3 Kız 3 Erkek

Acı Tecrübe

Başını kaldırıp gözlerini sildi ve başını salladı. "Şebnem Abla.. Emre gerçekten çok iyi birisi.. Onun yanındayken o kadar mutluyum ki."

"Ne zamandır konuşuyorsunuz siz?"

"İlk tanıştığımızda bi kaç kez mesajlaşmıştık... Sonra bir süre hiç konuşmadık ve dün... " utanarak başını öne eğdi. "şey.. sevgili olduk."

"Çok sevindim canımm." diyerek sarıldım. Hafif gülümsedi "keşke abim de böyle bir tepki verseydi."

"Biliyorum Emre çok iyi bir çocuk.. Abin de her abi gibi seni biraz kıskanıyor.. Ama bunu biraz abarttı. Ben de bu kadar büyük bir tepki beklemiyordum şaşırdım açıkçası."

"Ben bekliyodum aslında böyle bir tepkiyi."

"Niye?"

"Boşver.. şimdi ne olacak peki?"

"Sen merak etme eminim abin anlayış gösterecektir. Sadece bunu kabullenmesi için biraz zamana ihtiyacı var."

"Umarım.."

"Sen şimdi evime git güzelce dinlen. Ben abinle konuşurum."

"Tamam. Çok sağol bana destek olduğun için."

***

Ebru gittikten sonra Selim'i aradım uzun uzun çaldı ama açmadı. Bir daha aradım yine açmadı. Hemen mesaj attım: "Ne oldu bana da mı küstün kardeşini yalnız bırakmadım diye."

"Hayır beni yalnız bıraktın diye küsmedim."

"Off Selim çocukluk yapma aç şu telefonu!!"

Tekrar aradım ilk çalışta açtı.
"Efendim.."

"Neredesin Selim?"

"Ne yapacaksın?"

"Bak ben sahildeyim gel de konuşalım."

"Şebnem.. ısrar etme yalnız kalmak istiyorum."

"Selim!! Yeter sabredeyim diyorum ama artık dayanamıyorum. O kız ne haldeydi senin haberin var mı?! O kızı böyle üzmeye hakkın yok!!"

"Onun için yapıyorum!!..."

"Ya ne demek onun için! Emre..."

"Emre'nin çok iyi birisi olması umrumda değil."

"Neden?!! İyi birisi işte kardeşini mutlu edecek. Kardeşinin mutlu olmasını istemiyor musun?!!"

"Bilmediğin şeyler var..."

"Anlat o zaman.."

Derin bir nefes aldı. "Bekle... geliyorum."

15 dakika sonra Selim geldi. Çok üzgün görünüyordu ve sanırım o da ağlamıştı. Onu öyle görünce çok kötü hissettim hemen sarıldım. "İyi misin?"

Başını hayır anlamında iki yana salladı.

"Seni bu kadar üzen ne?"

"Şebnem seni kırmamak için geldim ama gerçekten konuşmak istemiyorum."

"Niye?!"

"Bu konunun tekrar açılmasını istemiyorum çünkü."

"Anlatmazsan ne olduğunu bilmediğim için seni anlayamam."

"Beş yıl önceydi... Ebru birisini sevdi. Tabi bunu başta bizden gizledi. Bir gün ben bunu öğrendim..."

"Kızdın mı yoksa?!!"

Ağlamaklı bir şekilde bana bakarak konuşmaya devam etti. "Bunun normal bir şey olduğunu düşündüm. Çocukla tanışmak istedim. Tanıştığımızda pek gözüm tutmasa da bir şey demedim. Ebru bu kadar sevdiğine göre bana öyle geliyordur dedim, iyi görmeye çalıştım ve gerçekten kısa süre içinde bende çok sevdim.."

"Peki ailen?"

"Ben çocuğa ısındıktan sonra tanıştırdık bizimkiler de çok sevdi. Artık aileden biri gibi olmuştu. Ebru artık iyice bağlanmıştı... Bir gün..."

Sustu.. kısa süren bir sessizlikten sonra yutkunarak konuşmaya devam etti.

"Bir gün... Ebru sabah evden çıktı. Her zaman geldiği saati geçmişti fakat Ebru'dan haber yoktu. Telefonu da kapalıydı. Hepimiz çok korkmuştuk. Gece eve geldi.. Çok kötü bir haldeydi, ağlayarak elime bir mektup tutuşturdu. "

"Sevgilisi mi yazmış.."

Başını salladı. "Başka birisi için Ebru'yu bıraktığını yazmış şerefsiz.! "

Diyecek bir şey bulamadım. Şaşkınlıkla Selim'e bakıyordum.

"Ebru yıkılmıştı. Odasından çıkmıyor, kimseyle konuşmuyordu. Bir hafta boyunca böyle olunca bir psikolog çağırdık. Psikologla konuşması için ben ikna edecektim. Odaya girdiğimde..."

Artık sesi iyice titriyordu.

"Odaya girdiğimde... Ebru'yu yerde buldum.. ilaç içip intihar etmişti.."

Selim'e sarıldım. Bunu ona hatırlattığım için kendime kızıyordum.

"Uzun bir süre tedavi gördü. Eğer Ebru'ya bir şey olsaydı onu elimden kimse alamazdı. "

"Selim.. çok özür dilerim sana bunları hatırlattığım için."

"Daha yeni yeni kendine gelmişken tekrar böyle bir şey yaşamasından korkuyorum Şebnem."

"Haklısın.. ama Emre öyle birisi değil ki."

"O da hepimizin güvenini kazanmıştı ama.."

"Başta senin gözün tutmamış işte.. Emre'yi sen de sevmedin mi?"

"Bilmem.."

"Yapma Selim.. biliyorum kardeşinin üzülmesini istemediğin için böyle yapıyorsun ama ömür boyu da yalnız kalamaz ki. Hem o öyle yaptı diye hepsi öyle olacak diye bir şey yok ki."

"Doğru söylüyorsun ama o yaşadıklarını tekrar yaşarsa bir daha nasıl unutur bilmiyorum."

"Zaten şu an o onu unutmak için Emre'den güç alıyor. Emre ona böyle bir şey yaşatmaz."

"Bakalım inşallah dediğin gibi olur."

"Hem bak şöyle düşün bu sizin için bir tecrübe olmuş. Artık herkese güvenmezsiniz."

"Tecrübe.. acı tecrübe.."

***
Nasıl buldunuz bölümü??
Vote verin lütfeen :))