I'd Still Say YES

Chapter 34 Paano Ko Tuturuan Ang Puso

General POV

Sabihin mo sa puso ko Kung dapat ba na ika'y ibigin parin bakit laging sinasaktan itong damdamin..

Nag alalang pinag ma masdan ni Anne ang kaibigan  na si Karylle dahil nakatulala lang ito na parang wala sa sarili. Pakiramdam nya ay mag u umpisa na naman ito sa pag iyak.
"Karylle.. kumain kana.." utos ni Anne sa kaibigan.

"I.. I need to see.. Vice.. I need to explain everything  to him... kailangan nyang makinig sa akin" she felt like she lost her everything. "Wa.. wala naman akong ginagawang masama...bakit kailangan nya akong saktan? Bakit kailangan nyang makipag hiwalay.. ng hindi man lang nakikinig sa paliwanag..? Bakit kailangan sya lang yung mag desisyon?" Anne rub her back. 

"Karylle you know how immature Vice was.. He don't listen to explanation.. gusto nya sya yung masusunod.. selfish sya diba... yung  akala nyang tama yun yung paniniwalaan nya"

"I need him.. Anne I  need him Anne.." pinunasan ni Anne ang mga luhang nag lav ndas sa kanyang pisngi.

"Please K.. wag ka namang ganyan sa sarili mo.. please.. pinapabayaan mo na ang sarili mo mahabol mo lang si Vice.. Alam mo naman na hindi sya makikinig sayo.. alam mo naman na matigas ang ulo nun.."

"Kaya ko naman tiisin ang lahat eh.. yung pag tataboy nya sa akin.. yung hindi nya pag pansin kaya ko lahat yun.. wag lang sya mawala sa buhay ko kasi mahal ko sya.. mahal na mahal"

Sabihin mo sa isip ko na wag sanang aking akalaing di Akin ang pag ibig at pag tingin.

Karylle was patiently waiting at coffee shop near to Vice's building. Paulit ulit lang naman syang nag ba bantay doon at umaasa na kakausapin na sya ng binata. Hindi sya nawawalan ng pag asa na pag bibigyan nito ang pag uusap nila.

Nakita nya na papalabas ito ng building, ngunit tila ba pinasakitan ang puso nya ng makita ang eksenang naka akbay si Vice sa ibang babae. Nakangiti ito at mukhang masaya. Nag tatawanan pa ang mga ito. Samantalang sya hindi malaman kung paano nya makakausap ang binata.

Durog na durog  ang pakiramdam ng puso nya. Unti unti na nyang nararamdaman ang pagod. Pero kailangan munang makinig sa kanya ng binata. Tumayo sya at nag lakad patungo sa parking lot kung nasaan ang binata kasama ang kung sino mang babaeng ina akbayan nito.

Nasa tapat sya ng pinto ng driver's seat.

"Vice.. please talk to me.." pakiusap nya sa binata. Tinapunan lang sya ng tingin nito at basta na lang sumakay ng kotse nito. Lalo lang ikana lungkot ni Karylle. Nasasaktan sya kung paano sya baliwalain at saktan ng binata.  Para bang hindi sya naging mahalaga dito kahit kailan.

Nag umpisa ang pag buhos ng ulan. At si Karylle ay naka titig lang sa parking space na pinag alisan ni Vice. Hinayaan nyang mabasa ang sarili at sinabay nya rin ang pag iyak.  Taas baba ang balikat nya.

Samantalang sa malayo pinag ma masdan ni Vice si Karylle. Alam nya na umiiyak ito dahil nag ta taas baba ang balikat nito. Kahit naman hindi nya ito pinapansin nag alala parin sya ng sobra dito.

"Sira ulo ka rin Ano.. i iwas iwasan mo tapos pag ma masdan mo sa malayo"

"Ano bang na pag kaisipan nya at nag papakabasa sya ulan.. mag kakasakit sya nun"  frustrate na sambit ni Vice. Muntik ng mapalabas ang binata ng makita nya ang pag co- colapse nito, ngunit mabilis nyang nakita ang pag lapit ng kapatid nya. Kaya napa tigil sya sa kinauupuan. Humigpit ang hawak nya sa manibela.

"Kasalanan mo din yan.. pinag tatabuyan mo sya at pina paubaya sa iba.. masaya ka ba dyan? Na nakikita sya sa piling ng iba?"

"Palagay mo masaya ako na yung kaisa isang babaeng minahal ko ay niloloko pala ako.." nasasaktan nyang sambit.