Ο έρωτας ερχεται και για το ίδιο φύλο!

Η αλλη...;

"Μην της πεις τιποτα!"
Μου εγνευσε καταφατικα καθως η Ιωαννα πλησιαζε.

"καλημερα, πατε σχολη;" ρωτησε χαρουμενα

"Ναι, ελα να παμε μαζι" απαντησα γρηγορα

Της αφησα στην σχολη τους και εγω προχωρισα. Σκεφτομουν αν ηταν καλη ιδεα να παω εκει. Μηπως ηταν too much; τα αφησα για λιγο ολα πισω μου και συγκεντρωθηκα στο μαθημα της ημερας. Ολα πηγαν μια χαρα και ειχα λυσει ολες τις ασκησεις ευτυχως. Χωρις καν να το καταλαβω οι ωρες περασαν, οι εβδομαδες και ετσι σε 2 μερες η σχολη εκλεινε. Με ειχαν δεχτει στους πεζοναυτες και το ειχα παρει αποφαση. Θα πηγαινα τις πρωτες τρεις μερες στους γονεις μου και μετα εκει. Την Ιωαννα δεν σταματησα να την σκεφτομαι αν και πολυ σπανια την εβλεπα τελευταια, οταν θα μας καλουσε η Κατερινα σπιτι της να δουμε ταινια ολες μαζι. Αν και την επιανα να με κοιταει μερικες φορες δεν εδινα σημασια.. ημουν σιγουρη πως δεν ενιωθε κατι αφου μου μιλαγε ακομα και για τον Πετρο..

"Εισαι πολυ ζηλιαρα μιλαμε!" ακουσα την Κατερινα να λεει μεσα στα γελια της

"Σκασε, δεν ζηλευω.. και σταματα να γελας!" Απαντησα καθως προσπαθουσα να μην γελασω και εγω η ιδια και προδωθω

"Προσπαθεις να κρατηθεις και το βλεπω"

"Εισαι ετοιμη στρατιωτη;" με ρωταει στην συνεχεια ενω συμεχιζε να γελαει.

"Πεζοναυτης μωρε"

Περασαν και οι δυο μερες. Τους χαιρετησα ολους... εκτος απο αυτην. Δεν της ειχα ειπα τιποτα και δεν το μετανιωνα. Πηγα στους γονεις μου,τους ειδα και  πραγματικα περασα πολυ ωραια. Εφτασε η μερα να παω στο στρατοπεδο. Απο την πρωτη στιγμη εκανα αρκετες φιλιες. Καθε μερα την σκεφτομουν. Ηταν πολυ δυσκολα και αρκετες φορες επιανα τον εαυτο μου να κλαιει κατω απο τα σκληρα σκεπασματα. Προσπαθουσα πολυ και μπορω να πω πως η ανωτερη μου (δεν ξερω πως λεγεται), η οποια με επιτηρουσε σε ολα με ειχε συμπαθησει. Το αγαπημενο μου ομως ηταν η σκοποβολη. Ημουν πολυ καλη στον στοχο και μου αρεσε να εχω οπλο.

Μας εβριζαν, μας φωναζαν... Ολες οι κοπελες εκει ηταν πολυ σκληρες και δυνατες. Με τον καιρο εγινα και εγω μια απο αυτες. Που και που μιλαγα με την Κατερινα και μου ελεγε τα νεα. Η Ιωαννα την ρωταγε ανα διαστηματα που ειμαι αλλα η Κατερινα της τα μασαγε και αλλαζε θεμα. Πηρα αρκετα παρασημα και του χρονου θα μπορουσα να προχωρισω επιπεδο. Ημουν αρκετα χαρουμενη αλλα ολο αυτο με αλλαξε αρκετα. Κλειστηκα στον εαυτο μου, εγινα πολυ πιο σκληρη και δυσκολα εβαζα τα κλαματα. Ο Σεπτεμβρης με βρικε στο αεροδρομιο να περιμενω την κατερινα. Ημουν ακομα με τα ρουχα απο το στρατοπεδο και με το που με καταλαβε αναμεσα στο πληθος επεσε αμεσως στην αγκαλια μου ενω φωναξε πρωτα.

"Ζωη! Πως αλλαξες ετσι;"

"Ναι εχω αλλαξει αρκετα νομιζω" απαντησα ενω γελασα

"Πολυ!!! Και σου πανε τοσο η στολη και το χακι!"

"Ευχαριστω.. μου ελειψες.." απαντησα και την αγκαλιασα σφυχτα.

Πηγαμε σπιτι μου και καθισαμε στον καναπε και τρωγοντας της ειπα τα παντα για αυτους τους τρεις μηνες. Οτι περασα εκει και οτι με εβαζαν να κανω.. Με ακουγε με ανοιχτο το στομα και εδιχνε πως κρεμοταν απο τα χειλη μου.

"Καλα κολαση πρεπει να ηταν εκει μεσα" ειπε στο τελος.

"Ναι κατι τετοιο αλλα κατα καποιο τροπο προς το τελος τα περασα αρκετα καλα γιατι ημουν καλη και με ειχα προχωρισει επιπεδο. Αλλα ας αφησουμε τα δικα μου, πες μου τα δικα σου. Με τον Αγγελο ολα καλα;" ρωτησα με ενδιαφερον.

"Ναι μια χαρα αν και τωρα εχει αρχισει να φερεται καπως περιεργα αλλα μπορει να ειναι το διαστημα αυτο. θα του περασει πιστευω."

"Α! ωραια. Η... αλλη;

Ρωτησα λιγο δυστακτικα.

"Η Ιωαννα; καλα ειναι με εχει ρωτησει πολλες φορες για εσενα αλλα ειδε οτι της τα μασαω και πως δεν υπηρχε περιπτωση να της πω και σταματησε τις προσπαθειες..Αλλα τωρα τελευταια βλεπω κατι μελανιες στα ποδια και στα χερια της.

~~~

Γειαα σας!! Λοιπον θελω να ζητησω συγνωμη που δεν εβαζα αλλα ειχα παει στην γιαγια μου ταξιδι και δεν ειχε ιντερνετ εκει. Δεν ξερω πως αντεξα. Τεσπα... σε λιγο ανοιγει ενα πραγμα το οποιο δεν θελω να σκεφτομαι καθολου... το σχολειο!! Εχω πεσει σε καταθληψη! Οσο για το νεο παρτ τι λετε να εχει παθει η Ιωαννα; λεει αληθεια ή κρυβει κατι χειροτερο; το ξερω οτι εκοψα αποτομα το παρτ.. αλλα θα επανορθωσω στο επομενο

Φιλακια xxx