FIRST LOVE

บทที่เจ็ด - รักทำให้โลกหมุนไป

Love is the name - Sofia Carson

-

"มึงรู้ตัวมะว่ามึงกำลังทำหน้าโคตรหน้ากลัว"

เสียงทุ้มต่ำของไอ้ลมทำให้ฉ้นหลุดออกมาจากภพคู่ขนานเสมือนจริงในหัวกระโหลกกลวงๆ ของตัวเอง คิ้วสวยขมวดขึงเข้าหากัน ขณะที่ริมฝีปากอิ่มก็เริ่มเบะลงด้วยความขัดใจ

ลาก่อนนะคะ พี่ดินตัวปลอมในหัวสมองปั้น

"มึงกำลังขัดมโนกูอยู่ รู้ตัวไหมอีพระพาย"

ลมทำหน้าสยองปนแขยงใส่แทบจะทันทีที่ฉันหันไปมองหน้ามัน "สาบานกะกูทีว่ามึงไม่ได้กำลังฝันเปียกถึงพี่ดิน"

"อีบ้า" ฉันฟาดผลัวะลงบนแผ่นหลังมัน "เป็นผู้หญิงมะ จะมาฝันเปียกห่าไรได้ไงล่ะ"

"งั้นมึงเป็นบ้าไร โรงอาหารโรงเรียนแม่งมีอะไรดีถึงขนาดให้มึงนั่งจิ้มลูกชิ้นแล้วอมยิ้มบิดไปมาได้วะ"

สายตาของฉันกวาดมองไปรอบโรงอาหารขณะที่ปากก็ส่งเสัยงจุ๊จุ๊เตือนเพื่อน เดชะบุญที่ตอนนี้คือช่วงเย็นๆ ของวันอาทิตย์ บรรดานักเรียนหลายคนที่พ่อแม่พามาส่งกลับเข้าหอพักต่างรับประทานอาหารกับครอบครัวกันก่อนมาโรงเรียนเป็นส่วนมาก โต๊ะยาวที่เรียงรายตามอาคารโรงอาหารจึงค่อนข้างโล่ง ดังนั้นต่อให้ไอ้บ้าลมแหกปากดังมากกว่าที่เคย ฉันก็มั่นใจได้ว่าจะไม่มีใครได้ยิน

เพราะว่าโรงเรียนของฉันคือโรงเรียนประจำ โรงอาหารเลยค่อนข้างจะมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง นักเรียนเกือบพันของที่นี่ต้องมาอาศัยฝากท้องกับโรงอาหารตั้งแต่มื้อเช้าจรดมื้อค่ำ โรงเรียนจึงต้องแบ่งช่วงเวลาการเข้ามารับประทานอาหารในแต่ละมื้อออกเป็นสองรอบ นั่นคือรอบของมอต้นและมอปลาย ยกเว้นในวันอาทิตย์เย็นแบบนี้ ที่ทั้งมอต้นและมอปลายจะสามารถเข้ามานั่งรับประทานอาหารปนกันได้