My Most Precious Treasure

C H A P T E R [23]

C H A P T E R [23]: Xi Lu Han

[Luhan's P.O.V.]

2 weeks na. 2 weeks na syang nasa Japan. Wala akong maasar. Wala akong mabwiset. Wala akong makasigawan. Walang humuhugot. Walang Pandak na nagpapakita saakin with her oh-famous line, Ohmyso. Tss. Bakit ko ba naiisip ang Pandak na yun? -______- minamanigno na siguro ako.

"Luhan hyung? Saan ka pupunta?" Tanong ni Sehun saakin.

"Magpapahangin lang sa labas." Sabi ko at nagsuot ng scarf at cap. Okay na yan. Wala namang ibang nakakilala saamin dito e. Konti lang.

"Na-miss mo na ba sya?" Pang-aasar ni Chen kaya binatukan ko sya.

"Letse ka. Maganda nga yun e. Walang maingay at bitter." Sabi ko at bago pa sila makapagsalita, lumabas na ako ng bahay.

"Sino bang tinutukoy ko?! Wala naman akong sinabing pangalan ah! HAHAHA!" Tawa nilang lahat, kaya napailing na lang ako habang naglalakad.

Nasaan na ba nagpunta sina Suho at Kyung? Lagi na lang silang umaalis pagkatapos ng practice or rehearsal namin. Wala naman silang sinasabi kung saan. At minsan pa, kapag umuwi sila, gabi na at para pa silang pinagsakluban ng langit at lupa. Nung one time na tinanong namin sila kung anong problema, ang sabi lang nila, "Wala ako sa mood magkwento."
Kaya hindi na namin sila kinulit.

Makabili na nga lang ng bubble tea para kay Sehun-ah. Ah, speaking of Sehun, buti talaga nahanap na nya iyong babae na matagal na nyang hinahanap.

[Flashback....]

"Eh? Si Ryoka yung babaeng hinahanap mo?!" Sigaw ni Chanyeol, Chen at Baekhyun kay Sehun-ah.

Tumango sya at bahagyang ngumiti. "Yup. Nagkausap na rin kami. Actually, she was very nice."

"Eyyie! Edi liligawan mo na?" Excited na tanong ni Kai na may pataas baa pa ng kilay.

"Huh? Anong liligawan ka dyan! Kaibigan ko yun kaya hindi ko liligawan yun. Tss." Sabi nya tska umiwas ng tingin.

Hahaha. I really know you Sehun-ah. Kunyari ka pa. ^____^

Bigla silang natigilan at napatingin saakin. Huh? Anong meron at saakin sila nakatingin?

"How about you Luhan hyung?" Tanong ni Tao.

"Anong ako?" Inosente kong tanong.

"Aish. We mean, si Sehun-ssi nahanap na yung new friend nya dati? Eh ikaw?" Si Kris. Ano bang sinasabi nila?

"Oh? Anong kinalaman nun saakin?" Takang tanong ko. Bakit kasi hindi na lang nila ako deretsuhin? Kung ano ano pang sinasabi e. -______-

"Kailan mo kaya makikita yung... yung bestfriend mo... si...si..." nauutal na sabi ni Xuimin Hyung.

Ah... sya pala ang tinutukoy nila.

Ngumiti ako sakanila, ngiting dati ko nang ginamit nung iniwan nya ako. "You mean Rin, Wala na. Wala na akong balak hanapin pa sya."

"Luhan hyung/ Lulu...."

I smiled bitterly. 15 years na yun. Baka nga hindi na nya ako naaalala e. Sa Birthday ko, the same day na iniwan nya ako sa swing ng playground, 16 years,  doon ko na bibitawan ang promise na ginawa namin sa isa't isa. Tanda ko pa nga yun e. Tandang tanda. Hindi mabubura ng panahon at oras ang sakit na dinala nya saakin.

Time doesn't heal anything, it will only teaches you live with the pain.

[Flashback Ends...]