3 Kız 3 Erkek

Merak

Dün ki kutlamadan dolayı çok yorgundum. Güçlükle yataktan çıktım. Mutfaktan sesler geliyordu. Mutfağa girdiğimde Selim'i kahvaltı hazırlarken buldum.

"Günaydın aşkım.."

"Günaydın canım." diyerek yanağıma bir öpücük kondurdu.

"Erkencisin bugün.."

"Evet uyku tutmadı ben de kahvaltı hazırlayım dedim."

"Hmm neler yaptın bakalım?

"Sıcacık simitler aldım, çay demledim vee menemen yaptımm."

"Vaayy.." derken tabaktaki menemenden bir lokma aldım.. "Harika olmuş aşkımm... ellerine sağlık.."

"Afiyet olsun canım."

"Hadi o zaman bunlar soğumadan bizimkileri kaldıralım."

"Masayı hazırlayalım da sonra uyandırırız.."

Selimle masayı düzledik. Sonra ben kızları kaldırırken o da Canla Özgürü kaldırmaya gitti.

Zor da olsa hepimiz kahvaltı masasında toplanmıştık..

Kainat "menemen çok güzel olmuş.. hanginiz yaptı bakıyım?" diye sordu iştahla menemeni yerken.

"Ben yaptım demeyi çok isterdim ama Selim yaptı.."

Can güldü. "Selim.. ne marifetler varmış sende.."

Selimde güldü.. "Övünmek gibi olmasın da yetenekliyimdir yemek konusunda.."

Özgür durgundu. Almila bunu farkederek "Özgür iyi misin?" diye sordu.

"Arkadaşlar.. kira zamanı geldi evde de bir şey kalmadı... yanlış anlamayın ama bir şeyler yapmamız lazım."

"Sen de yanlış anlama da biz yokken nasıl ödüyordun kirayı." diye sordu Can. "Yani tabi biz de destek olacağız ama merakımdan soruyorum."

"Sizinle tanışmadan önceki ay işten çıktım.. daha doğrusu kovuldum. Kirayı ödemek için de motorumu sattım... motorun parasıyla idare ediyordum işte o da bitti..."

"İş bakalım o zaman." Kainattı bunu söyleyen.

Almila "İyi de bu devirde öyle kolay iş bulunmuyor ki." dedi çaresizce.

"O zaman kendi işimizi kendimiz kurarız."

"Nasıl yani?"

"Hepimizin yapabileceği bir işe karar veririz sonra bi de dükkan bulduk mu tamam." dedim keyifle.

"İyi fikir de onun için de sermaye lazım."

Selime döndüm. "Baban..."

"Sakın Şebnem. Olanları biliyorsun."

"Sen isteme.. Ebru kendi için ister gibi isteyip bize verse... Kazanınca öderiz zaten."

"Ben hayatta kullanmam onun parasını.. sen teyzenden al o zaman."

"Bende alamam."

Can "Yani bu iş olmaz." dedi ümitsizce.

"Ya hemen pas etmeyin elbet buluruz bir şekilde. Siz işe karar verin."

Özgür "Aslında benim aklıma bir fikir geliyor da... iyi pasta börek falan yapabilir misiniz?" deyince hepimiz merakla Özgür'e döndük.

Selim güldü. "Ne o pastane mi açacağız?"

"Evet.. ne de olsa sen anlıyorsun bu işlerden."

"Bi menemen yaptım yaa.. yoksa ben ne anlarım pastadan börekten."

"Biz anlarız değil mi kızlar?" dedim kızlara bakarak.

Almila neşeyle "Evet evet." dedi.

Kainat da "Tabi ben çok güzel pastalar yaparım." deyince üçümüz 'çak' yaptık.

Özgür gülerek "Selim de börek açar bize.." dediğinde Selim ona ters ters baktı.

Can "Bence olur bu iş." diyerek Özgür'ü destekledi.

Selim tedirgindi. "Tamam da parayı nasıl bulacağız?"

Her zaman ki gibi pozitif davrandım. "Bulacağız! Gerekirse bir süre hepimiz başka işlerde çalışır yine toplarız o parayı!!"

Kızlar beni alkışladı. "Bravo Şebnem.!!"

"Biraz Şebnem Gürsoya benzeyin. Şebnem Gürsoy hiç bir zaman pes etmez.!"

Bu kez hepsi alkışlamaya başladı.

Özgür ayağa kalktı. "Şebnem haklı pes etmek yok!!"

Telefonum çaldı. Arayan Ebru'ydu.

"Alo Ebrucuğum.. nasılsın?"

"İyiyim Şebnem abla sen?"

"Ben de iyiyim canım.. abin kahvaltı hazırlamış kahvaltı yapıyoruz. Gelsene sende."

"Yok afiyet olsun size.."

"Dün ne yaptınız?"

"Abşm yanında mı?"

"Evet.."

"Ya Şebnem abla buluşabilir miyiz bugün?"

"Ne oldu Ebru? Bi sorun mu var?"

"Buluştuğumuzda konuşuruz."

"Tamam canım. 1 saat sonra sahilde buluşalım."

"Tamam görüşürüz."

Telefonu kapattığımda Selim meraklı gözlerle bana bakıyordu.

"Ne oldu Şebnem?"

"Hiiç Ebru konuşmak istiyormuş da."

"Niye ki?"

"Bilmem buluştuğumda anlayacağım."

"Ben de geleyim mi?"

"Yok.. kız kıza konuşsak daha iyi olur."

"Benden bir şey gizlemiyorsun değil mi Şebnem?"

"Yok canımm ne gizleyeceğim."

"İyi öyle olsun."

Kainat "Biz de gelelim istersen." dedi.

"Ben hemen gider gelirim gerek yok." dedim. Ebru belki yalnız konuşmak ister diye düşünerek.

Hemen hazırlanıp evden çıktım.

Sahile gittiğimde Ebru banka oturmuş denize bakıyordu.

"Ebru.."

"Şebnem Abla.." Beni görünce koşarak gelip sarıldı. Ağlayacak gibiydi.

"Ebru iyi misin?"

"Oturalım anlatacağım" dedi titreyen sesiyle.

Ne olduğunu gerçekten merak etmiştim.

***
Biraz kısa oldu :(

Ebru'ya ne oldu sizce?

Tahmin ve vote :))