Ο έρωτας ερχεται και για το ίδιο φύλο!

Χωρισμοι, παγιδες και κλαματα!

Ακουστε το τραγουδι οσο θα διαβαζετε..! Ειναι πολυ ωραιο και συγκινητικο.
~~~~~

"Σε παρακαλω Ζωη μου σηκω απο τον καναπε.. εδω και δυο μερες δεν μιλας ουτε καν κινησε.. τρως και βλεπεις τηλεοραση.. δεν κλαις, δεν φωναζεις.. τιποτα..σε παρακαλω Ζωουλα μου.. τουλαχιστον μην το κρατας μεσα σου.. κανε κατι! Δεν ειναι καλο" ακουσα την Κατερινα να μιλαει καθως κοιταζα την τηλεοραση.

Οταν δεν πηρε απαντηση ηρθε και καθησε διπλα μου και με χαιδεψε στην πλατη.

"Ζωουλα μου-" δεν προλαβε να τελειωσει αφου ενα δυνατο μου ξεσπασμα ηρθε στην επιφανεια τελικα.

Μετα απο μερες, αρχισα να κλαιω, να κλαιω και να οδυρομαι.

"Με αφησε!" Ηταν το πρωτο που ειπα

"Χωρις να μου εξηγησει"

"Η ηλιθια" και μετα απο μια μεγαλη παυση:

"Την αγαπαω" με εναν δυνατο λιγμο καθως επιασα την Κατερινα και την κοιταξα.

Ειχε φοβηθει μεχρι και αυτη.. μπορουσα να το δω στα ματια της.

"Κατερινα.." ειπα μεσα στους λιγμους μου.

"Κατερινα.. κανε κατι" ενιωθα αβοηθητη.. μονη..καινη..

"Ηρεμισε σε παρακαλω" ειπε και προσπαθησε να με αγκαλιασει αλλα ενιωθα πως πνιγομουν..

Ηταν κατι σαν το οξυγονο μου και τωρα που εφυγε μακρια δεν μπορουσα να αναπνευσω.. ετσι ενιωθα.

Ενιωθα να με ποναει η καρδια μου..

"Εφυγε χωρις να μου εξηγησει, δεν με αγαπαει, αν το εκανε δεν θα με αφηνε ετσι.. ποναω.. καταλαβαινεις;" εκανα σαν μικρο παιδι.

"Σσσς" ηταν το μονο που ειπε.

Μετα απο αρκετη ωρα κλαμματος, εξαντλημενη αποκοιμηθηκα στα ποδια της και επειτα ενιωσα το σωμα μου να ακουμπαει στον καναπε.

Κατερινας ποβ

Κατευθυνομουν με γρηγορο βημα γεματη νευρα στο σπιτι της Ιωαννας..

Προσπαθουσα να κρατησω τα δακρυα για να μην κοιλισουν στα μαγουλα μου αφου βλεποντας ετσι την Ζωη ηταν λες και με χτυπαγε κατι μεσα μου.

Με νευρο χτυπησα την πορτα της και ανυπομονα περιμενα.

Οταν επιτελους η πορτα ανοιξε με φορα μπηκα μεσα.

"Σε εμπιστευτικα... πως μπορεσες να το κανεις αυτο;!! Πως μπορεσες να το κανεις αυτο στην Ζωη" φωναξα πριν καν προλαβω να την αντικρισω.