Possessive Badboy Book 2 (On-going)

Chapter 10

POSSESSIVE BADBOY
by: ©J e i y

Chapter 10 - never say never

"Susuko ka na lang ba?" naramdaman kong tumabi sa akin si John. Nandito kami ngayon sa garden. Nakaupo sa damuhan habang nakatingin sa mga bituin.

Panay pa din ang tulo ng mga luha ko. Wala na ba akong ginawang mabuti sa buhay ko?

Inihilig ko ang ulo ko sa balikat ni John. Komportable na talaga ako sa kanya. Para ko na siyang kapatid.

"Hindi ko alam John. Naguguluhan ako. Ayoko pang sumuko ng puso ko pero gusto na ng utak ko."

"Pareho nating alam na kulang pa tong ginagawa mo kaysa sa mga ginawa na ni Keil para sayo. Ibinigay niya ang lahat lahat niya. Ikaw hindi ka pa nga nangangalati susuko kana." lalo akong naiyak sa sinabi ni John. Oo. Tama siya. Wala pa ito sa kalati ng mga ginawa ni Keil para sa akin.

"Thanks John the Butler."

Tumawa siya. "For what?"

"Kasi nandiyan ka lagi para paalalahan akong hindi ko dapat isuko si Keil tulad ng hindi niya pagsuko sa akin."

"Kaya mo yan!" sabi niya saka tumayo na. Gusto mong ipagluto si Keil?" tumango lang ako.

Pumunta kamimg kusina. Nagluto ng ulam saka nagbake ng cake. Peace offering namin. Abe hindi la naman ako may kasalanan no. Damay damy na to. Haha.

"12:40am na wala pa din siya." nakapangalumbaba ako sa harapan ng pagkain niluto namin ni John.

"Matulog ka na. Ako na lang maghihintay sa kanya?" umiling ako.

"Hihintayin ko din siya."

"So mauna na akong matulog?" tumango lang ako.

1:20am

Wala pa din siya. Peste! Sang planeta ba siya nagpunta? Humiga muna ako sa sifa pero hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

KEIL'S POV

Kakauwi ko lang galing bar. We bumped on some fiona's friend. Ayun nagkayayaan.hindi pa din kasi mawala sa isip ko yung mga sinabi ni Chelsea. She even copy my line. Haha.
Pagod kong binuksan yung pinto ng bahay na hiniling sa akin ni Chelsea noon. I feel superb lalo na nung nakita niya yung bahay. Alam kong naamaze siya ng sobra. Ganitong ganito kasi talaga yung pagkakasabi niya sa kin nung college pa kami.

Pagkapasok ko ng bahay ay nakita ko agad si Chelsea na nakahiga sa sofa.

Napangiti ako. You're really now a matured one. Wag ka munang sumuko ha. Kasi hindi ko pa kaya sa ngayong pagkatiwalaan ka. Ayoko munang umasa ng sobra. Hinalikan ko siya sa noo.

Dumeretso ako ng kusina upang uminon ng tubig pero nakita kong may cake. Ube ha. Binasa ko yung nakasulat doon.

Future husband,

Peace offering namin ni John the butler. Peace yow!

Future wife.

Lapad ng ngiti ko. It really brings back the memory. Kumuha ako ng bread knife saka inislice yng cake.

"Hmm. Not bad.."

Halos ubusin ko yung kalahating cake pero nakakataba eh.

Patayo na sana ako ng makita ko si Chelsea na nakatingin lang sa cake.

"Uhm. This is for me right?"

"K-Kinain mo.. Keil! Kinain mo.."

"Why? May lason ba to?!" hindi siya sumagot. Niyakap niya lang ako.

"Peace offering namin yan ni John the butler eh." nagsimula naman siyang umiyak. Grabe. Napakaiyakin talaga.

"Yeah.. Yeah."

"Hindi ka na ba galit sa akin?" ngumiti ako.

"You really learn your lesson Chelsea. Im so proud of you." hinalikan ko buhok niya.

"Keil .. Hindi na ako tulad ng dati. Hinding hindi na kita sasaktan pa. Ipaglalaban kita."

"Chelsea.. Dont rush things up. Pareho tayong nasaktan. Dahan dahanin muna natin. Gusto ko pagbumigay na ako wala na akong kahit na ano man inhibisyon sa katawan. Prove to me that you really love me. Kulang pa eh."

Tumawa siya. "I will. I will Keil. Basta 'wag mo ako laging sisigawan ha. Wag mo na din ko laging binabara.Nakakapikon eh. I will never say never."

God! I really miss this crazy girl.

*BALIK DATI NA PO 😂😂