι δικό μου και πως ο Τζεικ τώρα είναι εθισμένος. Κοίτα πως τα φέρνει η μοίρα πριν λίγο καιρό ο Πατέρας του Τζέικ βγήκε από το κέντρο και εσύ είσαι ακόμα μέσα .

Αν και ποτέ δεν ρώτησα
Ποιοί ήταν αυτοί τελικά που έμπλεξαν τον πατέρα σου.

...

Το πρόγραμμα της απεξάρτησης κρατάει εννέα μήνες. Τους πέντε υποχρεωτικά μένεις εκεί ενώ στους υπόλοιπους τέσσερις οι θεραπευόμενοι πηγαίνουν στις
9:00 π.μ έως στις 5:00 μ.μ .
Εσύ όμως έχεις περάσει 2 ολόκληρα χρόνια εκεί μέσα.
Εχώ την λύση να σε απομακρύνω από τα ναρκωτικά , θα ετοιμάσω το δωμάτιο που θα σου δωθεί στο σπίτι της γιαγιάς μου.

Ναι αύριο βγαίνεις.

Πηγαίνοντας στο σπίτι άλλαξα πορεία και κατευθύνθηκα στην καφετέρια του πατέρα του Γιάννη. Εχω κάμποσα χρόνια να δω αυτες τις ψυχές τον Γιάννη και τον Τζο.Ναι είχα πάθει κατάθλιψη το ήξερα ούτος η άλλος απλά δεν το παραδέχθηκα ποτέ στον εαυτό μου. Βλέπεις μακριά σου Τζέικ και γνωρίζοντας οτι υποφέρεις ,υπέφερα και εγώ μαζί..

• Μπαίνοντας στο μαγαζί °

-Τι κάνουν τα παιδιά; είπα με χαμόγελο.

-Αρτεμις πόσος καιρός πάει από τότε που χω να σε δω; μου απευθύνθηκε ο Τζο και με υποδέχτηκε με μια αγκαλιά.

-Αρκετός. Δεν γινόταν αλλιώς μετά από όσα συνέβησαν.Ας μην μιλάμε άλλο για αυτά, ο Γιάννης που βρίσκεται;

-Στον μπουφέ, μισό να στον φωνάξω. Θες να σε κεράσω κάτι;

-Ενα γειά ήρθα να πω δεν χρειάζομαι τίποτα σε ευχαριστώ.

-Καλά θα σου ετοιμάσω έναν καφέ να τα πούμε λίγο.

Σε λίγο ο Γιάννης ήρθε προς το μέρος μου.

-Γειά Γιάννη . Του αποκρίθηκα.

-Που 'σαι ρε Αρτ. Πόσο άλλαξες, μια δεσποινίδα έχεις γίνει. Εχασες και όσα κιλά ήθελες από ότι βλέπω.. Φιληθήκαμε σταυρωτά.

- Ναι από την στεναχώρια τα χάσα.

-Ελά μην στέκεσαι κάθισε. Είπε δείχνοντας μου μια κόκκινη σιδερένια καρέκλα.