Ο έρωτας ερχεται και για το ίδιο φύλο!

Τιμωρία!

Κοιμηθηκαμε αγκαλια υστερα απο το μεγαλο και κουραστικο μας βραδυ.

Την αλλη μερα βγηκαμε βολτα στα μαγαζια για να ψωνισουμε δωρα αφου ηταν παραμονη πρωτοχρονιας.

Προχωρουσαμε σε ενα mall και χαζευαμε τις βιτρινες.

Μου ηρθε η επιθυμια να της κρατησω το χερι και χωρις να το σκεφτω εμπλεξα τα δαχτυλα μας.

Γυρισε και με κοιταξε χαμογελωντας διχνοντας μου πως δεν ειχε προβλημα.

Αυτο αλλαξε οταν μια γυναικα, μεγαλης ηλικιας περιπου, μας κοιταξε αηδιασμενη και εκανε μια γκριματσα.

Το προσεξαμε και οι δυο μας και ενιωσα το χερι της Ιωαννας να φευγει γρηγορα απο το δικο μου.

Αν και ενιωσα λυπη και θυμο το αφησα να περασει.

Αλλα μας ξανα κοιταξαν.. παλι μια γυναικα μεγαλη.

Και τοτε ενιωσα να βραζω.

"Υπαρχει καποιο προβλημα;" ρωτησα φανερα εκνευρισμενη ενω μας ειχε καρφωσει με τα ματια της.

"Τ-τι; εμ.. οχι οχι" απαντησε αμηχανα.

"Αα.. μηπως σαν φαινεται παραξενο που ειμαστε ζευγαρι;" ρωτησα ξανα και επιασα το χερι της Ιωαννα μεσα στο δικο μου και της το εδιξα.

"Ζευγαρι; εσεις οι δυο;" ρωτησε εκπληκτη.

"Ναι ζευγαρι εμεις οι δυο, και δεν σας πεφτει κανενας λογος για το τι κανουμε.. για αυτο σταματηστε να μας κοιτατε ετσι λες και ειμαστε εξωγιηνοι" απαντησα κοφτα και εφυγα περνοντας και την Ιωαννα μαζι μου η οποια δεν μιλαγε σε ολο τον δρομο και στον γυρισμο.

Οταν φτασαμε σπιτι ανεβηκαμε πανω να αφησουμε τα δωρα και να αλλαξουμε.

"Εγινε κατι;" την ρωτησα μην καταλαβαινοντας τι επαθε.

"Οχι" απαντησε κοφτα χωρις να με κοιταξει, ενω εβγαζε κατι απο την βαλιτζα της.

"Τωρα παιζουμε; δεν μιλαγες σε ολο το δρομο, μου μιλας κοφτα, εγινε κατι που εβρισα εκεινη την γυναικα;" ξανα ρωτησα.

"Οχι δεν εγινε" απαντησε χωρις να με κοιταζει παλι.

Σηκωθηκα και την γυρισα ωστε μιλησουμε σαν ανθρωποι.

"Πες μου τι εχεις" ειπα ηρεμα.

"Δεν εχω κατι" απαντησε και εσκυψε το κεφαλι.

"Αφου κατι σε βασανιζει.. πες μου"

"Τι θα πει ο κοσμος για εμας;" ρωτησε ξαφνικα