Ήθελα απλα να πω ότι εχω δει μερικές ιστορίες που υπάρχουν γραμμένες οι δικές μου ιδέες εκεί. Είναι εντάξει να εμπνευστειτε από εμένα αλλά όχι και να αντιγραφετε την ιστορία μου, δεν μου αρέσει αυτό. Υπάρχουν δύο νομίζω που το έχουν κάνει, ελπίζω να καταλάβουν..
(διόρθωσα το προηγούμενο μου κείμενο, συμφωνώ πως ήταν απότομο, αυτό νομίζω είναι οκ..) δεν θέλω να προσβαλω κάποια, και χαίρομαι που επηρεαζεστε τόσο από την ιστορία μου απλά κάντε το με όρια, σας αγαπώ παρόλα αυτά :)
ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΚΑΙ ΤΈΤΟΙΑ Ε; 😀😀💝💝👌👌
Γράψτε μου πόσο ενθουσιασμενες είστε που ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, τι σχέδια έχετε για το καλοκαίρι κλπ👌👌😂💝
Καλή ανάγνωση και λοβ γιου💖
Τις υπόλοιπες μέρες τις πέρασα πηγαίνοντας κυρίως για ψώνια, μιας και ο ερχομός του χειμώνα και η μετακόμισή μου στην Θεσσαλονίκη, απαιτούν καινούρια γκαρνταρόμπα.
Περπατούσα και σκεφτόμουν, νομίζω ότι σκεφτόμουν υπερβολικά τελευταία. Μιλούσα κάθε μέρα με τους δικούς μου και την Άννα , μου έχουν ήδη λείψει. Το κενό που νιώθω μέσα μου, δεν φεύγει. Μένει εκεί, λες και φυτεύτηκε μόνιμα. Μερικές φορές πονάει. Έντονα. Σχεδόν μου κόβει την ανάσα, με κάνει να αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω για να σταματήσει. Και φταίει εκείνος για αυτό που μου συνέβη. Για αυτή την διαρκή τρύπα στο στήθος μου.
Αύριο είναι η πρώτη μου μέρα στην Σχολή, είμαι ιδιαίτερα αγχωμένη, αλλά θα επιβιώσω. Κοιμήθηκα νωρίς για να είμαι ξεκούραστη αύριο.
Ξύπνησα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι και μπήκα στο μπάνιο. Άφησα το ζεστό νερό να τρέξει πολύ ώρα στο σώμα μου, τα άκρα μου χαλάρωναν όπως και το μυαλό μου. Όταν το νερό άρχισε να κρυώνει τύλιξα μια πετσέτα γύρω από το βρεγμένο σώμα μου και βγήκα έξω. Φόρεσα τα εσώρουχα μου κι ένα μπλε τζιν που εφάρμοζε πολύ καλά στα πόδια μου. Έβαλα μια κοντομάνικη μπλούζα μιας και δεν είχε πιάσει ακόμη κρύο εδώ. Χαιρέτησα την γιαγιά μου και πήρα το λεωφορείο που όπως είχα δει στο ίντερνετ θα με οδηγούσε κοντά στο ΑΠΘ.
Έφτασα σε έναν δρόμο και κατέβηκα από το λεωφορείο. Περπάτησα σύμφωνα με το GPS και είδα το τεράστιο κτήριο. Δεν ήταν δύσκολο να το βρω. Μπήκα μέσα. Υπήρχαν πολλοί φοιτητές εδώ που έψαχναν που να πάνε. Έψαξα την γραμματεία, όταν την βρήκα ρώτησα που ήταν η τάξη μου. Με καθοδήγησε και ευτυχώς την εντόπισα. Μέσα υπήρχαν ήδη μερικά άτομα. Έκατσα σε ένα άδειο θρανίο περιμένοντας. Η αίθουσα είχε γεμίσει σε μερικά λεπτά και ένας έκατσε στην θέση δίπλα μου.
CITEȘTI
Ένας Αναρχικός 2{Καμέλια} #wattys2016
Ficțiune adolescenți*Η συνέχεια του βιβλίου Ένας Αναρχικός *περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου. |Το δεύτερο μέρος θα είναι ακόμα πιο ανατρεπτικό, απολαυστικό και πλούσιο σε συναισθήματα από το πρώτο. Η συγγραφέας υπόσχεται πως θα κάνει τις καρδιές σας να χτυπαν...
