PARANOYAK

BÖLÜM-43

♥♦♥♦♥♦♥♦♥

Multimedia Müziği: Eminem -> When İ'm Gone

♥♦♥♦♥♦♥♦♥

Daha geçen gün ölümden döndüğüm eve uzun uzun baktım. Bej renginin üst tarafları dökülmeye yüz tutmuş, altındaki kirli, gri tabanı görülmeye başlamıştı. Nemin ve rutubetin tokadına uğrayan camların kenarlarında sarı leke oluşmuştu.

O apartmana tekrar girecek olmak olduğum yerde gerilmeme neden oldu. Kapıda birkaç adam belirince geriledim ama Anıl istifini bozmuyordu. Olası bir kavgaya kendimi hazırlamıştım fakat beklenenin aksine adamlar temkinle bizi içeri aldı.

Anıl'ın arkasına düştüm ve hayli meraklı gözlerle çevreye odaklandım. Bizi bağladıkları odaya vardığımızda Işıl'ı
ayakta bizi bekler bir halde bulduk. Kollarını göğsünde kavuşturmuş ve o bilmiş yüz ifadesini takınmıştı.

"Geleceğinden emindim ama bu kadar çabuk beklemiyordum." Dedi tozlu sessizliği savurarak. Cevap gelmeyince "Bazı gerçekleri öğrenmişsin," bir adım yaklaştı ve üzerine vurgu yaparak "-Öyle değil mi, kardeşim." dedi.

Onun ağzından duymanın ne kadar garip geldiğini Anıl'ın da düşündüğüne kalıbımı basabilirdim. Işıl, sırtımızı panjurla sıkı sıkı örtülmüş camlara dönük olacak şekilde durdurdu. Boş odadaki tanıdık çark tüylerimin diken diken olmasına neden olduğunda Anıl, "Senin ağzından duyacağım." dedi.

"Babamla hayat süren sensin. Sence kim kimin hayatına el koyuyor?" Işıl cevap vermekte kararsız bir şekilde bana baktı. "Yanında bu kız olmak zorunda mı?" Beklediği cevabı alamayan Anıl, "Evet." dediğinde kabaca göğsüm kabardı.

"Annem ve babam birbirlerini severek evlenmemişler. Tamamen iş ortaklığına bağlı bir evlilik yapmışlar. Ne var ki bu ortaklık bir süre sonra çökmüş, şirket batmış. Ama evliliği bozmak için artık çok geçti çünkü annem hamileymiş. Ve bu çocuğa bakamayacağını söyleyip bebeği aldırmakta diretiyormuş...

... Fakat babam izin vermemiş. Suçun bebekte olmadığı söyleyerek, bu konu ne zaman açılsa reddetmiş. Buna karşılık annem hiçbir kontrole gitmemiş. Ne çocuğun cinsiyeti ne de sağlık durumu hakkında bir bilgileri varmış. Yetmemiş, belki karnında o bebek zarar görür diye sigara ve alkol tüketmiş. Ve doğum günü gelmiş."

Bir masalın en kırıcı noktasını dinler gibi dikkat kesilmiştik. "Bebekler ikiz olmuş. Ve o bebekler biziz, Anıl." Kızın gözleri dolmuştu ama Anıl kımıldamıyordu bile.

"Babam tek bir çocuğa bakmayı kabullendiğinden birimiz fazlaydık. Anneme kalsa ikimizi de öldürecekti bu yüzden babam seçim yapmak zorundaydı. Hayatımı ilk o an çaldın Anıl Polat. Babam beni koruyucu aileye vererek seni seçti."

Ait oldukları geçmişlerine dalıp gittim. Sırtları acıya yaslı bir gelecek kurmaya çalışıyorlardı. "Ben daha bebektim. Bu seçimi yapmaya kimseyi zorlamadım. Ben senin geçmişini çalmadım ama babam senin geleceğini çaldı. Hesabı eve gidince ona sor." Her gece pencere kenarında konuştuğu babasına beslediği kin doldu havaya. Yıllar sonra öfkesi, sevgisinin önüne geçmişti.

"Bırak da bitireyim." Dedi Işıl ve devam etti. "Küçükken tüm arkadaşlarım aileme benzemediğimi söyler dururdu ama bununla kafamı pek bulandırmazdım. Birkaç yıl önceye kadar hiç şüphelenmedim. Sonuçta bebeklik fotoğraflarım vardı ve bu beni tatmin ediyordu. Ama bir gün sadece merakla kalkıştığım bu işten yanıldığımın sonuçlarını aldım...

...Ailemi DNA testine zorlayarak gerçekleri öğrendim. Beni önce vaz geçirmeye çalıştılar ama olan olmuştu artık. Babamı bulduğumda beni kabul etmeyeceğinden en kötü tanımamazlıktan geleceğinden korktum."