Ik ben net terug van het afspraakje met Bilal. Hij heeft me net afgezet. Hij heeft ook nog eventjes met mijn moeder gepraat en volgens mij ziet ze het wel zitten. Gelukkig maar. Ik heb mijn marokkaanse huisjurk aangedaan en mijn haar in een staartje. Laila is beneden met mijn moeder aan het kletsen. Ik loop naar mijn nachtkastje en pak het fotolijstje waar ik en me vader op sta. We waren op de bruiloft van zijn zus. Er rolt een traan over mijn wang die ik snel wegveeg. Maar er volgen meer. Ik trek de dekens over mij heen en val in een diepe slaap.
~ Ik weet ik slaap veel...
~ 2 uur later
Ik zit op de bank met mijn bolle. Ze zit weer aan de Tony, hoor! Ik weet niet hoe ze het doet, maar ze heeft een figuur waar je U tegen zegt. Masha'Allah.. Dat is het gene wat ik kan zeggen. Ik kijk naar de tv en zie een vader en zijn schattige dochter. Mijn gedachtes dwalen af naar mijn vader. Ik heb vandaag veel nagedacht over mijn vader. En al helemaal als Bilal binnenkort me hand komt vragen en hij daar niet bij kan zijn. Dat is onmogelijk. Alhamdulilah, hij staat altijd naast me. Ik pak me telefoon en scroll door mijn gallerij. Ik kom een foto tegen van mijn vader en ik. Hetzelfde foto als die op me nachtkastje staat. Zal ik hem op me profiel zetten? Ik betwijfel het, maar doe het toch. Mijn vader was echt een held. Hij is dat nog steeds. 'Waar denk je aan, hbiba?' vraagt Laila. Ik schudt mijn hoofd. 'Niks.' Ze glimlacht. Zij is de enige die achter mij heeft gestaan. Na mij moeder. Ik mag blij zijn met zulke vriendinnen. Insha'Allah zal dat nooit veranderen. 'Ik ga slapen, ga je mee?' vraag ik aan Laila. Ze knikt. We geven mijn moeder een kus en wensen haar welterusten. Ik loop naar boven en verwissel mijn huisjurk in een shortje en een hempje. Laila doet hetzelfde. Ik app Bilal nog welterusten en val daarna in een diepe slaap.
~3 weken later
Ik open de deur.'Salam Oulaikom, jullie zijn welkom.' Mijn tante's en me nichtjes lopen naar binnen. Vandaag komt Bilal mijn hand vragen. Ja, je leest het goed. Ik ben zo zenuwachtig. Ik en Laila doen vandaag hetzelfde aan. Me moeder vond het geen leuk idee, omdat de bruid een ander geval was. Maar wij wouden het wel, dus doen we dat ook gewoon. Ik ben nu bezig met me make-up. Ik doe niet hayek veel. Het is geen feest ofzo. Snapje? Als ik klaar ben met mij make-up pak ik mijn jurk van me kast (want ik had hem daar opgehangen) en doe het aan. Daarna doe ik de make-up van Laila. 'Benti, kom je de gasten zijn er al.' Ik knik. Ik neem een grote slok water en loop dan vol zenuwen in me buik naar beneden. Vandaag zal mijn oom de taak van mijn vader 'Allahierahmoe' overnemen. Ik loop de keuken in en mijn moeder overhandigd me de dienblad met thee. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ja, je moet het brengen. En luister leg het rustig op tafel neer en geef daarna iedereen een hand. En alleen maar glimlachen. Ja??' ze knijpt in me wang. Ik knik. Ja ja ja! Ik zal me gedragen. Ik durf echt niet maar het moet. Ik kijk iedereen eentje voor eentje aan. Ik stop bij Bilal. Wauww! Zijn haar gewoon OnFleek! Ik gedraag me en loop naar een vrouw met een kindje op haar schoot. Ze lijkt echt veel op Bilal. Ik geef haar de 4 gebruikelijke kussen en loop dan door naar mijn lieftallige schoonmoeder. Ik geef haar een kus op haar hoofd. Masha'Allah wat een mooie vrouw. Dan kom ik bij Bilal. 'Wejoo, ik word gek van je.' fluisterd hij. 'Nog effe inhouden.' ik knijp stiekem in zijn been. Als ik iedereen heb gehad ga ik naast mijn mama zitten. 'Chaima? Wat doe je in het dagelijkse leven?' vraagt mijn schoonmoeder. 'Uhm, ik werk in het ziekenhuis als chirurg en verder zit ik op school, 2 keer in de week.' Ze knikt goedkeurend. Gaat het bij de marokkanen alleen maar om het werk wat je doet? Kan iemand mij dat uitleggen. 'Bilal, is een hele goeie jongen. Hij heeft een eigen huisje. En hij heeft een eigen garage.' Ik glimlach. 'Volgens mij hebben jullie elkaar al ontmoet.' zegt mijn schoonvader. Bilal en ik knikken. Hij draait zich om naar Bilal. 'Bilal, wil jij met deze prachtige meisje trouwen.' vraagt hij. 'Ja bebe.' zegt hij. Een glimlach vormt mijn lippen. Hij draait zich om naar mij. 'En jij Chaima? Trouw jij met mijn zoon?' Ik knik. 'Ja zeker.' Bilal glimlacht. Zijn lippen maken mij gek. Mijn moeder staat op. 'Chaima? Kun je me effe helpen in de keuken?' Ik knik. Ik loop achter haar aan naar de keuken. 'Wejoo benti, ik hou van jou!' zegt ze met tranen in haar ogen. 'Mama, niet huilen anders moet ik ook huilen!' zeg ik. Ik trek haar in een knuffel en geef een kus op haar voorhoofd. Mijn schatjee.
